Шілоус і дзеепрыметнік: абагульненне" 1 варыянт
1.Спішыце тэкст,устаўляючы прапушчаныя літары, раскрываючы дужкі і ставячы знакі прыпынку.
2.Пазначце дзеепрыметнікі і дзеепрыслоўі.
3.Падкрэсліце дзеепрыметныя і дзеепрыслоўныя звароты.
4.Выпішыце словазлучэнне , дзеяслоў + дзеепрыслоўе”.
е.
5. Зрабіце марфемны разбор дзеепрыметніка.
6. Зрабіце марфемны разбор дзеепрыслоўя.
7. Зрабіце марфалагічны разбор дзеепрыметніка.
Ка 8. Зрабіце марфалагічны разбор дзеепрыслоўя.
9. Дайце назву тэксту, вызначце яго тып і стыль.
Нерухома стаяў густы, ам...рцвелы пад дываном снег... лес шчыл...на прытуліўшы
верхавіны да верхавін пераплё...шы галіны акр...ўшыся белымі шатамі крохкай
шэрані. Ні звер ніч...лавек ні птушка (не)парушалі яго ран...шняга зiмняга спакою.
Толькі ў гушчар... галін палускваў мароз пераскок...ваючы з дрэва на дрэва.
​

Правільныя паводзіны на вуліцы не толькі дэманструюць выхаванасць, але і з'яўляюцца важнымі для забеспячэння бяспекі. сыходзячы з дому, трэба абавязкова сказаць блізкім, куды ты ідзеш. у цёмны час сутак лепш не гуляць па вуліцы ў адзіноце. не трэба прыцягваць да сябе лішняе ўвагі дарагімі ўпрыгожваннямі і тэхнікай, напрыклад, мабільным тэлефонам. асабліва гэта тычыцца прагулак без дарослых і ў цёмны час сутак. лепш абыходзіць бокам шумныя кампаніі. і ні ў якім разе не трэба ўступаць на вуліцы ў сваркі. няможна нікуды хадзіць з незнаёмцамі, што б яны табе ні прапаноўвалі. калі ўбачыш, што цябе хтосьці праследуе, пастарайся знайсці люднае месца, дзе табе змогуць . не бойся і не саромейся клікаць на дапамогу, калі табе пагражае небяспека. прытрымлівайся гэтых нескладаных правілаў, і на вуліцы з табою нічога не здарыцца.

Праз пяць гадоў я зноў наведаў вусце, прытулак дум, абраны мой куток, дзе высіцца вусцянскі мой грудок і вецер лёгенька гайдаецца на кусце. іду на груд павольнаю ступою. сумотна мне, бо я цяпер адзін, мне шмат чаго прыходзіць на ўспамін, і нікну я паныла галавою. грудок усё ж такі, як быў, прыветны, гваздзічка белая, чабор на ім, ды ўжо гляджу я другім, як дуб стары, астаўшыся бяздзетным. стаю, маўчу, мясціны , — змяніліся, і трудна іх пазнаць. дубоў маіх паменшылася раць, як і людзей у родным нашым краі. бязлюддзе, ціш. высокаю травою вусцянскія сялібы зараслі. бярэзнічак заняўся на зямлі, атульвае разложыстую хвою. дарожкі той, што бегла к , няма нідзе  — згубілася ў траве, у памяці ж маёй яна жыве, як шмат з таго, што знікла на палянцы. і тых, з кім я так блізка быў знаёмы, ужо няма: хто выселіўся сам к апошнім тым на свеце рубяжам, дзе крыж стаіць журботна-нерухомы; другіх вайна ў далёкі свет пагнала, і многа іх не вернецца назад; а трэціх вынішчыў, пабіў фашысцкі кат, і родная зямля іх не прыбрала. і ўсё мне тут, дзе вокам я ні кіну, нагадвае аб жорсткасцях вайны. знявечаны лясы, а параснік буйны жыве і тчэ спрадвечную тканіну. ідзе жыццё, буяюць яго сілы, — хай паспрабуе хто суняць яго, спыніць. снуе жыццё за ніццю сваю ніць, і моцныя для ўзлёту яго крылы. я   — загояцца ўсе раны: з край паўстане, расцвіце ва ўсёй сваёй красе і паўнаце, — наш верны шлях, ён з праўдай павянчаны. і толькі мне адно сягоння горка: няма таго, з кім думкі я дзяліў, з кім тут стаяў, з кім я шчаслівы быў, — пагасла ты, яснюсенькая зорка.