Перевод на аднойчы гуляў пан у карты і выйграў у суседняга пана маёнтак. было гэта вясною. сабраўся пан ды паехаў аглядаць свой новы маёнтак. як паехаў, дык і застаўся там на ўсё лета: вельмі ж яму спадабаўся новы маёнтак. праўду бо кажуць, што новае сіта на калочку вісіць, а старое пад лавай ляжыць. тым часам у старым маёнтку нарабілася шмат бяды. «як жа,— думае аканом,— сказаць пану пра бяду? » сам ехаць да яго баіцца. надумаўся ён паслаць каго з дваровых. ды няма ахвотніка. каму хочацца дастаць ад пана лішніх розаг? а жыў там адзін чалавек. з выгляду так сабе — недалужны, затое на язык бойкі: за словам у кішэнь не лезе. імя ён меў сцяпан, але ўсе звалі яго проста сцёпка. малы, бач, ён быў ростам і шчуплы. дачуўся сцёпка, што аканом шукае пасланца да пана, прыйшоў да яго і кажа: — пашліце мяне — я ўмею з панам гаварыць. рад аканом, ледзь не цалуе сцёпку. даў ён яму хлеба, сала, цэлую жменю медзякоў і выправіў у дарогу. ідзе сцёпка, медзякамі пазвоньвае, ніводнай карчмы не мінае.
Тем временем в старом имении наделалось много бед. "Как же, - думает эконом, - сказать пану про беду?" Сам ехать к нему боится. Решил послать кого-нибудь из дворовых. Только желающих нет. Кому хочется получить от пана лишних розог?
А жил там один человек. С виду так себе - хлипкий, зато на язык бойкий: за словом в карман не лезет. Имя его было Степан, но все звали его просто Стёпка. Маленький, видишь ли, он был ростом и щуплый.
Услышал Стёпка, что эконом ищет посланца к пану, пришёл к нему и говорит:
- Пошлите меня - я умею с паном разговаривать.
Рад эконом, чуть не целует Стёпку. Дал он ему хлеба, сала, целую горсть медяков и отправил в дорогу.
Идёт Стёпка, медяками позванивает, ни одного кабака не пропускает.