Составить схему предложений (заранее А хлопец гаварыў, і голас яго зрываўся на дзіцячы ўскрык, у якім чулася нечалавечая крыўда, крывавы боль растаптанных мар, спадзяванняў...
2. І пытаўся я ў сябе: няўжо тады, стагоддзі назад, мае малапісьменныя продкі ведалі і разумелі, што без радзімы жыццё іх страціць сэнс і яны тут жа знікнуць, бясследна растворацца ў свеце белым...
3. За Глускам у глухіх барах яшчэ маё блукае рэха, і дзень суніцамі прапах, даспелі першыя арэхі.
4. Нямала я быў на банкетах, але ўрачыстасці большай не знаю, як гэта, калі мы раскройваем хлеб свайго маладога ўраджаю.
5. Не раз было: з далёкай далі к сваёй вярталіся зямлі яны, каго ўжо не чакалі, па кім і слёзы пралілі.
6. З ісцін вялікіх, ісцін жыццёвых выснаваў, вынасіў толькі адну: той, хто за праўду памерці гатовы, той не прыгрэе змяёю ману.
7. Дзе лес адбегся ад бальшака, у шэрым надвячорку раскінуліся лугі: травa, пясок, астраўки хмызняку.
Зарание извеняюсь, за букву "и", на клаве нету белорусской
Беларусь гэта вялики центр культуры, у яки уваходзяць звестки амаль усяго часу, што иснавала Беларусь. на Беларуси шмат памятникау, кожны мае сваю гисторыю и вызначнасць у культуры беларуси. Амаль у кожным горадзе есць памятник Якубу Коласу, Янке Купалу и другим дзеячам культуры. усе яны зроблены па-майстэрски з вяликай увагай да сваей працы. Гледзячы на памятниккакога нейбудь дзеяча, адразу уяуляешь сабе яго выгляд, яго твар. Гэта вельми важна для гисторыы и для маленькага пакалення, якое zix' тольки пачало знаемицца з багатай культырай беларускага народу. Мне вельми падобаюцца памятники на Беларси
Пра абодзьвух хлопчыкаў можна сказаць, што яны добрыя хлопцы і добрыя, надзейныя сябры. Выпадак, апісаны ў аповядзе, не змяньшае каштоўнасці іх сяброўства. Складана даць характарыстыку іх асоб, бо з тэксту апавядання мы ведаем толькі, што Грыша лепш і лягчэй вучыцца. І ён ніколі не адмаўляе Лёне ў дапамозе па вучобе. Паводле тэксту, Лёня і Грыша ўсё робяць разам, і ва ўсім дапамагаюць адзін аднаму. Тое, што здарылася паміж імі пасля кантрольнай па дарозе дадому - выпрабаванне сяброўства, і, на мой погляд, яны яго прайшлі. Тое, што Грыша абурыўся на горшую адзнаку, не дзіўна, гэта бывае з усімі. Больш мяне здзівіла тое, што ён пакінуў сябра аднаго на дарозе. Вядома, калі б не завіруха, небяспека для жыцця, хлопцы не так востра зразумелі б, што адбылося, бо гаворка не толькі аб сяброўстве: нікога нельга пакідаць у небяспечнай сітуацыі. Але гэта - урок на ўсё жыццё, і лепш прайсці яго раней і зрабіць высновы на будучыню. Бо Грыша ўсвядоміў свой учынак, вельмі перажываў і карыў сябе за яго, не быў упэўнены, што прыяцель зразумее і даруе.