назо́ўнік — часьціна мовы, якая абазначае прадмет і адказвае на пытаньні «хто? », «што? ». у сказах могуць зьяўляцца дзейнікам, дапаўненьнем, радзей — выказьнікам, акалічнасьцю ды азначэньнем. назоўнікі падзяляюцца на агульныя і ўласныя, адушаўлёныя і неадушаўлёныя, асабовыя і неасабовыя, канкрэтныя і абстрактныя, зборныя, рэчыўныя.
назоўнік у беларускай мове адрозьніваецца паводле роду (мужчынскі, жаночы, ніякі), ліку (адзіночны, множны) ды склону (назоўны, родны, давальны, вінавальны, творны, месны, дадаткова — клічны). дадаткова маюць тры скланеньні: першае, другое, трэцяе.
Ха́та (от др.-венг. формы современного венг. ház «дом»[1] или от др-иранского[2]; ср. также нем. hütte, англ. hut — «хижина») — традиционный дом украинцев, белорусов, западных и южных русских, части поляков, с печью, как правило с четырёхскатной соломенной или камышовой кровлей.
Часто хата делилась на две части: жилую и хозяйственную, разделённую между собой сенями. Бывает срубной, турлучной или плетнёвой[3], глинобитной, камышовой, мазанкой, битой, земляной и лимпачной, бревенчатой, из дикого камня[3]. На Украине и юге России строили хаты-мазанки, которые снаружи и внутри обмазывали глиной и белили.
назо́ўнік — часьціна мовы, якая абазначае прадмет і адказвае на пытаньні «хто? », «што? ». у сказах могуць зьяўляцца дзейнікам, дапаўненьнем, радзей — выказьнікам, акалічнасьцю ды азначэньнем. назоўнікі падзяляюцца на агульныя і ўласныя, адушаўлёныя і неадушаўлёныя, асабовыя і неасабовыя, канкрэтныя і абстрактныя, зборныя, рэчыўныя.
назоўнік у беларускай мове адрозьніваецца паводле роду (мужчынскі, жаночы, ніякі), ліку (адзіночны, множны) ды склону (назоўны, родны, давальны, вінавальны, творны, месны, дадаткова — клічны). дадаткова маюць тры скланеньні: першае, другое, трэцяе.
ответ: Деревянная, крыша из сена,
Объяснение:
Ха́та (от др.-венг. формы современного венг. ház «дом»[1] или от др-иранского[2]; ср. также нем. hütte, англ. hut — «хижина») — традиционный дом украинцев, белорусов, западных и южных русских, части поляков, с печью, как правило с четырёхскатной соломенной или камышовой кровлей.
Часто хата делилась на две части: жилую и хозяйственную, разделённую между собой сенями. Бывает срубной, турлучной или плетнёвой[3], глинобитной, камышовой, мазанкой, битой, земляной и лимпачной, бревенчатой, из дикого камня[3]. На Украине и юге России строили хаты-мазанки, которые снаружи и внутри обмазывали глиной и белили.