Мне пашанцавала нарадзіцца ў адным з самых маладых і прыгожых гарадоў Беларусі - у Салігорску. Пра яго я і хачу Вам расказаць. У гэтым годзе майму роднаму гораду спаўняецца 58 гадоў. Для горада гэта зусім не вялікі ўзрост. Салігорск яшчэ расце і развіваецца, аб чым сведчаць шматлікія будоўлі, новыя мікрараёны, жылыя дамы, школы, дзіцячыя сады і супермаркеты. Салігорск - невялікі горад. Яго плошча - ўсяго пятнаццаць кіламетраў квадратных. У той жа час, гэта другі па колькасці насельніцтва горад Мінскай вобласці. Салігорск - густанаселены горад. Новых жыхароў сюды прыцягваюць кар'ерныя магчымасці, развітая інфраструктура, прыгажосць горада. Салігорск з'яўляецца раённым цэнтрам. Ён размешчаны на рацэ Случ. На яе берагах ёсць абсталяваныя месцы для адпачынку. Побач з горадам знаходзіцца Салігорскае вадасховішча. У горадзе ёсць лесапаркавая зона, дзе мясцовыя жыхары з задавальненнем збіраюць грыбы і ягады. На жаль, у апошні час усё большая частка лесапаркавай зоны высякаецца, каб даць месца пашырацца гораду. Мабыць, хутка апошні буйны зялёны куток знікне назаўсёды. Але пакуль што, ў параўнанні з іншымі гарадамі Беларусі, Салігорск - зялёны горад. Тут мноства дрэў, газонаў, кветнікаў. Вясной і летам ад усяго гэтага проста немагчыма адвесці погляд. Экалагічную абстаноўку ў горадзе псуюць размешчаныя вакол калійныя камбінаты, дзякуючы якім і ўзнік Салігорск. Аднак там пастаянна ўкараняюцца найноўшыя тэхналагічныя распрацоўкі, якія зніжаюць колькасць шкодных выкідаў у паветра і дазваляюць бяспечна жыць у горадзе. Салігорск з'яўляецца прамысловым горадам. Тут знаходзяцца такія вядомыя не толькі на тэрыторыі Беларусі, але і за мяжой буйныя прадпрыемствы, як "Беларуськалій", "Калінка", "Купалінка", "Пасат". У нашым горадзе ёсць, дзе добра правесці вольны час. У Салігорску ёсць свой кінатэатр, палац культуры, музей, бібліятэкі. Ёсць тут і рэстараны, бары, клубы і кафетэрыі. На мой погляд, гораду не хапае яшчэ адной паліклінікі. Наша адзіная паліклініка абслугоўвае больш за сто тысяч насельніцтва горада, а таксама насельніцтва ўсяго раёна. Таму там вельмі вялікія чэргі, а да спецыялістаў практычна немагчыма трапіць. На жаль, замест таго, каб пабудаваць другую паліклініку, у горадзе ўзводзяцца чарговыя супермаркеты і забаўляльныя цэнтры. Але я ўсё роўна люблю свой горад і не прамяняў бы яго ні на які іншы.
Люди часто говорят: «Я чувствую…». Например, я чувствую любовь к своей девушке, я чувствую злость на хама, чувствую грусть, когда друзья долго не звонят и не пишут. Это так, для примера – обычно друзья всегда звонят мне вовремя или я сам им звоню. Просто чувств так много, они настолько разнообразны! Что же такое чувства?
Чувство, как я вычитал в словаре, это эмоциональный процесс, это субъективное отношение человека к другому человеку, к предмету, к объекту. Чувства не управляются сознанием, разумом. Как часто мы сталкиваемся с тем, что разум подсказывает нам одно, а чувства – совсем другое. Например, видно, что эта девушка – самовлюбленная лгунья, которую интересуют только походы в рестораны и дискотеки, а парень все равно ее любит. Часто люди разрываются между логичными доводами разума и сильными чувствами.
До сих пор каждый выбирает сам, к чему прислушиваться – к чувствам или к логике. И нет универсального рецепта, как поступать.
Чувства бывают сильными и слабыми, бывают положительными, нейтральными и отрицательными. Любовь и ненависть – это самые сильные чувства, которые бывают у человека. Сильное чувство, которое кто-то испытывает, влияет даже на тело этого человека. От любви и радости сияют глаза, распрямляется осанка, светится лицо. От злости и гнева черты лица искривляются. Уныние опускает плечи. Тревога собирает на лбу морщины. Страх заставляет дрожать руки, гореть щеки.
За несколько дней радости и счастья человек будто преображается. А если взглянуть на человека, который долгое время испытывал ненависть, зависть, ревность – и какое жуткое впечатление он произведет. Будто душа у него скрючилась.
Как различить чувства и эмоции, ведь эти два эмоциональных процесса так тесно связаны между собой? Эмоции, в отличие от чувств, не имеют объекта. Например, я боюсь собаку – это чувство, а просто страх – это эмоция.
Наверное, поведение человека больше зависит от чувств, чем от его разумных соображений. Не зря так часто нам советуют не поддаваться своим чувствам и эмоциям. Мы стараемся подавить их, если они отрицательны, но они все равно прорываются на свет. То они управляют нами, то мы управляем ими, претворяя злость в раскаяние, ненависть в любовь, зависть в восхищение.
