Произведение Санет памиж пяскоу Египетской земли(4 столбика) Анализ вобразна выявленных сводках , якия дапаманаюць зрацумець стан лирычнага героя яго духоуны свет
Прырода - гэта натуральнае асяроддзе пражывання чалавека. І натуральна, што яму неабходна клапаціцца пра яе, пастаянна падтрымліваць яе, берагчы і захоўваць. У старажытныя часы людзі больш трапятліва і беражліва ставіліся да таго, што іх атачала. Многія культы, абрады і рытуалы сівой даўніны спрыялі таму, каб чалавек знаходзіўся ў гармоніі з прыродай. Аднак цяпер ад мінулай павагі да навакольнага свету не засталося і следу.
Сёння актыўна ажыццяўляецца выкарыстанне прыродных рэсурсаў, атмасфера неміласэрдна забруджваецца, ставячы пад сумнеў існаванне чалавека як выгляду. Што ж з намі адбываецца і як чалавецтва дайшло да такога стаўлення да прыроды? Гэта вельмі складанае пытанне, на які няма пакуль адназначнага адказу. Большасць людзей сыходзяцца на тым, што прычыны гэтай з'явы ляжаць у самым свядомасці чалавека, у яго спажывецкім сьветапоглядзе, якое выкладзена ў кароткай, але ёмістай фразе: «Бяры ад жыцця ўсё". У выніку атрымліваецца, што чалавек стаў на шлях адкрытага і нічым не прыкрывайце рабавання прыродных здабыткаў, і паступова губляе сваё чалавечае аблічча.
Калі так пойдзе і далей, то чалавецтва ў недалёкай будучыні чакае немінучая фізічная дэградацыя, і як прычына яе - дэградацыя духоўна-маральная. Гэта прывядзе да бясслаўнага канца ўсёй чалавечай цывілізацыі. Аднак канец яе будзе не ў зеніце славы, а хутчэй следствам страты чалавечнасці большасцю яе прадстаўнікоў.
Каб гэтага не здарылася, неабходна кожнаму з людзей зразумець сваё месца ў жыцці і ўсвядоміць, што толькі ў адзінстве з прыродай можна захаваць сябе і ўвесь род чалавечы ад духоўнай дэградацыі і немінучай гібелі.
Часціны мовы — разрады слоў, якія характарызуюцца агульнасцю значэння, марфалагічных прымет, сінтаксічнай ролі.
Часціна мовы можа быць вылучана толькі на падставе сукупнасці пэўных крытэрыяў. Увага надаецца наступным фактарам:
што звычайна абазначае пэўная адзінка — прадмет, дзеянне, якасць і г. д.;
у якіх граматычных формах яна можа ўзнікаць;
якія ёй характэрныя словаўтваральныя сродкі;
якія функцыі яна выконвае ў сказе.
У беларускай мове ёсць 10 часцін мовы: назоўнiк, прыметнiк, лiчэбнiк, займеннiк, дзеяслоў, прыслоўе, прыназоўнiк, злучнiк, часцiца, выклiчнiк.
Прырода - гэта натуральнае асяроддзе пражывання чалавека. І натуральна, што яму неабходна клапаціцца пра яе, пастаянна падтрымліваць яе, берагчы і захоўваць. У старажытныя часы людзі больш трапятліва і беражліва ставіліся да таго, што іх атачала. Многія культы, абрады і рытуалы сівой даўніны спрыялі таму, каб чалавек знаходзіўся ў гармоніі з прыродай. Аднак цяпер ад мінулай павагі да навакольнага свету не засталося і следу.
Сёння актыўна ажыццяўляецца выкарыстанне прыродных рэсурсаў, атмасфера неміласэрдна забруджваецца, ставячы пад сумнеў існаванне чалавека як выгляду. Што ж з намі адбываецца і як чалавецтва дайшло да такога стаўлення да прыроды? Гэта вельмі складанае пытанне, на які няма пакуль адназначнага адказу. Большасць людзей сыходзяцца на тым, што прычыны гэтай з'явы ляжаць у самым свядомасці чалавека, у яго спажывецкім сьветапоглядзе, якое выкладзена ў кароткай, але ёмістай фразе: «Бяры ад жыцця ўсё". У выніку атрымліваецца, што чалавек стаў на шлях адкрытага і нічым не прыкрывайце рабавання прыродных здабыткаў, і паступова губляе сваё чалавечае аблічча.
Калі так пойдзе і далей, то чалавецтва ў недалёкай будучыні чакае немінучая фізічная дэградацыя, і як прычына яе - дэградацыя духоўна-маральная. Гэта прывядзе да бясслаўнага канца ўсёй чалавечай цывілізацыі. Аднак канец яе будзе не ў зеніце славы, а хутчэй следствам страты чалавечнасці большасцю яе прадстаўнікоў.
Каб гэтага не здарылася, неабходна кожнаму з людзей зразумець сваё месца ў жыцці і ўсвядоміць, што толькі ў адзінстве з прыродай можна захаваць сябе і ўвесь род чалавечы ад духоўнай дэградацыі і немінучай гібелі.