1) Дружба мацней за каменныя сцены. 2) Чалавек без сябра што ежа без солі. 3) Прыяцеля за грошы не купіш. 4) Прыяцеля пазнаеш у няшчасці. 5) Шукай сабе сябра ў бядзе. 6) І службу служы, і сябру дапамажы. 7) Не той сябра, хто вусны мёдам мажа, а той, хто ў вочы праўду кажа. 8) Чалавек без сяброў, што печ без дроў. 9) Няма грошай — не бяда, як сяброў грамада. 10) Новых сяброў нажывай, але ж і старых не губляй. 11) Лепш сто сяброў, чым сто рублёў. 12) Сяброў у багатых - што мякіны каля збожжа. 13) Сябра любі - сябе не губі. 14) Сябра разжаліць - самому заплакаць. 15) Дружба моцная ня ліслівасцю, а праўдай і гонарам. 16) Сяброўства не грыб, у лесе не знойдзеш. 17) Дружныя вароны гусака з'ядаюць. 18) Жывуць, як аднае маткі дзеці. 19) Ліхая кампанія на ліха выведзе. 20) Розуму не набярэшся, калі з дурнем павядзешся.
Яна прыходзіла да нас на другі дзень майго прыезду ў вёску. Садзілася на лаўку, уздыхала і пыталася, ці не пачуў я чаго пра яе сына. Каб вы толькі ведалі, як няёмка было мне! Я гатовы быў праваліцца скрозь зямлю, абы не бачыць яе, не чуць кожны раз аднаго і таго ж пытання. Сына яе, пятнаццацігадовага Міцю, у час вайны вывезлі ў Нямеччыну, і адтуль ён не вярнуўся. Старая аднекуль узяла сабе ў галаву, што я чалавек граматны і, калі паклапачуся, магу даведацца, дзе цяпер яе сын. Яна не сумнявалася, што ён жыве, і не магла зразумець, чаму ён не дае аб сабе нікому почуту. Жанчына звычайна казала, што нешта замінае яму, інакш адазваўся б. Я, вядома, быў бы рад памагчы, але ў штодзённай мітусні забываўся на старой. Так было некалькі год. І вось, прыехаўшы зноў дадому, я на другі ж дзень адчуў, што адпачынак мой ідзе не так, як усе ранейшыя леты, што мне нечага не хапае. Я блукаў па знаёмых з маленства мясцінах, гутарыў з бацькамі, знаёмымі, сябрамі, але ўсё роўна адчуваў на душы нейкі неспакой. Увесь час мне здавалася, што нешта не тое. І аднойчы я здагадаўся, у чым прычына такога настрою: да мяне не прыйшла тая бабулька, што прыходзіла заўсёды. Я спытаўся ў маці, што са старою, чаму яна не наведалася да нас. І пачуў, што няма яе ўжо на белым свеце. І ў тую ж хвіліну я падумаў, што ў нечым вінаваты перад гэтай бабулькай. І гэтага ўжо не паправіць. У горад я паехаў з прыкрасцю на душы. Гэтая прыкрасць не пакідае мяне і сёння.
2) Чалавек без сябра што ежа без солі.
3) Прыяцеля за грошы не купіш.
4) Прыяцеля пазнаеш у няшчасці.
5) Шукай сабе сябра ў бядзе.
6) І службу служы, і сябру дапамажы.
7) Не той сябра, хто вусны мёдам мажа, а той, хто ў вочы праўду кажа.
8) Чалавек без сяброў, што печ без дроў.
9) Няма грошай — не бяда, як сяброў грамада.
10) Новых сяброў нажывай, але ж і старых не губляй.
11) Лепш сто сяброў, чым сто рублёў.
12) Сяброў у багатых - што мякіны каля збожжа.
13) Сябра любі - сябе не губі.
14) Сябра разжаліць - самому заплакаць.
15) Дружба моцная ня ліслівасцю, а праўдай і гонарам.
16) Сяброўства не грыб, у лесе не знойдзеш.
17) Дружныя вароны гусака з'ядаюць.
18) Жывуць, як аднае маткі дзеці.
19) Ліхая кампанія на ліха выведзе.
20) Розуму не набярэшся, калі з дурнем павядзешся.
Я, вядома, быў бы рад памагчы, але ў штодзённай мітусні забываўся на старой.
Так было некалькі год.
І вось, прыехаўшы зноў дадому, я на другі ж дзень адчуў, што адпачынак мой ідзе не так, як усе ранейшыя леты, што мне нечага не хапае. Я блукаў па знаёмых з маленства мясцінах, гутарыў з бацькамі, знаёмымі, сябрамі, але ўсё роўна адчуваў на душы нейкі неспакой. Увесь час мне здавалася, што нешта не тое. І аднойчы я здагадаўся, у чым прычына такога настрою: да мяне не прыйшла тая бабулька, што прыходзіла заўсёды.
Я спытаўся ў маці, што са старою, чаму яна не наведалася да нас. І пачуў, што няма яе ўжо на белым свеце.
І ў тую ж хвіліну я падумаў, што ў нечым вінаваты перад гэтай бабулькай. І гэтага ўжо не паправіць.
У горад я паехаў з прыкрасцю на душы. Гэтая прыкрасць не пакідае мяне і сёння.