1) Найбольшай карай для паэта з’яўляецца немата, на якую ён бывае несправядліва асуджаны. 2) Богша спадзяваўся, што натрапіцца патрэбная сцежка, і шыбаваў напрасткі. 3) Сырыя вятры доўгай восені, якія заўсёды надакучліва шумелі ў голлі бярозы і секлі мне ў твар кроплямі дажджу, сёння эамоўклі. 4) У густым змроку хаваліся станцыйныя пуці, на якіх дзе-нідзе паблісквалі стрэлачныя ліхтары. 5) Свіцязь купае сонца ў сваёй купелі, узіраецца, усміхаючыся, у вячыстыя карункі дрэў, якія шырокім, багата вышытым поясам атуляюць яго, лашчацца да яго.
Н. чатырыста шесцьдзесят тры дня Р. чатырохсот шасцідзесяці трох дзён Д. чатыромстам шасцідзесяці тром дням В. чатырыста шесцьдзесят тры дня Т. чатырмястамі шасцюдзесяцю трыма днямі М. (аб) чатырохста шасцідзесяці трох днях
Н. дзве сёмых тэррыторыі Р. дзвюх сёмых тэррыторыі Д. дзвюм сёмым тэррыторыі В. дзве сёмых тэррыторыі Т. дзвума сёмымі тэррыторыі М. (аб) дзвюх сёмых тэррыторыі
Н. чытырнаццаць гадоў Р. чатырнаццаці гадоў Д. чатырнаццацю гадам В. чытырнаццаць гадоў Т. чатырнаццацю гадамі М. (аб) чатырнаццаці гадах
2) Богша спадзяваўся, што натрапіцца патрэбная сцежка, і шыбаваў напрасткі.
3) Сырыя вятры доўгай восені, якія заўсёды надакучліва шумелі ў голлі бярозы і секлі мне ў твар кроплямі дажджу, сёння эамоўклі.
4) У густым змроку хаваліся станцыйныя пуці, на якіх дзе-нідзе паблісквалі стрэлачныя ліхтары.
5) Свіцязь купае сонца ў сваёй купелі, узіраецца, усміхаючыся, у вячыстыя карункі дрэў, якія шырокім, багата вышытым поясам атуляюць яго, лашчацца да яго.
Р. чатырохсот шасцідзесяці трох дзён
Д. чатыромстам шасцідзесяці тром дням
В. чатырыста шесцьдзесят тры дня
Т. чатырмястамі шасцюдзесяцю трыма днямі
М. (аб) чатырохста шасцідзесяці трох днях
Н. дзве сёмых тэррыторыі
Р. дзвюх сёмых тэррыторыі
Д. дзвюм сёмым тэррыторыі
В. дзве сёмых тэррыторыі
Т. дзвума сёмымі тэррыторыі
М. (аб) дзвюх сёмых тэррыторыі
Н. чытырнаццаць гадоў
Р. чатырнаццаці гадоў
Д. чатырнаццацю гадам
В. чытырнаццаць гадоў
Т. чатырнаццацю гадамі
М. (аб) чатырнаццаці гадах