Ён быў худы: скура ды косці. І пайшло па вёсцы, што сабака шалёны. У яго кідалі чым папала. Жывёліна пакінула вёску і стала жыць у прыбярэжным лазняку.
Я вельмі хваляваўся. Дзе жыве? Чым харчуецца? Зіма ж на двары. Аднойчы не вытрымаў. Набіў кішэні хлебам і пайшоў шукаць небараку.
Ён выбег мне насустрач. На яго страшна было глядзець. Жывот падцягнула да самай спіны. Сабака брахаў да хрыпаты. Я кінуў акрайчык хлеба. Жывёліна паглядзела на мяне недаверліва, але хлеб узяла і знікла ў кустах. Потым зноў вярнулася . З кустоў даносілася слабое скавытанне. Шчаняты! Вось каму жывёліна адносіла мае гасцінцы. Хоць сама была галодная, але так і не паласавалася хлебам. Як і кожная маці, што аддае лепшае сваім дзецям.
Назаўтра сабака падпусціў мяне бліжэй да шчанят. Дзеці былі такія ж худыя, як і маці.
Аднойчы жывёліна ўзяла шчаня і паклала да маіх ног, потым прынесла другое і даверліва паглядзела мне ў вочы. Усю сямейку я прывёў дадому і зрабіў цёплую будку.
Пераказ (каб не парушаць “аўтарскае права”, захоўваю нават знакі прыпынку):
Давер
«Ён быў худы. І пайшоў ён у госці. Але ж сабака асталася дома. Давер перажываў за яе. У гастях у яго кідалі чым папала. Потым калі ён прыйшоў да дому, сабакі не было і ён пайшоў іскаць яе. Шмат часу Давер шукаў сваю сабаку, но так і не найшоў. І ён пайшоў да хаты. Каля хаты Давер пачуў як некая сабака лает. І ён пабег на гэты лай. Но здалося, што гэта была не яго сабака. Потым Давер пайшоў у хату і калі прыйшоў ён убачыў сваю любімую сабаку. Давер так абрадаваўся свёй сабаке і сказаў: зіма ж на дварэ».
Не выключана, што паменшаная копія помніка Янку Купалу, які рыхтуюць да «пераезду» у Маскву, будзе ўстаноўлена і ў Мінску, у музеі імя вялікага паэта. Такое жаданне пакінуць на радзіме «дублікат» стварэння беларускіх майстроў цалкам вытлумачальна. Як адзначыў намеснік міністра культуры Рэспублікі Беларусь Уладзімір Рылатка, шлях, які давялося прайсці аўтарам манумента (рэспубліканскі конкурс на распрацоўку праекта адбыўся вясною 2002 году) Льву і Сяргею Гумілеўскім, безумоўна, нялёгкі. Асабліва ж доўга вырашалася пытанне аб месцы размяшчэння скульптуры. Называліся два асноўных адрасы - Міускі плошчу і сквер каля Кутузаўскага праспекта. У выніку спецыялісты спыніліся на апошнім варыянце. Мадэль помніка таксама змянялася некалькі разоў (дарэчы, Леў Гумілеўскі - адзін з суаўтараў мінскага манумента, прысвечанага Янку Купалу). У прыватнасці, першапачаткова меркавалася, што Пясняр будзе абапірацца на камень, цяпер - на «драўляную» агароджу з выявай папараць-кветкі. Размесціцца скульптура з надпісам «Мне сняцца сны аб Беларусі» на зялёным пагорку, весці да яе будуць прыступкі, з пагорка будзе сцякаць крынічка. Сквер каля Кутузаўскага праспекта Масквы (знаходзіцца ён у знакамітага дома, дзе жыў Брэжнеў) досыць ціхі, помнік будзе выдатна праглядацца. Дарэчы, фінансаваўся праект з бюджэту Саюзнай дзяржавы без якіх-небудзь збояў. Ідэя стварэння скульптуры была абвешчана ў 2002 годзе беларускімі грамадскімі арганізацыямі ў Расіі і адобрана Прэзідэнтам Рэспублікі Беларусь Аляксандрам Лукашэнкам і ўрадам Масквы Сёння скульптары чакаюць вяртання са сталіцы Расіі калегі - архітэктара Юрыя Грыгор'ева. Пасля ўзгаднення творчых пытанняў пачнецца адліўка помніка ў бронзе (цяпер праца гатовая ў мяккім варыянце ў поўную велічыню). Уладзімір Рылатка называе помнік цікавым і тонкім. Згодны з намміністра і Леў Гумілеўскі, які лічыць, што Янка Купала на гэты раз атрымаўся ня узнёсла-гераічным, а рамантычна-лірычным. У сваю чаргу старшыня рэспубліканскага мастацка-экспертнага савета па манументальным мастацтве Іван Міско запэўніў, што прайсці праз дзве «экспертызы» - беларускага савета і маскоўскага - справа нялёгкая. А гэта гаворыць пра тое, што помнік сапраўды атрымаўся. Дакладная дата ўстаноўкі тварэння Гумілеўскіх яшчэ не вызначана. У канцы траўня бронзавая статуя Янкі Купалы (у вышыню - амаль чатыры з паловай метра) ужо будзе гатова да адпраўкі ў первопрестольную. Не выключана, што ўрачыстая цырымонія адкрыцця помніка адбудзецца ў верасні - у Дзень беларускага пісьменства або ў Дзень Масквы.
