Каму прыходзілася хоць раз пабачыць гэты ку точак, той не забудзе яго ніколі. Гэта быў акраек лесу, таго самага лесу, дзе цяпер стаяць такія слаў ныя дубы. Яны былі выносныя, стройныя, бы то чаныя, і такія тоўстыя, што тры чалавекі не маглі абняць камель рукамі. Пад узгоркам блішчала круглае возера, яно ру халася і пералівалася, як жывое срэбра. Над саменькаю вадою цягнуўся прыгожы шлях сакаўной зеляніны. Тут былі высокія сітнякі і цэ лыя зараснікі аеру. Дзе-нідзе пападаліся кучара выя круглыя кусты лазы. Сям-там пракідаліся вы сокія алешыны, а па суседству з імі красаваліся дзве прыўдалыя хвоі. Здавалася, што гэта дзве ма ладзіцы, што пайшлі па ваду ды загаварыліся, а загаварыўшыся, так і засталіся. Тут жа была і рачулка, бойкая і жвавая. Прыпы ніўшыся ў возеры, зноў лілася, павівалася ў зялё най даліне. Калі ўставалі грозныя цёмна-сінія хма ры і грымелі далёкія громы, яна кацілася па даліне, абягала возера. Нават сам лес таемна шапацеў чул лівымі лісточкамі-струнамі. Усё гэта злівалася ў прыгожую музыку. Здавалася, увесь прастор на паўняўся тады спевамі і музыкаю. (162)
ответ:
фузарыёзная сухая гнiль бульбы выклiкаецца некалькiмi
грыбоў роду фузарый, асноўны ўзбуджальнiк —
f. sambucinum. адзначаецца ў сховiшчах на клубнях у выглядзе ша-
равата-бурых або карычневых сухiх плям, якiя з часам разраста-
юцца, пашкоджаныя тканкi становяцца мяккiмi, праз пэўны час на
гэтых месцах утвараюцца поласцi, запоўненыя пушыстым мiцэлiем;
скурка клубняў на месцах пашкоджання зморшчваецца i пакры-
ваецца брудна-белымi падушачкамi мiцэлiю з канiдыямi. асноўная
крынiца iнфекцыi — заражаная глеба. адна з найбольш пашыра-
ных i шкаданосных хвароб бульбы ў сховiшчах. пашкоджанне клуб-
няў можа дасягаць 12 — 15%.
значныя страты буракоў пры захворваннi могуць выклiкаць
грыбы f. oxysporum, f. culmorum — узбуджальнiкi фузарыёзнай гнiлi
буракоў.