Сяброўства не нараджаецца проста так, яго не знойдзеш адмыслова і не купіш за грошы. Сябрамі становяцца на працягу доўгага часу праз выпрабаванні, дапамогу адзін аднаму, шчырасць у стасунках. Калі называеш іншага чалавека сябрам, то гэта азначае, што яму ты верыш, любіш яго і гатовы бараніць і прыйсці на дапамогу ў любую хвіліну.
Спрэчкі і абмеркаванні паміж сябрамі дапушчальныя. Бо ўсе на свеце розныя людзі і могуць мець розныя думкі, погляды на рэчаіснасць. Бывае сяброўства паміж людзьмі з супрацьлеглымі характарамі, розных меркаванняў. Тым не менш, сапраўдныя сябры не могуць пасварыцца ўшчэнт, паміж імі не павінна ўзнікаць варожасці. Мы можам паспрачацца, але ўсё роўна застаецца галоўнае – упэўненасць у сяброўстве. Сябры не павінны сварыцца да крыўды. Бо крыўда ад блізкага чалавека заўсёды вельмі балючая. Каб не спрычыняць болю, сябрам лепш не даводзіць спрэчкі да сваркі.
У такіх выпадках варта задаць сабе пытанне, што найважней: ці перамога ў гэтай канкрэтнай спрэчцы, ці сяброўства назаўжды з гэтым канкрэтным чалавекам? Сапраўдны сябар заўсёды абірае чалавека. І ў гэтым разе двум асобам будзе прасцей прыйсці да кампрамісу і захаваць добрыя, шчырыя адносіны.
Сяброў трэба шанаваць. Калі ўжо сталі сябрамі, то берагчы і бараніць трэба адзін аднаго ў любой сітуацыі. Без сяброў чалавеку не пражыць, у адзіноце мы не шмат на што здольныя.
«Мая Бесяджь". В данном произведении поэт осмысливает свое место в литературе, определяет свои идейно-художественные принципы, ставит задачи на будущее, вырабатывает особые художественные манеры. "Плыла, целовалась тучка с землей". Аллегорический образ тучи подает повод говорить о творческих принципах поэта. " Брацкая магила": В стихах А. Кулешова военного времени звучит светлый, проникновенный, возвышенно-болезненный голос человека, гражданина, бойца. Герои произведений А. Кулешова - фигуры реальные и легендарные, драматические и бессмертны. Они отдают свою жизнь за моральные ценности всего. "На братских могилах не ставят цветов, и вдовы на них не рыдают. К ним кто-то приносит букеты цветов и вечный огонь зажигает".
Чаму сябры не павінны сварыцца?
Сяброўства не нараджаецца проста так, яго не знойдзеш адмыслова і не купіш за грошы. Сябрамі становяцца на працягу доўгага часу праз выпрабаванні, дапамогу адзін аднаму, шчырасць у стасунках. Калі называеш іншага чалавека сябрам, то гэта азначае, што яму ты верыш, любіш яго і гатовы бараніць і прыйсці на дапамогу ў любую хвіліну.
Спрэчкі і абмеркаванні паміж сябрамі дапушчальныя. Бо ўсе на свеце розныя людзі і могуць мець розныя думкі, погляды на рэчаіснасць. Бывае сяброўства паміж людзьмі з супрацьлеглымі характарамі, розных меркаванняў. Тым не менш, сапраўдныя сябры не могуць пасварыцца ўшчэнт, паміж імі не павінна ўзнікаць варожасці. Мы можам паспрачацца, але ўсё роўна застаецца галоўнае – упэўненасць у сяброўстве. Сябры не павінны сварыцца да крыўды. Бо крыўда ад блізкага чалавека заўсёды вельмі балючая. Каб не спрычыняць болю, сябрам лепш не даводзіць спрэчкі да сваркі.
У такіх выпадках варта задаць сабе пытанне, што найважней: ці перамога ў гэтай канкрэтнай спрэчцы, ці сяброўства назаўжды з гэтым канкрэтным чалавекам? Сапраўдны сябар заўсёды абірае чалавека. І ў гэтым разе двум асобам будзе прасцей прыйсці да кампрамісу і захаваць добрыя, шчырыя адносіны.
Сяброў трэба шанаваць. Калі ўжо сталі сябрамі, то берагчы і бараніць трэба адзін аднаго ў любой сітуацыі. Без сяброў чалавеку не пражыць, у адзіноце мы не шмат на што здольныя.