Запішыце назвы фанетычных асаблівасцей, якія адбыліся ў наступных радах слоў. Падкрэсліце зычныя і галосныя, напісанне якіх не супадае з вымаўленнем: 1) калона, трыа, марскі, Васняцоў, камп’ютар;
2) вяснянкі, Бялыніцкі-Біруля, дзяжурны;
3) шэраг, рэпетыцыя, жоўты, кажаш, чарга;
4) апавяданне, жыццё, Палессе, панна, суддзя;
5) ільгота, навучэнец, вастрыё, аржаны, гэты;
6) княства, Раство, студэнцтва;
7) салаўі, аўтэнтычны, казаў;
8) вучышся, сшытак, рэзчык, на дошцы;
9) казка, хрэсьбіны, экзамен;
10) дзень, цвёрды, камандзір, цітры.
Добры вечар!Паважаныя земляки.У мяне да Вас наступнае пытання
Чаму вы сураецеся роднай мовы.??
Я нарадзилася у Барановичах.Але душа мяне клича у веску.Я вельми люблю вясковыя традыцыи. Люблю,что праз час незагубоена культура Столинскага района.Люблю кали у недзелю жанчыны раницаю апранаюцца у самыя лепшыя сукенку и идуць да церквы.А у вечары сбираюцца каля плоту и спиваюць народныя пясне.кожны год за захапленнем духа я чакаю свой отпуск как хутчэй паехаць у веску.Кали на прыпынку Гарынь выхожу с поязда,то у мяне с душы рвуцца словы:ну вось я и дома.тут пакой маей душы.Быццам душа спявае,кали я прыжжаю, а усе суседзи рады мяне бачыць.Рай иснуе на зямли.
А кали я вяртаюся у Барановичы,то кали тольки вымаулю слова на вясковай мове:то усе адразу кажуць.:не позорь меня.,и нават мая маци,сураецца роднай мовы.
Осталась тольки мая бабуля, яна заужды любиць пагаварыць на роднай мове.
ТАК вось.Что-ж здарылась,Чаму мы забываям и сураемся нашых традыцыий и нашага уклада?Что ж мы пакинем нашым нашчадкам,для их гэта будзе як праклен.