Лічэбнік — гэта самастойная часціна мовы, якая абазначае колькасць або парадак прадметаў пры лічэнні.
У адпаведнасці са значэннем і граматычнымі асаблівасцямі ўсе лічэбнікі падзяляюцца на некалькі разрадаў (відаў).
Колькасныя лічэбнікі абазначаюць цэлы (пяць, восем), дробавы (адна шостая, тры дзясятыя) або зборны лік (шасцёра, васьмёра) і адказваюць на пытанне колькі? Таму выдзяляюць:
1) лічэбнікі, якія абазначаюць цэлы лік;
2) дробавыя;
3) зборныя.
Парадкавыя лічэбнікі абазначаюць парадак прадметаў пры лічэнні (чацвёрты, шосты) і адказваюць на пытанне які па парадку?
Як самастойная часціна мовы, лічэбнік характарызуецца адметнымі марфалагічнымі і сінтаксічнымі асаблівасцямі. Пераважная большасць лічэбнікаў скланяецца. Лічэбнікі сто і сорак маюць дзве склонавыя формы: сто, сорак — у назоўным і вінавальным склонах, сарака, ста — ва ўсіх астатніх. Не скланяюцца лічэбнікі дзевяноста, паўтара і паўтараста.
Толькі некаторыя лічэбнікі маюць род: адзін і адна, адно, два і дзве, абодва і абедзве, паўтара (пры назоўніках мужчынскага і ніякага родаў) і паўтары (пры назоўніках жаночага роду), тысяча, мільён, мільярд і г.д.
Не ўсе лічэбнікі маюць і лік: тысяча, мільён, мільярд і г.д. — адзіночны лік; адзін, адны (акуляры, вароты) — адзіночны і множны лікі.
У сказе лічэбнік можа выконваць разнастайную сінтаксічную ролю.
Пяць і шэсць — адзінаццаць.
Дадай да трох шэсць.
Ён вастрыў ужо трэці аловак.
Другі дзень ідзе дождж.
Колькасныя лічэбнікі ў спалучэнні з назоўнікамі ўтвараюць колькасна-іменнае спалучэнне слоў, якое з’яўляецца адным членам сказа.
Ад лічэбнікаў трэба адрозніваць словы з колькасным значэннем: двойка, тройка, дзясятка, дзясятак (назоўнікі), падвоены, патроены (дзеепрыметнікі), дваіцца, траіцца (дзеясловы). Лічэбнікі адказваюць на пытанні колькі? або які па парадку? (чатыры, чацвёра, чацвёрты). Таксама да лічэбнікаў нельга дапасаваць прыметнікаў (шэсць, шасцёра, шосты — лічэбнікі; моцная шасцёрка — назоўнік).
Шчасце для кожнага чалавека адчуваецца і ўяўляецца па-свойму. Для кагосьці шчасце - гэта многа-многа грошай, для кагосьці шчасце - гэта здароўе блізкіх, для іншых шчасце - гэта проста жыць і атрымліваць асалоду ад жыццём. Наўрад ці на зямлі знойдзецца два аднолькавых чалавека, якія змогуць аднолькава апісаць сваё "стан шчасця". На мой погляд, любы чалавек можа быць шчаслівым. Толькі не ўсе ведаюць, што ж такое шчасце. Таму людзі спрабуюць прыўнесці ў сваё жыццё, то што, на іх думку, зробіць іх шчаслівымі. Працуюць на нялюбых работах, але пры гэтым спрабуюць зарабіць шмат грошай, на якія потым змогуць купіць рэчы, якія, у прынцыпе, ім не надта і патрэбныя
Мне здаецца, што не матэрыяльныя рэчы робяць чалавека па-сапраўднаму шчаслівым. Любая рэч - гэта ўсяго толькі рэч. Яна не зможа падарыць нейкую душэўную цеплыню, ўсведамленне таго, што цябе любяць і любіш ты, што родныя і блізкія людзі побач з табой і ім нічога не пагражае. Напэўна, я магу сказаць пра сябе, што я шчаслівы чалавек. У мяне ёсць улюбёныя бацькі, якія клапоцяцца пра мяне.
Такім чынам, я зрабіў выснову, што шчасце для кожнага сваё, і складаецца яно ў кожнага чалавека са сваіх кампанентаў. Але самае важнае, што я зразумеў - гэта тое, што сваё шчасце мы ствараем самі, і самі робім яго такім, якім хочам. Толькі пры сваім жаданні і стараннасці можна дамагчыся сапраўднага шчасця.