Давер
Ён быў худы: скура ды косці. І пайшло па вёсцы, што сабака шалёны. У яго кідалі чым папала. Жывёліна пакінула вёску і стала жыць у прыбярэжным лазняку.
Я вельмі хваляваўся. Дзе жыве? Чым харчуецца? Зіма ж на двары. Аднойчы не вытрымаў. Набіў кішэні хлебам і пайшоў шукаць небараку.
Ён выбег мне насустрач. На яго страшна было глядзець. Жывот падцягнула да самай спіны. Сабака брахаў да хрыпаты. Я кінуў акрайчык хлеба. Жывёліна паглядзела на мяне недаверліва, але хлеб узяла і знікла ў кустах. Потым зноў вярнулася . З кустоў даносілася слабое скавытанне. Шчаняты! Вось каму жывёліна адносіла мае гасцінцы. Хоць сама была галодная, але так і не паласавалася хлебам. Як і кожная маці, што аддае лепшае сваім дзецям.
Назаўтра сабака падпусціў мяне бліжэй да шчанят. Дзеці былі такія ж худыя, як і маці.
Аднойчы жывёліна ўзяла шчаня і паклала да маіх ног, потым прынесла другое і даверліва паглядзела мне ў вочы. Усю сямейку я прывёў дадому і зрабіў цёплую будку.
Пераказ (каб не парушаць “аўтарскае права”, захоўваю нават знакі прыпынку):
Давер
«Ён быў худы. І пайшоў ён у госці. Але ж сабака асталася дома. Давер перажываў за яе. У гастях у яго кідалі чым папала. Потым калі ён прыйшоў да дому, сабакі не было і ён пайшоў іскаць яе. Шмат часу Давер шукаў сваю сабаку, но так і не найшоў. І ён пайшоў да хаты. Каля хаты Давер пачуў як некая сабака лает. І ён пабег на гэты лай. Но здалося, што гэта была не яго сабака. Потым Давер пайшоў у хату і калі прыйшоў ён убачыў сваю любімую сабаку. Давер так абрадаваўся свёй сабаке і сказаў: зіма ж на дварэ».
Не выключана, што паменшаная копія помніка Янку Купалу, які рыхтуюць да «пераезду» у Маскву, будзе ўстаноўлена і ў Мінску, у музеі імя вялікага паэта. Такое жаданне пакінуць на радзіме «дублікат» стварэння беларускіх майстроў цалкам вытлумачальна. Як адзначыў намеснік міністра культуры Рэспублікі Беларусь Уладзімір Рылатка, шлях, які давялося прайсці аўтарам манумента (рэспубліканскі конкурс на распрацоўку праекта адбыўся вясною 2002 году) Льву і Сяргею Гумілеўскім, безумоўна, нялёгкі. Асабліва ж доўга вырашалася пытанне аб месцы размяшчэння скульптуры. Называліся два асноўных адрасы - Міускі плошчу і сквер каля Кутузаўскага праспекта. У выніку спецыялісты спыніліся на апошнім варыянце. Мадэль помніка таксама змянялася некалькі разоў (дарэчы, Леў Гумілеўскі - адзін з суаўтараў мінскага манумента, прысвечанага Янку Купалу). У прыватнасці, першапачаткова меркавалася, што Пясняр будзе абапірацца на камень, цяпер - на «драўляную» агароджу з выявай папараць-кветкі. Размесціцца скульптура з надпісам «Мне сняцца сны аб Беларусі» на зялёным пагорку, весці да яе будуць прыступкі, з пагорка будзе сцякаць крынічка. Сквер каля Кутузаўскага праспекта Масквы (знаходзіцца ён у знакамітага дома, дзе жыў Брэжнеў) досыць ціхі, помнік будзе выдатна праглядацца. Дарэчы, фінансаваўся праект з бюджэту Саюзнай дзяржавы без якіх-небудзь збояў. Ідэя стварэння скульптуры была абвешчана ў 2002 годзе беларускімі грамадскімі арганізацыямі ў Расіі і адобрана Прэзідэнтам Рэспублікі Беларусь Аляксандрам Лукашэнкам і ўрадам Масквы Сёння скульптары чакаюць вяртання са сталіцы Расіі калегі - архітэктара Юрыя Грыгор'ева. Пасля ўзгаднення творчых пытанняў пачнецца адліўка помніка ў бронзе (цяпер праца гатовая ў мяккім варыянце ў поўную велічыню). Уладзімір Рылатка называе помнік цікавым і тонкім. Згодны з намміністра і Леў Гумілеўскі, які лічыць, што Янка Купала на гэты раз атрымаўся ня узнёсла-гераічным, а рамантычна-лірычным. У сваю чаргу старшыня рэспубліканскага мастацка-экспертнага савета па манументальным мастацтве Іван Міско запэўніў, што прайсці праз дзве «экспертызы» - беларускага савета і маскоўскага - справа нялёгкая. А гэта гаворыць пра тое, што помнік сапраўды атрымаўся. Дакладная дата ўстаноўкі тварэння Гумілеўскіх яшчэ не вызначана. У канцы траўня бронзавая статуя Янкі Купалы (у вышыню - амаль чатыры з паловай метра) ужо будзе гатова да адпраўкі ў первопрестольную. Не выключана, што ўрачыстая цырымонія адкрыцця помніка адбудзецца ў верасні - у Дзень беларускага пісьменства або ў Дзень Масквы.