Вызначце тып аднасастаўных сказаў, запішыце іх нумары. 1) Дэлегацыю сустракалі ўрачыста. 2)? Пажывеш усяго нажывеш. 3)
Памятаеш свой першы працоўны дзень? 4) Языком работы не зробіш. 5) Ні
месяца ні зорак не відаць. 6) Люблю мой край, старонку гэту. 7) Так бы і
сядзець, гледзячы на возера. 8) І хіба можна ўжо ўстрымацца, у час касьбы не
пакупацца? 9) Навуку за плячыма не носяць. 10) Палотны беляць на росах
чыстых. 11) Падняць ветразі! 12) Напевы дзіўныя збіраю ў жытнім полі і ў
бары. 13) Паміраць збірайся, а жыта сей. 14) Бульбу ўжо выкапалі. 15)
Прыемна зайсці ў чысты пакой. 16) Нам тут жыць. 17) Дзіву даешся яе
цярпенню. 18) Табе складаю гэты гімн, мой горад. 19) Аб адсутных не
гавораць кепска. 20) Дарогу праз лес праехалі непрыкметна. 21) Прайсці б
цяпер, брат, па парошы! 22) На сэрцы весела і хочацца спяваць. 23) Нас
запрасілі ў госці. 24) Паслухаць бы драздоў свістанне ў час ружовага
світання. 25) Бацьку выклікалі ў школу. 26) Пасаджу грушу, усіх здзівіцца
змушу. 27) За грошы розуму не купiш.​

Палясоўшчык Тарас за сваю верную службу быў у ласцы ў пана. З ранку да вечара ён прападаў у лесе.

Аднойчы, палюючы на цецерукоў сутыкнуўся з мядзведзем. Стрэльба яго не спрацавала, давялося Тарасу ратавацца ўцёкамі. Паслізнуўся ён і зваліўся ў яму, трапіў у нейкае незнаёмае месца:

...Як там прыгожа!
Як быццам хто намаляваў!
Чырвоны краскі, мак і рожа...

Хлопчык з лукам і стрэламі, які «ці то прыйшоў, ці прыляцеў», патлумачыў палясоўшчыку, што дарога вядзе з таго свету на Парнас.

Прайшоўшы вёрст дзесяць, Тарас убачыў тару, а пад ёй шмат людзей з паперамі і кнігамі і — «ўсе паны». Штурхаючыся, спрачаючыся, яны лезлі на гару. Адзін з іх патрабаваў, каб яго прапусцілі, інакш у газеце «аблае на ўвесь свет, як Гогаля ў за леце». Паўз Тараса «як птушкі праляцелі» Пушкін, Лермантаў, Жукоўскі і Гогаль.

Палясоўшчык узлез на гару і ўбачыў новы будынак, абнесены яловай агароджай. На двары хадзіла ўсякая жыўнасць. У хаце багі займаліся хто чым: Няптун ладзіў сеці, Сатурн падплятаў лапці, Марс з Геркулесам на пацеху старому Зеўсу біліся, Амур жартаваў з дзеўкамі. Зеўс, варухнуўшыся на печы нагадаў пра абед.

Багі паселі ўкруг стала,
I стравы смачны з печы Геба
Насіць да столу пачала.

Пасля добрага абеду багі пайшлі ў скокі. Калі дудар зайграў знаёмую мелодыю, Тарас не вытрымаў «і ад парога, што ёсць духу, скакаць на хату паляцеў». Аж здзівіліся багі яго ўмельству. Пасля зацікавіліся, хто ён і адкуль. Палясоўшчык расказаў, як трапіў на Парнас, і пачаў прасіцца дамоў. Па загаду Зеўса Тараса накармілі, а потым зефіры на крыллях перанеслі яго ў родны лес.

Пасля гэтага здарэння «Тарас ужо не ходзіць так дужа рана па лясах».

Побач з домам маёй бабулі працякае звонкі ручаёк, які пачынаецца з крынічанькі і хутка бяжыць да рэчанькі. На яго дне ляжаць маленькія і вялікія каменьчыкі, праз якія ручаёк пераскоквае, як з парожка на парожак. Агінаючы вельмі вялікія камяні, ручаёк падзяляецца на маленькія струменьчыкі, а потым зноў збіраецца разам. Месцамі ручаёк разліваецца і становіцца настолькі спакойным, што на яго паверхні бачны толькі дробныя хвалькі, а на раслінах, якія схіляюцца да вады, сядзяць рознакаляровыя матылькі. Калі на небе няма хмарак, у такія месцы прыходзяць конікі, каб пабыць у цяньку і папіць чыстай вады. У дрэвах і кустах побач з ручаём шмат птушачак, якія звілі тут свае гняздзечкі. Часта з лесу да ручая прылятае зязюлька.