2. Чаму, на вашу думку, аўтар дае так многа яе азначэнняў, су- пастаўленняў з рознымі прадметамі і з'явамі жыцця? Ці можа гэта
сведчыць пра тое, што змест паэзіі нельга вызначыць адным-двума
словамі, што сама паэзія патрабуе адрозных, кантрасных вобразаў-
параўнанняў?
Вось што ёсць пра вавёрку.
Выпадак у лесе
На залітай сонцам сасне прыхарошвалася вавёрка. Бачыла, што я сачу за ёй, і нібы старалася мне спадабацца. Трымалася велічна, грацыёзна. Здавалася, што яна адчувала сябе гаспадыняй і заклікала мяне смялей трымацца.
Раптам яна зляцела на зямлю і хутка пабегла туды, дзе сярод лесу віднелася шырокая прагáліна. Калі я прыбег на палянку, вавёрка сядзела сярод малінніку. Нахіляла лапкамі галінку, каб ямчэй было браць ягады, і ласавалася малінамі, якімі шчодра былі абсыпаны кусты.
Я хацеў абысці вавёрку, каб не спудзіць, але яна сама выскачыла з кустоўя, уселася на зялёнай галінцы елкі і, здаецца, радавалася, што прывяла мяне сюды, у ягады.
Калі я вылез з малінніку, ужо вечарэла. На палянцы доўжыліся цені. Я спалохаўся, што тут мяне застане ноч, бо не ведаў, у які бок ісці дахаты.
проверь, может быть не тот текст.
Ваденик
Объяснение:
ваденик- ён з царства Воды. Але вады не крыштальнай чысціні. Там, дзе вір, ды вір, ды рака з беражліва карчакамі - там ён і жыве. Сям'я ў Вадзянога ёсць. Жонка - русалка, і дзетак нямала. Пазабаўляцца Вадзянік любіць ноччу. Ўсплыве на паверхню ракі - і давай гарэзаваць. Накшталт і дарослы ўжо, а далонькамі па рацэ пляскае, пырскаецца, ды рыб ганяе. Ну чыста свавольнік! А, бывае, і такое выкіне - чалавечае аблічча прыме, і быццам бы, як усе. Ды толькі дзе ні прысядзе - месца мокрым аказваецца