з працяжнікам: Цяпер яму дапякаў клопат іншага кшталту — салдат хацеў есці. Яшчэ ён імкнуўся згледзець у голлі птушынае гняздзечка — дробныя лесавыя птушкі павінны ўжо пачаць несціся. Салдат сам дзівіўся ў душы — не такі ўжо ён і рыбак. Салдат пабрыў следам — усё ж ён адчуваў нейкае сваё права на тых падлешчыкаў. Да бамжа ён з першага дня прыглядаўся з асаблівай увагай — усё ж не так часта выпадала яму сустракаць бамжоў.
з кропкай з коскай: Не ўстаючы ад цяпельца, яны з'елі ўсе рыбіны; рыбак дбайна загарнуў вугалькі, пакідаў у іх недагаркі. Наўкола панавала цемра; чорнай рачной затокі адсюль было ўжо і не згледзець. Часта лазіць туды ў багну бамж асцерагаўся; зноў жа там сталі трапляць дзіўнаватыя жабы, мусіць, жабы-мутанты, ці што? Салдат таропка крочыў да хутара па бульбяным палетку са свежа акучанымі барознамі; дзе-нідзе ўжо зацвіталі бела-сінія кветачкі. Замутнёная імі вада не давала ў сабе шмат згледзець, муць няхутка зганяла ленаватым цячэньнем; цячэнне магло сагнаць і кручок з канцом жылкі.
- Прывітанне! Мы, здаецца, не знаёмыя. Мяне Саша завуць. - Прывітанне! А мяне Лена. Прыемна пазнаёміцца. - Мне таксама. Як табе свята? - Весела. Але я не вельмі люблю шум, таму мне тут няўтульна. - Тады навошта ты сюды прыйшла? На такіх святах ціха не бывае. - Не хацела крыўдзіць сяброў. - Ты, мабыць, не з Мінску. Тут усе звыклыя да шуму. - Са Слуцку. Але справа не ў гэтым. Ад моцнага шуму ў мяне пачынае балець галава. Думаю, зараз ужо можна ісці адсюль. У самы разгар святкавання ніхто і не заўважыць. - Хочаш, я правяду цябе да дому? Зможам пазнаёміцца бліжэй. - Канешне, буду рада. - Тады я пайшоў за курткаю. - Добра, чакаю цябе каля дзвярэй.
з працяжнікам:
Цяпер яму дапякаў клопат іншага кшталту — салдат хацеў есці.
Яшчэ ён імкнуўся згледзець у голлі птушынае гняздзечка — дробныя лесавыя птушкі павінны ўжо пачаць несціся.
Салдат сам дзівіўся ў душы — не такі ўжо ён і рыбак.
Салдат пабрыў следам — усё ж ён адчуваў нейкае сваё права на тых падлешчыкаў.
Да бамжа ён з першага дня прыглядаўся з асаблівай увагай — усё ж не так часта выпадала яму сустракаць бамжоў.
з кропкай з коскай:
Не ўстаючы ад цяпельца, яны з'елі ўсе рыбіны; рыбак дбайна загарнуў вугалькі, пакідаў у іх недагаркі.
Наўкола панавала цемра; чорнай рачной затокі адсюль было ўжо і не згледзець.
Часта лазіць туды ў багну бамж асцерагаўся; зноў жа там сталі трапляць дзіўнаватыя жабы, мусіць, жабы-мутанты, ці што?
Салдат таропка крочыў да хутара па бульбяным палетку са свежа акучанымі барознамі; дзе-нідзе ўжо зацвіталі бела-сінія кветачкі.
Замутнёная імі вада не давала ў сабе шмат згледзець, муць няхутка зганяла ленаватым цячэньнем; цячэнне магло сагнаць і кручок з канцом жылкі.
- Прывітанне! А мяне Лена. Прыемна пазнаёміцца.
- Мне таксама. Як табе свята?
- Весела. Але я не вельмі люблю шум, таму мне тут няўтульна.
- Тады навошта ты сюды прыйшла? На такіх святах ціха не бывае.
- Не хацела крыўдзіць сяброў.
- Ты, мабыць, не з Мінску. Тут усе звыклыя да шуму.
- Са Слуцку. Але справа не ў гэтым. Ад моцнага шуму ў мяне пачынае балець галава. Думаю, зараз ужо можна ісці адсюль. У самы разгар святкавання ніхто і не заўважыць.
- Хочаш, я правяду цябе да дому? Зможам пазнаёміцца бліжэй.
- Канешне, буду рада.
- Тады я пайшоў за курткаю.
- Добра, чакаю цябе каля дзвярэй.