Илья Муромец-герой народных былин,средний из богатырской троицы .Его товарищи Алёша Попович и Добрыня Никитич,с ними он защищает Русь от врагов и народу.
Илья родом из села Карачарово,близ Мурома.До 33-х лет Илья не владел ни руками,ни ногами. Получил чудесное исцеление от волхвов и поехал к князю Владимиру на службу.Высокого роста и недюжинной силы богатырь,символ удали и силушки русского народа.
Илья сильный,храбрый и мужественный богатырь,надёжный товарищ и смелый защитник.Характе у Ильи добрый,немного застенчивый и он немногословен,предпочитает дела,а не слова.С уважением относится к старшим,почитает отца и матушку.
Илья не спешит с делами,он думает ,прежде чем действовать,не рубит "с плеча".Рассудительный,справедливый,Илья Муромец -это образ идеального воина-богатыря,защитника и любимца народа.
Прафесар універсітэта Паркер Уілсан знаходзіць на вакзале шчанюка , адпраўленага з Японіі ў Амерыку . Так як ніхто за ім не з'яўляецца , Паркеру даводзіцца пакінуць шчанюка ў сябе. За той час , што сабака жыве ў прафесара , паміж імі ўзнікае моцнае сяброўства. Паркер вельмі моцна прывязваецца да свайго новага прыяцеля . Кожны дзень Хатiка праводзіць гаспадара да вакзала , калі той адпраўляецца на працу , а ўвечары прыходзіць да вакзала , каб сустрэць яго . У адзін з дзён прафесар раптоўна памірае на лекцыі ў універсітэце ад сардэчнага прыступу . Не дачакаўшыся гаспадара , Хатико працягваў прыходзіць на станцыю , не прапускаючы ні дня. Нягледзячы на тое , што сабаку спрабавалі забраць сваякі прафесара, ён нязменна працягваў вяртацца на станцыю . Мясцовыя гандляры і чыгуначнікі падкормлівалі Хатiка , захапляючыся яго упартасцю і адданасцю. Неўзабаве аб незвычайным сабаку даведаюцца газетчыкі , і Хатiка становіцца героем прэсы. Да канца сваіх дзён Хатiка штодня прыходзіць на станцыю да прыбыцця цягніка , і чакае да самага вечара , што вось-вось яго гаспадар выйдзе з чарговага цягніка. Ён так і не прыходзіць , але Хатiка - верны сабака - не пакідае свайго месца. На той станцыі адданы сабака і памёр, не дачакаўшыся гаспадара.
Илья Муромец-герой народных былин,средний из богатырской троицы .Его товарищи Алёша Попович и Добрыня Никитич,с ними он защищает Русь от врагов и народу.
Илья родом из села Карачарово,близ Мурома.До 33-х лет Илья не владел ни руками,ни ногами. Получил чудесное исцеление от волхвов и поехал к князю Владимиру на службу.Высокого роста и недюжинной силы богатырь,символ удали и силушки русского народа.
Илья сильный,храбрый и мужественный богатырь,надёжный товарищ и смелый защитник.Характе у Ильи добрый,немного застенчивый и он немногословен,предпочитает дела,а не слова.С уважением относится к старшим,почитает отца и матушку.
Илья не спешит с делами,он думает ,прежде чем действовать,не рубит "с плеча".Рассудительный,справедливый,Илья Муромец -это образ идеального воина-богатыря,защитника и любимца народа.
Объяснение:
Можно лучший ответ
Прафесар універсітэта Паркер Уілсан знаходзіць на вакзале шчанюка , адпраўленага з Японіі ў Амерыку . Так як ніхто за ім не з'яўляецца , Паркеру даводзіцца пакінуць шчанюка ў сябе. За той час , што сабака жыве ў прафесара , паміж імі ўзнікае моцнае сяброўства. Паркер вельмі моцна прывязваецца да свайго новага прыяцеля . Кожны дзень Хатiка праводзіць гаспадара да вакзала , калі той адпраўляецца на працу , а ўвечары прыходзіць да вакзала , каб сустрэць яго . У адзін з дзён прафесар раптоўна памірае на лекцыі ў універсітэце ад сардэчнага прыступу . Не дачакаўшыся гаспадара , Хатико працягваў прыходзіць на станцыю , не прапускаючы ні дня. Нягледзячы на тое , што сабаку спрабавалі забраць сваякі прафесара, ён нязменна працягваў вяртацца на станцыю . Мясцовыя гандляры і чыгуначнікі падкормлівалі Хатiка , захапляючыся яго упартасцю і адданасцю. Неўзабаве аб незвычайным сабаку даведаюцца газетчыкі , і Хатiка становіцца героем прэсы. Да канца сваіх дзён Хатiка штодня прыходзіць на станцыю да прыбыцця цягніка , і чакае да самага вечара , што вось-вось яго гаспадар выйдзе з чарговага цягніка. Ён так і не прыходзіць , але Хатiка - верны сабака - не пакідае свайго месца. На той станцыі адданы сабака і памёр, не дачакаўшыся гаспадара.