Устаўце прапушчаныя літары, растлумачце правапіс а, о. В...дасховішча, д...маўлада льнік, д... ўгавечнасць, чырв...надрэўшчык, мн...гастаночнік, пр...ставалосая, с...нцапёк, выс...кагатунковы, м...вазнавец, ф...тадакумент, вел...крос, ф...таграфія, п...ліглот, ст...годдзе, шт...раз, м...тавел...спорт, кін...ф...таплёнка, к...нтрудар, св...еўладства, аэраф...таздымак, п...літэхнікум, арэх...падобны, шэр...вокі, с...рак...годдзе, аўт...тракта р...будаванне, ф...ндасх...вішча, к...рм...нарыхтоўка, м...та воз, м...тацыкл, м...такрос, р...ўнапраўе.
1) Замковы зрэагаваў у час, стрэл зноў аглушыў, але гэты раз ён паспеў адхінуцца і за пылам ад стрэлу ўбачыў — тое, што за секунду да таго было танкам, хруснула, нібы шкарлупіна ад яйка, і ад нутранога магутнага выбуху буйнымі часткамі разляцелася ў бакі.
2) Рыбак, нібы замініраваную паласу, з зацятым страхам перабег тую праклятую дарогу, так неспадзявана і не ў час выніклую перад імі, і тут жа выразна адчуў, што зрабіў няўдала.
3) Ён выпусціў запар тры камяні, немец, ухіляючыся, спехам страляў, Сотнікаў круціўся доле, бы ўюн, — і ад куль і ад капытоў, на шчасце, яму пасаблялі бабкі, і ён скакаў вакол іх, нібы заяц.
4) Калі ў камеру вярнулі Рыбака, Сотнікаў, нібы труп, ціха ляжаў у забыцці, прыкрыты шынелкам.
5) Бацькі, напэўна, не было ў ягонай каморцы, адкуль неслася звыклае рознагалоссе двух дзесяткаў гадзіннікаў — нібы цвіркатанне конікаў у лузе.
Калі хоць на хвілінку спыніцца і прыслухацца, то можна пачуць, як зямля размауляе з сонцам, небам...з намі.