Вось і наступіла зіма - гэтая белая казка. Усе навокал занесена белым снегам, які днём блішчыць на сонцы так, што слепіць вочы. Раніцай шкада таптаць некранутае покрыва, намеценае ноччу. Галінкі дрэў гнуцца пад цяжарам беласнежнай коўдры. Усё навокал чыстае і прыгожае. Ад марозу снег пад нагамі ціхенька паскрыпвае. Гэта ламаюцца праменьчыкі сняжынак самай непаўторнай формы. Нават шкада становіцца ісці па іх. Ад голаду і холаду туляцца да чалавечага жытла птушкі: вераб'і, сінічкі, гілі. Ніколі больш не ўбачыш іх так блізка ад чалавека. Ужо зусім хутка Новы год. Я люблю гэтае свята. Гэта нагода сабрацца ўсёй сям'ёй, пабачыцца з роднымі і блізкімі людзьмі. У навагоднюю ноч усё становіцца асаблівым, казачным. Елка пераліваецца агнямі і зіхаціць гірляндамі. Стол ломіцца пад святочнымі стравамі. У неба ўзлятаюць рознакаляровыя феерверкі. Людзі дораць адзін аднаму падарункі і радасць. Наўкол усмешкі, весялосць і каханне. Адным словам, казка, па-іншаму і не скажаш. Зіма - мая любімая пара года, а Новы год - маё любімае свята. Хутчэй бы ён ужо наступіў!
1. У яго іх ахвотна куплялі ўсюды, і ён жыў з жонкай прыпяваючы. (Змітрок Бядуля, "Бондар") [ ], i [ ]. 2. Ён узяў пяро ў рукі, і на яго твары выразілася вучонасць. (Змітрок Бядуля, "Летапісцы") [ ], i [ ]. 3. Млела блізка рэчка сярод цішы летняй ночы, і праменні месяца залацілі нямы чарот... (Змітрок Бядуля, "Загадка") [ ], i [ ]... 4. Мы зрэдку перазвоньваліся, сустракаліся яшчэ радзей, але ж вось ён дачуўся, сабраўся і перадачку прынёс. (Янка Брыль, "Муштук і папка") [ ], але [ ]. 5. Юста знікала ў сенцах, а ён памалу зачыняў гумно і, не спяшаючыся, ішоў у хату. (Янка Брыль, "Ніжнія Байдуны") [ ], a [ ]. 6. Так патрабаваў Трушкевіч, а гэты старшы лейтэнант з акружэнцаў першага лета вайны і спаганяць, і патрабаваць умеў добра. (Васіль Быкаў, "У тумане") [ ], a [ ]. 7. Дойдуць урэшце да жытла, абагрэюцца, паядуць гарачае бульбачкі, і ўся хвароба адстане. (Васіль Быкаў, "Сотнікаў") [ ], i [ ]. 8. Карова скубла ўнізе, а Сцепаніда пастаяла яшчэ на гасцінцы, азіраючы з невысокай насыпкі знаёмае да драбніц некалі сваё хутарское поле. (Васіль Быкаў, "Знак бяды") [ ], a [ ]. 9. Наперадзе, мусіць, чакалі яго і яшчэ болей родныя мясціны, а там, за грудком на дарозе, маглі паявіцца людзі. (Васіль Быкаў, "Аблава") [ ], a [ ]. 10. Справы пачакаюць да сухіх дарог, а цяпер сядзі, браце, ля печкі. (Уладзімір Караткевіч, "Зброя") [ ], a [ ].
Ад марозу снег пад нагамі ціхенька паскрыпвае. Гэта ламаюцца праменьчыкі сняжынак самай непаўторнай формы. Нават шкада становіцца ісці па іх.
Ад голаду і холаду туляцца да чалавечага жытла птушкі: вераб'і, сінічкі, гілі. Ніколі больш не ўбачыш іх так блізка ад чалавека.
Ужо зусім хутка Новы год. Я люблю гэтае свята. Гэта нагода сабрацца ўсёй сям'ёй, пабачыцца з роднымі і блізкімі людзьмі. У навагоднюю ноч усё становіцца асаблівым, казачным. Елка пераліваецца агнямі і зіхаціць гірляндамі. Стол ломіцца пад святочнымі стравамі. У неба ўзлятаюць рознакаляровыя феерверкі. Людзі дораць адзін аднаму падарункі і радасць. Наўкол усмешкі, весялосць і каханне. Адным словам, казка, па-іншаму і не скажаш.
Зіма - мая любімая пара года, а Новы год - маё любімае свята. Хутчэй бы ён ужо наступіў!
2. Ён узяў пяро ў рукі, і на яго твары выразілася вучонасць. (Змітрок Бядуля, "Летапісцы") [ ], i [ ].
3. Млела блізка рэчка сярод цішы летняй ночы, і праменні месяца залацілі нямы чарот... (Змітрок Бядуля, "Загадка") [ ], i [ ]...
4. Мы зрэдку перазвоньваліся, сустракаліся яшчэ радзей, але ж вось ён дачуўся, сабраўся і перадачку прынёс. (Янка Брыль, "Муштук і папка") [ ], але [ ].
5. Юста знікала ў сенцах, а ён памалу зачыняў гумно і, не спяшаючыся, ішоў у хату. (Янка Брыль, "Ніжнія Байдуны") [ ], a [ ].
6. Так патрабаваў Трушкевіч, а гэты старшы лейтэнант з акружэнцаў першага лета вайны і спаганяць, і патрабаваць умеў добра. (Васіль Быкаў, "У тумане") [ ], a [ ].
7. Дойдуць урэшце да жытла, абагрэюцца, паядуць гарачае бульбачкі, і ўся хвароба адстане. (Васіль Быкаў, "Сотнікаў") [ ], i [ ].
8. Карова скубла ўнізе, а Сцепаніда пастаяла яшчэ на гасцінцы, азіраючы з невысокай насыпкі знаёмае да драбніц некалі сваё хутарское поле. (Васіль Быкаў, "Знак бяды") [ ], a [ ].
9. Наперадзе, мусіць, чакалі яго і яшчэ болей родныя мясціны, а там, за грудком на дарозе, маглі паявіцца людзі. (Васіль Быкаў, "Аблава") [ ], a [ ].
10. Справы пачакаюць да сухіх дарог, а цяпер сядзі, браце, ля печкі. (Уладзімір Караткевіч, "Зброя") [ ], a [ ].