Вызначце тып складанных сказау. 1.Усё праходзіць, быццам дождж няроўны, — I боль, і злосць, і дробная брыда, А застаецца важны і галоўны I самы светлы талент — дабрата.
2.Сцелюцца валокны, тчэцца павуціна — блізка, блізка восень, смутная часіна!
3.І тады нальецца цела сілай, гэтай сілы радасць зберагу, каб яна мяне перанасіла праз бяду і ворагаў касіла, і знішчала чорную тугу.
4. У зале першага класа Брэсцкага вакзала было заўсёды поўна афіцэраў з эшалонаў, якія ішлі на Львоў, Мінск, Смаленск і другія гарады.

Праз пяць гадоў я зноў наведаў вусце, прытулак дум, абраны мой куток, дзе высіцца вусцянскі мой грудок і вецер лёгенька гайдаецца на кусце. іду на груд павольнаю ступою. сумотна мне, бо я цяпер адзін, мне шмат чаго прыходзіць на ўспамін, і нікну я паныла галавою. грудок усё ж такі, як быў, прыветны, гваздзічка белая, чабор на ім, ды ўжо гляджу я другім, як дуб стары, астаўшыся бяздзетным. стаю, маўчу, мясціны , — змяніліся, і трудна іх пазнаць. дубоў маіх паменшылася раць, як і людзей у родным нашым краі. бязлюддзе, ціш. высокаю травою вусцянскія сялібы зараслі. бярэзнічак заняўся на зямлі, атульвае разложыстую хвою. дарожкі той, што бегла к , няма нідзе  — згубілася ў траве, у памяці ж маёй яна жыве, як шмат з таго, што знікла на палянцы. і тых, з кім я так блізка быў знаёмы, ужо няма: хто выселіўся сам к апошнім тым на свеце рубяжам, дзе крыж стаіць журботна-нерухомы; другіх вайна ў далёкі свет пагнала, і многа іх не вернецца назад; а трэціх вынішчыў, пабіў фашысцкі кат, і родная зямля іх не прыбрала. і ўсё мне тут, дзе вокам я ні кіну, нагадвае аб жорсткасцях вайны. знявечаны лясы, а параснік буйны жыве і тчэ спрадвечную тканіну. ідзе жыццё, буяюць яго сілы, — хай паспрабуе хто суняць яго, спыніць. снуе жыццё за ніццю сваю ніць, і моцныя для ўзлёту яго крылы. я   — загояцца ўсе раны: з край паўстане, расцвіце ва ўсёй сваёй красе і паўнаце, — наш верны шлях, ён з праўдай павянчаны. і толькі мне адно сягоння горка: няма таго, з кім думкі я дзяліў, з кім тут стаяў, з кім я шчаслівы быў, — пагасла ты, яснюсенькая зорка.

У  каждого есть свой родной  город.с которым связаны все моменты жизни.я родилась  в замечательном городе  барановичи.барановичи хоть и маленький город,но здесь есть  множество красивых мест, захватывают дух.барановичи  чистый,красивый,уютный  город.здесь находятся различные памятники,музеи,парки,которые  имеют важное значение.если приедет турист,то обязательно надо  сходить в музей поровозов.в этом музее есть мнго старх  поездов,можно полюбовться а  них,зайти внуторь и почувствовать как-будто тымашинист.этот  музей  отражает  "сущность"нашего  города  вить  барановичи  появился  благодалю  тому  что  здсь  проходили  поезда. можно  сходить в кроевеческий музей,здесь есть множество чучелов животных,национальная одежда,фотографии старого города и многое  другое.можно  посетить старый парк,а так же молодой  парк,здесь находятсяя карусели,различные развлечения,поп-корн и много-много фантанов.я считаю,что барановичи лучший город.именно  поэтому приглашаю всех сюда!