Мой любімы фільм называецца «Кароль- Дроздабарод ». Гэта сучаснае нямецкае кіно, але яно знята па старадаўняй казцы братоў Грым. Увогуле, гэта вясёлая рамантычная камедыя пра каханне прынца і прынцэсы.
Сюжэт фільма заблытаны. Жыла – была выдатная бялявая прынцэса. Ні адзін жаніх не мог дагадзіць яе капрызам : і той нягодны, і той не падыходзіць. У аднаго прыгожага прынца яна высмеяла знешнасць і дала яму мянушку Дроздабарод .
Тады кароль – бацька раззлаваўся і пакляўся выдаць дачку за першага, хто ўвойдзе ў палац. Тады Дроздабарод пераапрануўся ў растрапаныя жабрака і прыйшоў у палац пад рогат ўсіх астатніх пакрыўджаных жаніхоў. Ён ажаніўся на прынцэсе і павёў яе ў бедную хаціну, у сваё каралеўства.
Туга прыйшлося ганарлівай прынцэсе! Бо зараз у яе не было ні слу , ні раскошных сукенак! Распешчаная прыгажуня не ўмела ні тапіць печ, ні рыхтаваць ежу. Яна нават не ведала, што на рынку ёй давядзецца плаціць грошы. Пасядзеўшы галоднай, прынцэса стала прывучацца да працы. Але яе далікатныя ручкі нічога не ўмелі і не прывыклі да грубай працы. Муж вучыў яе працаваць і цішком вытвараў розныя штук, каб жыццё не здавалася ёй лёгкай.
Прыгажуня горка шкадавала аб тым, што была такой пагардлівай і капрызнай. « Ах , калі б мне цяпер мая свабода, я стала б жонкай Дроздабарода ! » – Гаварыла яна.
Мне падабаецца, што фільм заканчваецца добра. Прынцэса стала добрай гаспадыняй, перастала капрызіць. Яна стала ветлая і дабра да простых людзей. Тады Дроздабарод адкрыў сваю таямніцу, і яны пажаніліся ў палацы. Яшчэ мне падабаецца, што гэта разумны фільм, і што ён апісвае сапраўднае вялікае каханне. А яшчэ ён вучыць шанаваць тое, што маеш.
Беларусь! Интересный край, мужественный, трудолюбивый и гостеприимный народ! Это можно услышать в разговоре, услышать от тех, кто в годы войны сражался с врагом на белорусской земле, и от тех, кто временно жил в нашей республике или просто приезжал к нам по каким-либо делам, и от тех, кто знает Беларусь из книг, газет, полуражаний своих товарищей.
Беларусь имеет хорошую славу во всем мире. Слава ее связана с героизмом, проявленным белорусским народом в годы лихолетий, с огромными преобразованиями, произошедшими в стране с тех пор, как народ стал хозяином своей судьбы, с материальными и духовными достояниями, которых с каждым годом становится больше и больше.
Тот, кто приезжает в нашу республику, не увидит здесь ни морского побережья, ни высоких гор, ни бескрайних степей, ни песчаных пустынь с редкими оазисами. Территория Беларуси преимущественно равнинная, пересеченная невысокими холмами, покрытая лесной и травяной растительностью. Где бы мы ни оказались в республике, везде увидим немало великолепных уголков,
Сюжэт фільма заблытаны. Жыла – была выдатная бялявая прынцэса. Ні адзін жаніх не мог дагадзіць яе капрызам : і той нягодны, і той не падыходзіць. У аднаго прыгожага прынца яна высмеяла знешнасць і дала яму мянушку Дроздабарод .
Тады кароль – бацька раззлаваўся і пакляўся выдаць дачку за першага, хто ўвойдзе ў палац. Тады Дроздабарод пераапрануўся ў растрапаныя жабрака і прыйшоў у палац пад рогат ўсіх астатніх пакрыўджаных жаніхоў. Ён ажаніўся на прынцэсе і павёў яе ў бедную хаціну, у сваё каралеўства.
Туга прыйшлося ганарлівай прынцэсе! Бо зараз у яе не было ні слу , ні раскошных сукенак! Распешчаная прыгажуня не ўмела ні тапіць печ, ні рыхтаваць ежу. Яна нават не ведала, што на рынку ёй давядзецца плаціць грошы. Пасядзеўшы галоднай, прынцэса стала прывучацца да працы. Але яе далікатныя ручкі нічога не ўмелі і не прывыклі да грубай працы. Муж вучыў яе працаваць і цішком вытвараў розныя штук, каб жыццё не здавалася ёй лёгкай.
Прыгажуня горка шкадавала аб тым, што была такой пагардлівай і капрызнай. « Ах , калі б мне цяпер мая свабода, я стала б жонкай Дроздабарода ! » – Гаварыла яна.
Мне падабаецца, што фільм заканчваецца добра. Прынцэса стала добрай гаспадыняй, перастала капрызіць. Яна стала ветлая і дабра да простых людзей. Тады Дроздабарод адкрыў сваю таямніцу, і яны пажаніліся ў палацы. Яшчэ мне падабаецца, што гэта разумны фільм, і што ён апісвае сапраўднае вялікае каханне. А яшчэ ён вучыць шанаваць тое, што маеш.
Моя Родина
Беларусь! Интересный край, мужественный, трудолюбивый и гостеприимный народ! Это можно услышать в разговоре, услышать от тех, кто в годы войны сражался с врагом на белорусской земле, и от тех, кто временно жил в нашей республике или просто приезжал к нам по каким-либо делам, и от тех, кто знает Беларусь из книг, газет, полуражаний своих товарищей.
Беларусь имеет хорошую славу во всем мире. Слава ее связана с героизмом, проявленным белорусским народом в годы лихолетий, с огромными преобразованиями, произошедшими в стране с тех пор, как народ стал хозяином своей судьбы, с материальными и духовными достояниями, которых с каждым годом становится больше и больше.
Тот, кто приезжает в нашу республику, не увидит здесь ни морского побережья, ни высоких гор, ни бескрайних степей, ни песчаных пустынь с редкими оазисами. Территория Беларуси преимущественно равнинная, пересеченная невысокими холмами, покрытая лесной и травяной растительностью. Где бы мы ни оказались в республике, везде увидим немало великолепных уголков,