За пяці хвілін... Мар'ян Дукса Пакуль трымаўся незалежна ў часе

і часу новы не прабіў адлік,

пакуль з табой сустрэча не збылася,

я мог спакойна сесці на цягнік.

Памчаць, паехаць — клікала дарога.

Наведаць сябра, што мяне любіў,

Пайсці дамоў... Hi гэтага, ні тога

у момант той чамусьці не зрабіў.

Я мог у рай ці ў пекла акунуцца,

але сысці адсюль за тры вярсты...

Ну што мяне прымусіла вярнуцца

на тое месца, дзе стаяла ты?

Я да цябе зрабіў мо дзесяць крокаў.

I ў той жа міг з грудзей пачуўся стук,

што азначала: шчасце недалёка —

пара ўтрапення і пачатак мук.

Як адчыняе ўсе дарогі насцеж,

як весела са мной гуляе лёс,

нібы тыран — за пяць хвілін да шчасця,

як добры маг — за пяць хвілін да слёз...

Анализ творца

Кожны з нас у тым ці іншым ўзросце задумваецца над пытаннем: што ж такое сапраўдная дружба? Большасць людзей, якіх мы лічым сваімі сябрамі, на самай справе ўсяго толькі нашы знаёмыя, гэта значыць тыя, каго мы вылучаем з навакольнага нас грамадства. Нам вядомыя іх клопаты, іх праблемы, мы лічым іх блізкімі нам людзьмі, звяртаемся да іх за дапамогай і самі ахвотна дапамагаем ім у цяжкія часы. Здавалася б, выдатныя адносіны - але ўсё-такі няма поўнага адкрыцьця. Мы не давяраем ім свае самыя патаемныя думкі. Калі да іх прыходзіць поспех, мы не радуемся за іх так, як за саміх сябе. Гэта не староннія нам людзі, паміж імі існуе пэўная блізкасць. Але ці можна назваць гэта сяброўствам?
Статус дружбы можна прысвоіць толькі сумленным, шчырым адносінам, калі ў іх ёсць ўзаемнае пачуццё дабра адзін да аднаго і гатоўнасць бескарысліва дапамагчы ў любую хвіліну плюс душэўная блізкасць.
Пра сяброўства можна разважаць вечна, як, напрыклад, пра сэнс жыцця ці пра каханне ... Можна назіраць яе, але мала каму дадзена яе шчыра прачуць. Скажу проста: "Дружба патрэбна!" Дружба дае шчаслівую магчымасць прыняць іншага чалавека такім, Кокаў ён ёсць, не спрабуючы перарабіць яго пад сябе, прыстасаваць да ўласных патрэб. Сяброўства - гэта радасць зносін, заснаваная на даверы і ўпэўненасці ў надзейнасці аднаго ...
А яшчэ хочацца сказаць, што памыляюцца тыя, хто сцвярджаюць, што дружба, якая існавала ў далёкім мінулым, знікла ў сучасным свеце. Свет заўсёды будзе напаўняцца сябрамі, якія будуць пастаянна дарыць нам радасць. Шануеце сяброў, бо гэта найпрыгажэйшыя людзі! Яны будуць з вамі на працягу ўсяго жыцця!

"Асілкам гэтакім ад роду Машэка быў”
Галоўным героем паэмы “Магіла льва”, напісанная Янкам Купалам з’яўляецца Машэка. Знаходзячыйся у Беларусі горад Магілёў быў назван дзеля яго.У пачатку паэмы мы бачым Машэку станоўчым героем, ён не толькі ветлівы з людзьмі але і страраецца кожнаму з іх дапамагчы.Ён з’яўляецца асілкам.
У Машэкі у хуткім часе з’яўляецца яго першае каханне – Наталька, якую ён моцна кахае з самага дзяцінства.Пра яе ён часта бачыў салодкія сны.І Наталька кахае Машэку. Праходзяць годы і маладыя вырашылі пажаніцца. Аднак каб справіць вяселле у іх не было грошаў. І Наталька адпраўляе Машэку у заработкі.Машэка паслухаў каханую і паехаў зарабляць грошы.Аднак за гэты час, пакуль Машэка зарабляў грошы на вяселле, яго нявеста паспела найсці сабе прытулак і высці замуж за паніча.

 Машэка дужа растроіўся гэтай падзеяй і вырашыў жыць у лясу. У хуткім часе Машэка адзічаў, стаў злым. Людзі каторыя ішлі міма яго яму былі не дападобы і ён забіваў іх.
У канцы паэмы Машэка сустрэнецца з Наталькай і забярэ яе к сабе у лес. Але ёй не падабаецца цяперашняе яе жыллё і яна вырашае забіць злога разбойніка Машэку.І яна гэта зрабіла.

 Сяляне пахаранілі Машэку, аднак слязінкі па ім ніхто не пусціў. Месца захаранення Маэкі назвалі Магілай льва.