А6. Выберыце правільнае сцвяржэнне( сцвярджэнні). 1)Простым называецца сказ, які складаецца толькі з галоўных членаў сказа. 2)Развітым называецца сказ, у якім, акрамя дзейніка і выказніка, ёсць залежныя ад іх даданыя члены сказа . 3)Развітым называецца сказ, у якім ёсць аднародныя члены сказа. А7. Якая характарыстыка з’яўляецца правільнай у адносінах да сказа “Раніца цёплая, сонечная”? Адзначце нумар правільнага адказу. 1)аднасастаўны, развіты; 2)аднасастаўны, неразвіты; 3)двухсастаўны, развіты; 4)двухсастаўны, неразвіты. А8. Адзначце сказы з састаўным іменным выказнікам. 1)Сонечным і белым здаваўся горад у тое ранне. 2)Яшчэ доўга на ўсіх раздарожжах між чужых, незнаёмых людзей буду я табе сэрца трывожыць. 3)Мы тыя сінія арэлі зламаць нікому не далі б. 4) І стала торнаю дарогай сцяжынка вузкая мая. 5)Вада ў возеры на дзіва чыстая і светлая. А9. Адзначце сказы, у якіх паміж дзейнікам і выказнікам (на месцы пропуску) трэба паставіць працяжнік. 1)Маўленчая культура чалавека __гэта люстэрка яго духоўнага жыцця. 2)Найвялікшая асалода __ марыць. 3)Лункі на возеры __ як вокны ў казачнае падводнае царства. 4)Я __не з баязлівага дзясятка. 5)Пяць і тры __ восем. А10. Адзначце аднасастаўныя сказы. 1)На сэрцы ўсё яшчэ трывожна. 2)Не засыналася, не спалася больш. 3)Бераг у копані круты. 4)Тут заўсёды табе дапамогуць. 5)Чырвоным пажарам рабін гарыць асенні лес. В1. Закончыце фармулёўку. 1)Даданы член сказа, які паказвае на прымету, якасць ці ўласцівасць прадмета і адказвае на пытанні які? чый?, - гэта … В2. Знайдзіце граматычную аснову і выпішыце яе. 1)Тонкая гэта і складаная мудрасць – ведаць законы прыроды, яе норавы. В3. Устанавіце адпаведнасць паміж выдзеленымі словамі і іх сінтаксічнай роляй у сказе. Адказ запішыце. Напрыклад: А3Б5В1Г4. А) Мора дыхала па-ранейшаму цеплынёй, радасцю, шчасцем, летам. Б) Ноч сыпанула ў вокны зорак майскіх. В) Відзён той дуб з усіх дарог з галінамі пустымі. Г) Нядаўна тут жаўцела, святкуючы свій час, лагоднае бабіна лета . 1. Дзейнік. 4. Дапаўненне. 2. Азначэнне.
Сенька ніколі не любіў вучыцца. Вучоба, вядома ж, не мёд, таму хлопец на занятках кляваў носам, аніякае рады на яго не было. Настаўнікі толькі ўздыхалі і прадказвалі, што калі-небудзь Сеня на сваё нарвецца. Сеня ж толькі рагатаў у адказ.
Але на яго ліха прыйшоў час экзаменаў. Толькі пачало на дзень займацца, а Сеня ўжо стаяў пад кабінетам ні жывы, ні мёртвы і не сваім голасам прасіў у аднакласнікаў шпаргалкі.
Але выкарыстаць іх яму не давялося. Экзаменатары не спускалі вачэй з гультая, бо на свае вочы бачылі, на свае вушы чулі, як Сеня ўвесь час вучыўся.
Нарэшце выклікалі Сеню адказваць. Пайшоў ён, не сабраўшы розуму. Адказ на языку круціцца, а сфармуляваць аніяк не ўдаецца. Навёрз Сеня сем карабоў, што на думку прыйшло. Здаецца, нішто сабе атрымалася. Але экзаменатары вырашылі інакш: адправілі хлопца на перасдачу. Вось і знайшоў лодар прыгоду на сваю галаву.
Шпацыраваў я як-то раз раніцай. Ледзь вытаптаная, вузенькая, як быццам выстелена мяккім палатном сцяжынка, прывяла мяне ў лес. Гэта месца ніколі мяне не прыцягвала. Я проста не заўважаў у ім нічога асаблівага. Але гэтым раніцай яно было выдатным. Беласнежны снег ляжаў ўсюды: на галінках дрэў, якія стаялі нерухома, як быццам зачараваныя; на маленькіх круглых хмызняках, якія дзякуючы багаццю снегу былі падобныя на велізарныя снежныя камякі.
На роднай зямлі, пад якой спіць непробудным сном зяленая траўка, якая чакала вясновага цяпла. Усе заціхла. Нават вецер не хацеў псаваць гэтую цішыню. Я прайшоў крыху наперад і першы праменьчык ранішняга сонейка паказаўся ўдалечыні за соннымі дрэвамі. Я ішоў па лесе, і сэрца мае трымцела ад такога зачаравання. Беласнежны снег храбусцеў пад нагамі, гэты хруст мне вельмі падабаўся, я нават не ведаю чаму, але з самага дзяцінства гэты гук заўседы выяўляў ўва мне толькі пазітыўныя эмоцыі. Марозік щепал носік і шчочкі, шчыра вам прызнаюся, я крыху азяб, але дадому ісці не хацеў. Пачаў дзьмуць легкі ветрык. Ен надаў прыродзе бляску і арыгінальнасці. Струшивая з верхавін соснаў, дубоў, іў і кленаў точеные, маленькія беласнежныя сняжынкі.