Я ахвотна гляджу фільмы многіх жанраў: камедыі, трылеры, дэтэктывы. Але больш за ўсё мне падабаюцца меладрамы. У фільмах гэтага жанру больш за ўсё эмацыйнасці і пачуццяў, якіх часам не хапае ў жыцці. Мой любімы фільм называецца «Спяшайся кахаць». Па жанры гэта меладрама. Фільм блізкі мне яшчэ і тым, што ў ім распавядаецца пра жыццё школьнікаў, такіх жа, як і мы. Жыццё старшакласніка — няпростая штука. У ім шмат трывог, страхаў, незразумеласцяў. Але бывае так, што на долю падлетка выпадаюць такія выпрабаванні, якія не пад сілу вынесці нават даросламу. Вось і галоўная гераіня фільма «Спяшайся кахаць» зведала такое выпрабаванне. Яна невылечна хворая і ведае, што хутка памрэ. Больш пра гэта не ведае ніхто, акрамя яе бацькі-святара. Для астатніх яна звычайная дзяўчынка, занадта сціплая, што тлумачыцца прафесіяй бацькі, добра вучыцца і ўдзельнічае ў грамадскім жыцці. Другі галоўны герой — яе поўная супрацьлегласць. Ён цалкам не хоча вучыцца, лічыць грамадскае жыццё школы нявартай сваёй увагі, водзіцца з дрэннымі кампаніямі. Пасля чарговай выхадкі яго караюць тым, што абавязваюць прыняць удзел у школьным спектаклі. Ён вымушаны пагадзіцца, каб яго не выгналі з школы. Менавіта там героі і знаёмяцца. Так атрымліваецца, што ім абодвум дастаюцца галоўныя ролі. І калі для гераіні гэта ніякіх праблем не складае, то герою прыходзіцца несалодка. Добра, што яна прыходзіць яму на выручку. Спачатку героі не занадта ладзяць. Ён лічыць яе сіняй панчохай. Яна яго — хуліганам. Але паступова яны пазнаюць адзін аднаго ўсё лепш і лепш і ўлюбляюцца. Страшным ударам стала для нашага героя навіна, што яго каханая памірае. Але ён вытрымлівае гэтае выпрабаванне, і вырашае выканаць яе галоўную мару: яны вянчаюцца ў царкве. Калі галоўная гераіня ў канцы фільма памерла, мне на вочы навярнуліся слёзы. Я быў уражаны мужнасці яе бацькі і каханага, якія годна прынялі гэтую страту. «Спяшайся кахаць» — самы кранальны і глыбокі фільм з тых, што я глядзеў. Ён закранае самыя глыбокія струны душы. Абавязкова паглядзіце яго.
ЕСЛИ НЕ ОШИБАЮСЬ ТО ВОТ ЭТОТ ТЕКСТ Каму прыходзілася хоць раз пабачыць гэты ку точак, той не забудзе яго ніколі. Гэта быў акраек лесу, таго самага лесу, дзе цяпер стаяць такія слаў ныя дубы. Яны былі выносныя, стройныя, бы то чаныя, і такія тоўстыя, што тры чалавекі не маглі абняць камель рукамі.Пад узгоркам блішчала круглае возера, яно ру халася і пералівалася, як жывое срэбра.Над саменькаю вадою цягнуўся прыгожы шлях сакаўной зеляніны. Тут былі высокія сітнякі і цэ лыя зараснікі аеру. Дзе-нідзе пападаліся кучара выя круглыя кусты лазы. Сям-там пракідаліся вы сокія алешыны, а па суседству з імі красаваліся дзве прыўдалыя хвоі. Здавалася, што гэта дзве ма ладзіцы, што пайшлі па ваду ды загаварыліся, а загаварыўшыся, так і засталіся.Тут жа была і рачулка, бойкая і жвавая. Прыпы ніўшыся ў возеры, зноў лілася, павівалася ў зялё най даліне. Калі ўставалі грозныя цёмна-сінія хма ры і грымелі далёкія громы, яна кацілася па даліне, абягала возера. Нават сам лес таемна шапацеў чул лівымі лісточкамі-струнамі. Усё гэта злівалася ў прыгожую музыку. Здавалася, увесь прастор на паўняўся тады спевамі і музыкаю.