Лічэбнік — гэта самастойная часціна мовы, якая абазначае колькасць або парадак прадметаў пры лічэнні.
У адпаведнасці са значэннем і граматычнымі асаблівасцямі ўсе лічэбнікі падзяляюцца на некалькі разрадаў (відаў).
Колькасныя лічэбнікі абазначаюць цэлы (пяць, восем), дробавы (адна шостая, тры дзясятыя) або зборны лік (шасцёра, васьмёра) і адказваюць на пытанне колькі? Таму выдзяляюць:
1) лічэбнікі, якія абазначаюць цэлы лік;
2) дробавыя;
3) зборныя.
Парадкавыя лічэбнікі абазначаюць парадак прадметаў пры лічэнні (чацвёрты, шосты) і адказваюць на пытанне які па парадку?
Як самастойная часціна мовы, лічэбнік характарызуецца адметнымі марфалагічнымі і сінтаксічнымі асаблівасцямі. Пераважная большасць лічэбнікаў скланяецца. Лічэбнікі сто і сорак маюць дзве склонавыя формы: сто, сорак — у назоўным і вінавальным склонах, сарака, ста — ва ўсіх астатніх. Не скланяюцца лічэбнікі дзевяноста, паўтара і паўтараста.
Толькі некаторыя лічэбнікі маюць род: адзін і адна, адно, два і дзве, абодва і абедзве, паўтара (пры назоўніках мужчынскага і ніякага родаў) і паўтары (пры назоўніках жаночага роду), тысяча, мільён, мільярд і г.д.
Не ўсе лічэбнікі маюць і лік: тысяча, мільён, мільярд і г.д. — адзіночны лік; адзін, адны (акуляры, вароты) — адзіночны і множны лікі.
У сказе лічэбнік можа выконваць разнастайную сінтаксічную ролю.
Пяць і шэсць — адзінаццаць.
Дадай да трох шэсць.
Ён вастрыў ужо трэці аловак.
Другі дзень ідзе дождж.
Колькасныя лічэбнікі ў спалучэнні з назоўнікамі ўтвараюць колькасна-іменнае спалучэнне слоў, якое з’яўляецца адным членам сказа.
Ад лічэбнікаў трэба адрозніваць словы з колькасным значэннем: двойка, тройка, дзясятка, дзясятак (назоўнікі), падвоены, патроены (дзеепрыметнікі), дваіцца, траіцца (дзеясловы). Лічэбнікі адказваюць на пытанні колькі? або які па парадку? (чатыры, чацвёра, чацвёрты). Таксама да лічэбнікаў нельга дапасаваць прыметнікаў (шэсць, шасцёра, шосты — лічэбнікі; моцная шасцёрка — назоўнік).
Шчасце для кожнага чалавека адчуваецца і ўяўляецца па-свойму. Для кагосьці шчасце - гэта многа-многа грошай, для кагосьці шчасце - гэта здароўе блізкіх, для іншых шчасце - гэта проста жыць і атрымліваць асалоду ад жыццём. Наўрад ці на зямлі знойдзецца два аднолькавых чалавека, якія змогуць аднолькава апісаць сваё "стан шчасця". На мой погляд, любы чалавек можа быць шчаслівым. Толькі не ўсе ведаюць, што ж такое шчасце. Таму людзі спрабуюць прыўнесці ў сваё жыццё, то што, на іх думку, зробіць іх шчаслівымі. Працуюць на нялюбых работах, але пры гэтым спрабуюць зарабіць шмат грошай, на якія потым змогуць купіць рэчы, якія, у прынцыпе, ім не надта і патрэбныя
Мне здаецца, што не матэрыяльныя рэчы робяць чалавека па-сапраўднаму шчаслівым. Любая рэч - гэта ўсяго толькі рэч. Яна не зможа падарыць нейкую душэўную цеплыню, ўсведамленне таго, што цябе любяць і любіш ты, што родныя і блізкія людзі побач з табой і ім нічога не пагражае. Напэўна, я магу сказаць пра сябе, што я шчаслівы чалавек. У мяне ёсць улюбёныя бацькі, якія клапоцяцца пра мяне.
Такім чынам, я зрабіў выснову, што шчасце для кожнага сваё, і складаецца яно ў кожнага чалавека са сваіх кампанентаў. Але самае важнае, што я зразумеў - гэта тое, што сваё шчасце мы ствараем самі, і самі робім яго такім, якім хочам. Толькі пры сваім жаданні і стараннасці можна дамагчыся сапраўднага шчасця.