Всем привет перевести текст с русского языка, на белорусский. Буду очень благодарен за и качество!
12.ПРЕДПРИИМЧИВОСТЬ И РИСК: СОЦИАЛЬНО-ПРАВОВЫЕ АСПЕКТЫ
За многие годы нашего бытия слово «предприимчивость» зазвучало в полный голос. Жизнь заставила понять, что у истоков любого развития стоит инициативный, деловой, находчивый, творчески мыслящий, предприимчивый человек. Предприимчивость становится одним из решающих проведения реформ и ведущих признаков обновления общества. Одновременно она является своеобразным «пусковым механизмом», обеспечивающим всестороннюю интенсификацию производства, особым мотором активности, придающим экономической системе надлежащий динамизм. Именно предприимчивость излечить такие болезни старого экономического поведения, как пассивность и инертность, нерешительность и иждивенчество. Поэтому ее развитие становится лозунгом и задачей практической организаторской работы.
Предприимчивость - черта личности, основанная на человека достигать конкретных целей в хозяйственной, социальной или иных сферах общественной жизни за счет своей инициативы, деловитости, изобретательности, самостоятельности, находчивости, готовности рисковать и нестандартности принимаемых решений. Стержнем ее как ведущего признака экономического поведения хозяйствующих субъектов выступает новаторство в подходе к решению задач.
Конкретные формы проявления предприимчивости, конечно, неодинаковы, во многом индивидуальны наиболее зримо это обнаруживается в ситуациях, сопряженных с риском. Многие активные действия содержат долю риска, но избежать его вообще невозможно. Большой успех без риска - это утопия. Во все времена социально-экономический прогресс зависел от смелости руководителя, его желания идти вперед. Деятельность хозяйственника, лишенного такой возможности, теряет черты предприимчивости, становится консервативной, чурающейся новшеств. В менеджменте, например, руководитель, избегающий принятия рискованных решений, считается опасным для организации, обрекающим ее на застой. Право на риск означает, по существу, право на собственную позицию, что заслуживает поддержки. Оно относится к числу средств предупреждения рутины и косности и, использованное в разумных пределах, как правило, окупается результатами деятельности.
У предприимчивости есть экономическая, юридическая и социально-психологическая стороны. Экономическая сторона ориентирована на реализацию определенного экономического интереса. Но, чтобы гарантировать соблюдение этого интереса, его следует облечь в юридическую форму. С точки зрения социально-психологического аспекта предприимчивость во многом обуславливается характером и темпераментом, а также уровнем общего развития личности. Скажем, малообразованный человек в тисках предписаний, регламентирующих каждый его шаг, будет чувствовать себя удобно и даже комфортно, в то время как человека духовно зрелого угнетает даже сама мысль о невозможности проявить инициативу. Смысл обновления общества, в конечном счете, состоит в учете интересов, воздействии на них и управлении ими и через них.
(А. Г. Кравченко)
В объяснении
Объяснение:
За многія гады нашага быцця слова «прадпрымальнасць» загучала ў поўны голас. Жыццё прымусіла зразумець, што ля вытокаў любога развіцця варта ініцыятыўны, дзелавой, знаходлівы, творча мысліць, прадпрымальны чалавек. Прадпрымальнасць становіцца адным з вырашальных правядзення рэформаў і вядучых прыкмет абнаўлення грамадства. Адначасова яна з'яўляецца своеасаблівым «пускавым механізмам», якія забяспечваюць ўсебаковую інтэнсіфікацыю вытворчасці, асаблівым маторам актыўнасці, якія надаюць эканамічнай сістэме належны дынамізм. Менавіта прадпрымальнасць здольная вылечыць такія хваробы старога эканамічнага паводзінаў, як пасіўнасць і інертнасць, нерашучасць і ўтрыманства. Таму яе развіццё становіцца лёзунгамі й задачай практычнай арганізатарскай работы.
Прадпрымальнасць - рыса асобы, заснаваная на здольнасці чалавека дасягаць канкрэтных мэтаў у гаспадарчай, сацыяльнай або іншых сферах грамадскага жыцця за кошт сваёй ініцыятывы, дзелавітасці, вынаходлівасці, самастойнасці, знаходлівасці, гатоўнасці рызыкаваць і нестандартнасці прымаемых рашэнняў. Стрыжнем яе як вядучага прыкметы эканамічнага паводзінаў гаспадарчых суб'ектаў выступае наватарства ў падыходзе да вырашэння задач.
Канкрэтныя формы праявы прадпрымальнасці, вядома, неаднолькавыя, шмат у чым індывідуальныя. Мабыць, найбольш бачна гэта выяўляецца ў сітуацыях, звязаных з рызыкай. Многія актыўныя дзеянні ўтрымліваюць долю рызыкі, але пазбегнуць яго наогул немагчыма. Вялікі поспех без рызыкі - гэта ўтопія. Ва ўсе часы сацыяльна-эканамічны прагрэс залежаў ад смеласці кіраўніка, яго жадання ісці наперад. Дзейнасць гаспадарніка, пазбаўленага такой магчымасці, губляе рысы прадпрымальнасці, становіцца кансерватыўнай, цураўся навін. У менеджменце, напрыклад, кіраўнік, пазбягаюць прыняцця рызыкоўных рашэнняў, лічыцца небяспечным для арганізацыі, які пакідае яе на застой. Права на рызыку азначае, па сутнасці, права на ўласную пазіцыю, што заслугоўвае падтрымкі. Яно адносіцца да ліку сродкаў папярэджання руціны і коснасці і, выкарыстанае ў разумных межах, як правіла, акупляецца вынікамі дзейнасці.
У прадпрымальнасці ёсць эканамічная, юрыдычная і сацыяльна-псіхалагічная боку. Эканамічны бок арыентавана на рэалізацыю пэўнага эканамічнага інтарэсу. Але, каб гарантаваць выкананне гэтай цікавасці, яго варта аблегчы ў юрыдычную форму. З пункту гледжання сацыяльна-псіхалагічнага аспекту прадпрымальнасць шмат у чым абумоўліваецца характарам і тэмпераментам, а таксама узроўнем агульнага развіцця асобы. Скажам, малаадукаваны чалавек у цісках прадпісанняў, якія рэгламентуюць кожны яго крок, будзе адчуваць сябе зручна і нават камфортна, у той час як чалавека духоўна спелага прыгнятае нават сама думка аб немагчымасці праявіць ініцыятыву. Сэнс абнаўлення грамадства, у канчатковым рахунку, складаецца ва ўліку інтарэсаў, уздзеянні на іх і кіраванні імі і праз іх.