Мой любімы фільм называецца «Спяшайся кахаць». Па жанры гэта меладрама. Фільм блізкі мне яшчэ і тым, што ў ім распавядаецца пра жыццё школьнікаў, такіх жа, як і мы.
Жыццё старшакласніка — няпростая штука. У ім шмат трывог, страхаў, незразумеласцяў. Але бывае так, што на долю падлетка выпадаюць такія выпрабаванні, якія не пад сілу вынесці нават даросламу.
Вось і галоўная гераіня фільма «Спяшайся кахаць» зведала такое выпрабаванне. Яна невылечна хворая і ведае, што хутка памрэ. Больш пра гэта не ведае ніхто, акрамя яе бацькі-святара. Для астатніх яна звычайная дзяўчынка, занадта сціплая, што тлумачыцца прафесіяй бацькі, добра вучыцца і ўдзельнічае ў грамадскім жыцці.
Другі галоўны герой — яе поўная супрацьлегласць. Ён цалкам не хоча вучыцца, лічыць грамадскае жыццё школы нявартай сваёй увагі, водзіцца з дрэннымі кампаніямі. Пасля чарговай выхадкі яго караюць тым, што абавязваюць прыняць удзел у школьным спектаклі. Ён вымушаны пагадзіцца, каб яго не выгналі з школы.
Менавіта там героі і знаёмяцца. Так атрымліваецца, што ім абодвум дастаюцца галоўныя ролі. І калі для гераіні гэта ніякіх праблем не складае, то герою прыходзіцца несалодка. Добра, што яна прыходзіць яму на выручку.
Спачатку героі не занадта ладзяць. Ён лічыць яе сіняй панчохай. Яна яго — хуліганам. Але паступова яны пазнаюць адзін аднаго ўсё лепш і лепш і ўлюбляюцца. Страшным ударам стала для нашага героя навіна, што яго каханая памірае. Але ён вытрымлівае гэтае выпрабаванне, і вырашае выканаць яе галоўную мару: яны вянчаюцца ў царкве.
Калі галоўная гераіня ў канцы фільма памерла, мне на вочы навярнуліся слёзы. Я быў уражаны мужнасці яе бацькі і каханага, якія годна прынялі гэтую страту.
«Спяшайся кахаць» — самы кранальны і глыбокі фільм з тых, што я глядзеў. Ён закранае самыя глыбокія струны душы. Абавязкова паглядзіце яго.
Каму прыходзілася хоць раз пабачыць гэты ку точак, той не забудзе яго ніколі. Гэта быў акраек лесу, таго самага лесу, дзе цяпер стаяць такія слаў ныя дубы. Яны былі выносныя, стройныя, бы то чаныя, і такія тоўстыя, што тры чалавекі не маглі абняць камель рукамі.Пад узгоркам блішчала круглае возера, яно ру халася і пералівалася, як жывое срэбра.Над саменькаю вадою цягнуўся прыгожы шлях сакаўной зеляніны. Тут былі высокія сітнякі і цэ лыя зараснікі аеру. Дзе-нідзе пападаліся кучара выя круглыя кусты лазы. Сям-там пракідаліся вы сокія алешыны, а па суседству з імі красаваліся дзве прыўдалыя хвоі. Здавалася, што гэта дзве ма ладзіцы, што пайшлі па ваду ды загаварыліся, а загаварыўшыся, так і засталіся.Тут жа была і рачулка, бойкая і жвавая. Прыпы ніўшыся ў возеры, зноў лілася, павівалася ў зялё най даліне. Калі ўставалі грозныя цёмна-сінія хма ры і грымелі далёкія громы, яна кацілася па даліне, абягала возера. Нават сам лес таемна шапацеў чул лівымі лісточкамі-струнамі. Усё гэта злівалася ў прыгожую музыку. Здавалася, увесь прастор на паўняўся тады спевамі і музыкаю.