Василь дзяцел адзин з галоуных герояу рамана. малазямельник, бязбацькавич, ён хоча стаць гаспадарам, працаваць з цямна и да цямна, высильвацца, абы только стаць гаспадаром, цешыцца сакавитай зялёнай рунню, затым - туга налитыми каласами, каб пасля зжаць, абмалациць их и убачыць спечаны пульхны бохан хлеба на стала. у яго ёсць жаданне працаваць. але спачатку няма зямли. и таму ён адважваецца начат на беззаконны акт - арэ карчову зямлю ля цагельни. думка яго наконт падобнага учынку цвярозая и простая: чаму тыя багацеи могуць мець вялизны пляц зямли, а ён, бядняк, не можа. прага зямли ператварылася у хцивасць, у жаданне любыми спосабами яе займаць, начат цаной здрады каханай. зямля и багацце - у гэтым василь бачыу сваё шчасце.
Сяргей прыйшоў на экзамен непадрыхтаваным. Ён выцягнуў білет, прачытаў пытанні, доўга сядзеў над імі. Ведаў у Сяргея - курам насмех. Нарэшце яго паклікалі адказваць. Сяргей задрыжаў як асінавы ліст. Аднак падышоў да экзаменатараў і стаў віляць перад імі хвастом, спрабуючы загаварыць ім зубы. Напэўна, экзаменатары ўжо стаміліся, таму што хiтрык Сяргея ўдаўся. "Веды ў цябе неглыбокія, хлопец. Але тры мы табе паставім", - сказалі Сяргею. А Сяргею толькі таго і трэба. У вучылішча і з тройкамі бяруць. Экзамен можна лічыць паспяхова здадзеным.