маринька

11.08.2020 19:06 •  Беларуская мова

Проверьте ошибки и знаки препинания

рыбак — гэта былы таварыш па партызанскай барацьбе, а цяпер здраднік. рыбак у першых частках кнігі паказаны нам добрым партызанам, які па — таварыску трымаецца з сотнікавым, думае пра іншых партызанах. у войску рыбак дзякуючы сваёй кемлівасці ад радавога дайшоў да пасады старшыны. словам, вельмі нядрэнны ён чалавек, калі браць яго па бытавым ўзроўню, у звычайных, чалавечых абставінах. можна сказаць, што тут яму няма цаны. але ў тым і справа, што вайна, прад’яўляючы свае жорсткія патрабаванні, вельмі часта прапаноўвала абставіны бесчалавечыя. рыбак гэта разумеў і спрабаваў трымацца. ён, калі трапіў з сотнікавым ў перастрэлку і затым, калі яна на некаторы час заціхла, з палёгкай уздыхае, думаючы, што ўсё скончана, што сотнікаў загінуў. значыць, не боль за яго гібель паўстала ў рыбака ў першую чаргу, а пачуццё палягчэння , выкліканае тым, што ў такім выпадку ўжо зусім дакладна не трэба яшчэ раз рызыкаваць самому.

аўтар звязвае здрада з нікчэмнасцю маральна -этычных уяўленняў рыбака , з нізкім развіццём яго духоўнага свету. у яго быў недастатковым чалавечы , духоўны патэнцыял , не хапіла маральнай сілы , каб быць не толькі нядрэнным партызанам , але і да канца выстаяць у цяжкіх абставінах , заплаціўшы за гэта цаной свайго жыцця. рыбаку гэта не пад сілу , таму што для яго важней было выжыць , нягледзячы ні на што. быкаў пісаў: » рыбак таксама не нягодны, па натуры : склаліся абставіны інакш , магчыма , праявілася б зусім іншая бок яго характару . духоўная глухата не дазваляе рыбаку зразумець глыбіню падзення. толькі ў канцы ён з непапраўных спазненнем бачыць , што ў некаторых выпадках выжыць не лепш, чым памерці. у палоне рыбак пачынае асцярожна падыходзіць да паліцаям , хітрыць з імі і выкручвацца. і коціцца , коціцца ўніз , усё больш губляючы людскае ў сабе , адну пазіцыю за другой. ужо няўмольна скочваючыся ў бездань здрады , рыбак ўвесь час супакойвае сябе , што гэта яшчэ не канец , што ён яшчэ зможа абдурыць паліцаяў.

быкаў апісвае самы апошні жэст сотнікава : «перад пакараннем ён выбівае у сябе з-пад ног падстаўку, каб не даць зрабіць гэта рыбаку, які аддаў яго. сотнікаву хочацца, каб у рыбака, які яшчэ не замазаў сваіх рук крывёю, была магчымасць адумацца, не страціць канчаткова сваю душу.

народная мараль заўсёды рашуча асуджала здрада, тым больш калі яно цягнула за сабой гібель нявінных людзей.