Паспрабуйце напісаць замалёў- ку пра ручай, крынічку, раку ці Возера, падобную да гэтага твора. Выкарыстайце ўжытыя аўтарам дзеясловы, якія перадаюць рух вады (бурліць, плюскоча, пераліваецца, сцякае, булькоча, вару- шыцца), а таксама прыметнікі-азначэнні, якія характарызуюць якасць вады і самой крынічкі (сцюдзёная, смачная, празрыстая, крыштальная, гаманлівая).
Паміж дзейнікам і выказнікам працяжнік ставіцца, калі:калі дзейнік стаіць перад выказнікам (прамы парадак слоў). Напрыклад: Прырода — выдатны сродак узбагачэння пачуццяў чалавека. Умераная скорасць — асноўная ўмова бяспекі руху ў час дажджу;абодва галоўныя члены сказа выражаны інфінітывамі (часцей інфінітывамі з залежнымі словамі): Языком малоць — не дровы калоць. Быць сапраўдным сябрам — жыць інтарэсамі сябра. Умець — за плячыма не насіць;адзін з галоўных членаў сказа выражаны назоўнікам, а другі інфінітывам: Абавязак дзяжурнага — захоўваць парадак у класе. Клапаціцца пра захаванне прыроднай спадчыны роднага краю — абавязак кожнага грамадзяніна. Любіцьсваю працу — самае вялікае шчасце для чалавека;пры выказніку стаяць словы гэта, вось, значыць: Розум — гэта духоўная зброя чалавека. Свая зямля — вось што аснова. Падарыць чалавеку кветкі — гэта значыць выказаць яму шчырыя пачуцці павагі ці кахання;абодва галоўных членаў сказа выражаны колькаснымі лічэбнікамі або адзін з галоўных членаў выражаны назоўнікам, а другі — колькасным лічэбнікам (звычайна колькасны лічэбнік ужываецца ў спалучэнні з назоўнікам): Два ў квадраце —чатыры. Мой рост — сто восемдзесят сантыметраў. Адлегласць паміж вёскамі — пятнаццаць кіламетраў.Пяць месяцаў — тэрмін невялікі. Сярэдняя шчыльнасць насельніцтва Беларусі — каля пяцідзесяці чалавек на квадратны кіламетр;выказнік выражаны фразеалагізмам: Лес — ні канца ні краю. Ноч — хоць вока выкалі. Хлопцы — вадой не разліць;выказнік выражаны ўсечанай формай дзеяслова: Тут Васька — шмыг у дзверы. Раптам сабака — скок у кусты.Паміж дзейнікам і выказнікам працяжнік не ставіцца, калі:дзейнік стаіць пасля выказніка (адваротны парадак слоў, або інверсія). Напрыклад: Доктар мая мама. Дружбакімы з Пецем. Разумніца твая дачка;пры выказніку ёсць адмоўе не: Адзін у полі не воін. Андрэй не гультай;пры выказніку ёсць параўнальныя злучнікі як, нібы, быццам, што: Ірына як сястра мне. Пупышкі на дрэвах быццаммаленькія птушаняты з натапыраным пер’ем. Мне лес нібы родны брат;пры выказніку ёсць не дапасаваны да яго член сказа або пабочнае слова ці часціца (стаяць перад выказнікам):Дзяўчаты ў нас красуні. Капаць бульбу вельмі цяжкая праца. Хлопцы, відаць, вопытныя грыбнікі;дзейнік выражаны назоўнікам у назоўным склоне, а выказнік — прыметнікам або дзеепрыметнікам. Напрыклад:1. Возера глыбокае. 2. Вада празрыстая. 3. Дзверы зачынены;дзейнік выражаны назоўнікам у назоўным склоне, а выказнік — прыназоўнікава-іменным спалучэннем. Напрыклад:Андрэй тут за начальніка;калі адзін з галоўных членаў сказа выражаны назоўнікам, а другі — займеннікам. Напрыклад: 1. Я доктар. 2. Гэты партфель мой.
Кожная пара года асаблива прыгожая, але вясна, мне так здаецца, найпрыгажэйшая. З прыходам вясны быццам зараждаецца новае жыцця. Рэчки вызваляюцца з-пад халоднага льду, што укрывау яе усю зиму. Дрэвы прачынаюцца ад сну и распускаюць новыя лисця. Птушки здалеку прылятаюць на родную зямлю и звонкими галасами прабуджаюць нават усю зямлю ад крэпкага сна. Сонейка так сама прачынаецца и пачынае з новай силай асветливаць, саграваць усю зямлю. Чалавек так сама становицца найвесялейшым, падаткавым. Зимняя халодная пагода змяняецца на цеплую, ласкавую, вясеннюю. Цяпер ужо людзи апранаюць больш легкае адзенне. Нават увесь мир усю зиму чакау вясны, каб зноу адчуць цеплыню, ласкавасць, прыгажосць роднай прыроды. Вось за гюта я так кахаю вясну.
