1. З Яким дэвизам жыл пшаничны? 2. Як да пшаничнага адносилися люди?
3. Чаму Ён вырашыу здацца у палон? Что з гэтага атрымалпся?
4. АБ чцм шкадавау глечык?
5. Пра што марыу аусееу?
6. Як паводзиць сябе глечык и свист, кади бачаць забитага немца?
7. Як загинуй фишар?
8. Чаму карпенкаразбиу трафейны гадзинник?

Дзеепрыметнік — неспрагальная дзеяслоўная форма з асаблівасцямі дзеяслова і прыметніка. Абазначае дзеянне як прыкмету або ўласцівасць прадмета, што выяўляюцца ў часе. У сучаснай беларускай мове захоўвае дзеяслоўнае кіраванне, мае формы незакончанага і закончанага трывання («сушаны», «высушаны»), цяперашняга часу («утвараючая», «высахлая»), залежнага і незалежнага стану («засеянае», «засеяўшае»), а таксама роду, ліку і склону, якія выражаюцца тымі самымі граматычнымі сродкамі (канчаткамі), што і ў прыметніках. Дзеепрыметнікі цяперашняга часу ўтвараюцца суфіксамі «-уч-(-юч-)», «-ач-(-яч-)» і «-ом-(-ем-)», «-ім-(-ым часу — суфіксамі «-ўш-», «-ш-», «-л-», «-н-(-ен-, -ан-, -ян-)» і «-т-». Яны могуць мець поўную і кароткую форму («збудаваны» — «збудован»).

Як жа выдатная зімовая пара, вакол усё замятае беласнежным снегам. Асабліва прыгожы ў такую пару зімовы лес. Усё абсалютна беласнежнае, ззяе як у казцы. Калі падоўгу стаіш і назіраеш за гэтым ззяннем, мароз ужо пачынае пакусваць кончык носа. Гэта надае яшчэ большае адчуванне магіі і бесклапотных дзён. Адразу накатваюцца ўспаміны, як усе мы ў дзяцінстве любілі катацца на санках ці лыжах у зімовым лесе. Менавіта па гэтым, калі мы бачым замарожаныя і заваленыя снегам дрэвы, у нас з'яўляецца толькі ўсмешка!