У гэтым годзе майму роднаму гораду спаўняецца 58 гадоў. Для горада гэта зусім не вялікі ўзрост. Салігорск яшчэ расце і развіваецца, аб чым сведчаць шматлікія будоўлі, новыя мікрараёны, жылыя дамы, школы, дзіцячыя сады і супермаркеты.
Салігорск - невялікі горад. Яго плошча - ўсяго пятнаццаць кіламетраў квадратных. У той жа час, гэта другі па колькасці насельніцтва горад Мінскай вобласці. Салігорск - густанаселены горад. Новых жыхароў сюды прыцягваюць кар'ерныя магчымасці, развітая інфраструктура, прыгажосць горада.
Салігорск з'яўляецца раённым цэнтрам. Ён размешчаны на рацэ Случ. На яе берагах ёсць абсталяваныя месцы для адпачынку. Побач з горадам знаходзіцца Салігорскае вадасховішча. У горадзе ёсць лесапаркавая зона, дзе мясцовыя жыхары з задавальненнем збіраюць грыбы і ягады. На жаль, у апошні час усё большая частка лесапаркавай зоны высякаецца, каб даць месца пашырацца гораду. Мабыць, хутка апошні буйны зялёны куток знікне назаўсёды. Але пакуль што, ў параўнанні з іншымі гарадамі Беларусі, Салігорск - зялёны горад. Тут мноства дрэў, газонаў, кветнікаў. Вясной і летам ад усяго гэтага проста немагчыма адвесці погляд.
Экалагічную абстаноўку ў горадзе псуюць размешчаныя вакол калійныя камбінаты, дзякуючы якім і ўзнік Салігорск. Аднак там пастаянна ўкараняюцца найноўшыя тэхналагічныя распрацоўкі, якія зніжаюць колькасць шкодных выкідаў у паветра і дазваляюць бяспечна жыць у горадзе.
Салігорск з'яўляецца прамысловым горадам. Тут знаходзяцца такія вядомыя не толькі на тэрыторыі Беларусі, але і за мяжой буйныя прадпрыемствы, як "Беларуськалій", "Калінка", "Купалінка", "Пасат".
У нашым горадзе ёсць, дзе добра правесці вольны час. У Салігорску ёсць свой кінатэатр, палац культуры, музей, бібліятэкі. Ёсць тут і рэстараны, бары, клубы і кафетэрыі.
На мой погляд, гораду не хапае яшчэ адной паліклінікі. Наша адзіная паліклініка абслугоўвае больш за сто тысяч насельніцтва горада, а таксама насельніцтва ўсяго раёна. Таму там вельмі вялікія чэргі, а да спецыялістаў практычна немагчыма трапіць. На жаль, замест таго, каб пабудаваць другую паліклініку, у горадзе ўзводзяцца чарговыя супермаркеты і забаўляльныя цэнтры.
Але я ўсё роўна люблю свой горад і не прамяняў бы яго ні на які іншы.
Люди часто говорят: «Я чувствую…». Например, я чувствую любовь к своей девушке, я чувствую злость на хама, чувствую грусть, когда друзья долго не звонят и не пишут. Это так, для примера – обычно друзья всегда звонят мне вовремя или я сам им звоню. Просто чувств так много, они настолько разнообразны! Что же такое чувства?
Чувство, как я вычитал в словаре, это эмоциональный процесс, это субъективное отношение человека к другому человеку, к предмету, к объекту. Чувства не управляются сознанием, разумом. Как часто мы сталкиваемся с тем, что разум подсказывает нам одно, а чувства – совсем другое. Например, видно, что эта девушка – самовлюбленная лгунья, которую интересуют только походы в рестораны и дискотеки, а парень все равно ее любит. Часто люди разрываются между логичными доводами разума и сильными чувствами.
До сих пор каждый выбирает сам, к чему прислушиваться – к чувствам или к логике. И нет универсального рецепта, как поступать.
Чувства бывают сильными и слабыми, бывают положительными, нейтральными и отрицательными. Любовь и ненависть – это самые сильные чувства, которые бывают у человека. Сильное чувство, которое кто-то испытывает, влияет даже на тело этого человека. От любви и радости сияют глаза, распрямляется осанка, светится лицо. От злости и гнева черты лица искривляются. Уныние опускает плечи. Тревога собирает на лбу морщины. Страх заставляет дрожать руки, гореть щеки.
За несколько дней радости и счастья человек будто преображается. А если взглянуть на человека, который долгое время испытывал ненависть, зависть, ревность – и какое жуткое впечатление он произведет. Будто душа у него скрючилась.
Как различить чувства и эмоции, ведь эти два эмоциональных процесса так тесно связаны между собой? Эмоции, в отличие от чувств, не имеют объекта. Например, я боюсь собаку – это чувство, а просто страх – это эмоция.
Наверное, поведение человека больше зависит от чувств, чем от его разумных соображений. Не зря так часто нам советуют не поддаваться своим чувствам и эмоциям. Мы стараемся подавить их, если они отрицательны, но они все равно прорываются на свет. То они управляют нами, то мы управляем ими, претворяя злость в раскаяние, ненависть в любовь, зависть в восхищение.