бел мовой(
1. Адзначце словазлучэнні, у якіх галоўнае слова кіруе залежным:
халодны дзень;
вучыцца добра;
глядзець тэлевізар;
хатка бабра;
жаданне дапамагчы.
2. Адзначце неразвітыя сказы:
У хаце цёпла.
Заспявалі птушкі.
Вечар надышоў хутка.
Дзень цёплы.
Чалавек ціхі і спакойны.
3. Адзначце радкі, у якіх на месцы пропускаў абавязкова ставіцца працяжнік:
1) Найлепшае сведчанне таму _ праца самога Якуба Коласа.
2) Талент _ гэта не толькі праца, а і мужнасць.
3) На круглым маленькім лісточку ззяе бліскучая кропелька-іскрынка, ды кропелька _ не вадзяная.
4) Легендарнае возера Свіцязь! Ты _ беларускае мора, невялічкае, але такое ж чыстае, светлае, прыветлівае.
5) Сосны _ нібы воіны на варце цішыні і адвечнага спакою.
4. Адзначце сказы, у якіх правільна падкрэслены галоўныя члены:
У паветры было ціха.
Настаўнік спыніўся з вучнямі на сухім месцы ў лесе.
Некаторыя з пачаткоўцаў ледзь-ледзь бліснулі ў друку і неўзабаве зніклі.
Мне часта даводзілася бачыць Янку Купалу на розных сходах, мітынгах, пасяджэннях.
Ноч была халодная і цёмная.
5. Адзначце сказы з недапасаванымі азначэннямі:
Веснавая цёплая ноч толькі што апранула зямлю і раскідала свае таемныя чары...
Дальнія хвойнікі былі зацягнуты шызай смугой.
Пракоп не мог не паддацца жаданню прысесці на гладка спілаваным пні.
Гукі песні смела ўразаліся ў цішыню ночы і бойка плылі за рэчку.
Па вузкім травяністым беразе вузенькая сцежачка вяла да прымкнутага чоўна.
Сравнительно недавно обнаружен подлинный ктиторский «портрет» Евфросинии, написанный при входе в ее келью в юго-западной части на хорах Преображенской церкви (Сарабьянов. 2007. С. 21, 157, 165). Она представлена в рост, в монашеском одеянии и куколе, подносящей храм Иисусу Христу, лик утрачен. Нимб отсутствует, что указывает на создание фрески вместе со всем комплексом росписей кельи предположительно в нач. XIII в., по другой версии, в 50-х гг. XII в. (ок. 1161), когда началось почитание Евфросинии.
Иконография Евфросинии получила развитие преимущественно в Новое время в России, на Украине и в Белоруссии. В текстах иконописных подлинников XVIII в. под 23 мая внешний облик святой
Віцька Свіст з аповесці Васіля Быкава “Жураўліны крык” – вясёлы і знаходлівы салдат у групцы байцоў, што засталіся бараніць адыход нашых войскаў на пераездзе. Ён жартуе і намагаецца дапамагчы таварышам забыцца на тое, што іх, хутчэй за ўсё, чакае смерць.
Свіст – шчодры і добразычлівы чалавек, нягледзячы на тое, што ў мінулым ён нарабіў памылак і пасядзеў у турме за абкраданне дзяржавы. Магчыма, менавіта там ён зразумеў сваю памылку і стараўся выправіцца. Найбольш чалавечнасць і сумленнасць Віцькі Свіста праявілася ў эпізодзе з салам. Іншы на месцы Свіста мог змаўчаць і ціхенька з’есці сала ўдваіх з Пшанічным. Але толькі не Віцька Свіст. Ён разумеў, што ўсе галодныя. Вядома, не вельмі добра, што ён і тут выкарыстаў падман, але намер ягоны быў сумленны і шчыры – накарміць усіх таварышаў.
Калі на пераездзе пачалася бойка і стала зразумела, што ўсім давядзецца загінуць, Свісту і думка не прыйшла ў галаву пра тое, каб збегчы і выратаваць сваё ўласнае жыццё, кінуўшы таварышаў. Ён мужна і адважна да самага канца змагаецца і дапамагае не здавацца іншым.
Выпрабаванне сумлення Віцька Свіст вытрымлівае, не гледзячы на сваё крымінальнае мінулае. Васіль Быкаў, такім чынам, паказаў нам, што ў кожнага ў жыцці могуць здарацца цяжкія памылкі, але і ў кожнага ёсць шанец іх выправіць і застацца годным чалавекам.