Прама з лесу агрызкам алоўка брат напісаў маме ліст пра жыццё ў лагеры.
Калі я папрашу вас вызначыць у гэтым сказе склонавыя формы назоўнікаў, вы назавеце назоўны, родны, давальны, вінавальны, творны і месны. Усяго шэсць склонавых формаў. З пункту гледжання сучаснай рускай мовы менавіта так і ёсць. Аднак калі зірнуць на справу з пункту гледжання гісторыі мовы, дык атрымаецца, што ў нашым сказе не шэсць, а восем склонавых формаў, і кожная з іх ўжыта адзін раз. Такім чынам, разыходжанні паміж сучаснай мовай і мовай старажытных славян тычацца цяперашніх роднага і меснага склонаў.
І сапраўды, кожны з гэтых склонаў утварыўся з ранейшых двух. У родным супалі родны і аблатыў, а ў месным - лакатыў і прэпазітыў.
Колькасць склонавых формаў у розных мовах свету не абмяжоўваецца гэтымі васьмю. Агульная колькасць склонаў па розных мовах дасягае трыццаці, хоць і няма ніводнай мовы з такой колькасцю склонавых формаў. Некаторыя са склонаў выключаюць магчымасць іншых ці, наадварот, патрабуюць абавязковай прысутнасці трэціх. У фінскай мове 15 склонаў, у венгерскай - 22, але ўсё ж такі не трыццаць. Такога важнага склону, як вінавальны, няма ў фінскай мове, але яго замяняюць ажно тры іншыя склоны.
Лаўручок яе, быўшы яшчэ хлопчыкам гадоў дзесяці, спадабаўся вельмі пану Шчубальскаму за прыгожы від і спрытны розум. Бяздзетны пан забраў яго к сабе, адзяваў па-панску і, падвучыўшы крыху, аддаў пасля ў горад вучыцца. Бацькам сваім ён ніколі нічога не пісаў, але пан, аддаўшы ў арэнду двор, усё ж такі сам прыязджаў штогод даведацца і расказваў ім, што Лаўрук вучыцца ў адвакаты. Рэдка-рэдка калі дзе на хвоі закаркае варона ды, падымаючыся ўверх, страсяне з галін вялікія ком'і снегу... Той пачаў распытвацца і, ніякага толку не дабіўшыся, павёў яе ва ўчастак.
Калі я папрашу вас вызначыць у гэтым сказе склонавыя формы назоўнікаў, вы назавеце назоўны, родны, давальны, вінавальны, творны і месны. Усяго шэсць склонавых формаў. З пункту гледжання сучаснай рускай мовы менавіта так і ёсць. Аднак калі зірнуць на справу з пункту гледжання гісторыі мовы, дык атрымаецца, што ў нашым сказе не шэсць, а восем склонавых формаў, і кожная з іх ўжыта адзін раз. Такім чынам, разыходжанні паміж сучаснай мовай і мовай старажытных славян тычацца цяперашніх роднага і меснага склонаў.
І сапраўды, кожны з гэтых склонаў утварыўся з ранейшых двух. У родным супалі родны і аблатыў, а ў месным - лакатыў і прэпазітыў.
Колькасць склонавых формаў у розных мовах свету не абмяжоўваецца гэтымі васьмю. Агульная колькасць склонаў па розных мовах дасягае трыццаці, хоць і няма ніводнай мовы з такой колькасцю склонавых формаў. Некаторыя са склонаў выключаюць магчымасць іншых ці, наадварот, патрабуюць абавязковай прысутнасці трэціх. У фінскай мове 15 склонаў, у венгерскай - 22, але ўсё ж такі не трыццаць. Такога важнага склону, як вінавальны, няма ў фінскай мове, але яго замяняюць ажно тры іншыя склоны.
Бяздзетны пан забраў яго к сабе, адзяваў па-панску і, падвучыўшы крыху, аддаў пасля ў горад вучыцца.
Бацькам сваім ён ніколі нічога не пісаў, але пан, аддаўшы ў арэнду двор, усё ж такі сам прыязджаў штогод даведацца і расказваў ім, што Лаўрук вучыцца ў адвакаты.
Рэдка-рэдка калі дзе на хвоі закаркае варона ды, падымаючыся ўверх, страсяне з галін вялікія ком'і снегу...
Той пачаў распытвацца і, ніякага толку не дабіўшыся, павёў яе ва ўчастак.