Чому позбавлені ядра клітини (наприклад еритроцити людини) мають порівняно коротку тривалість життя і не здатні до подальшого поділу і відновлення своєї цілісності при ушкодженнях? Відповідь обґрунтуйте очень

Дәрумен — адам мен жануарлардың тіршілігіне, олардың ағзасындағы зат алмасудың бірқалыпты болуы үшін аз мөлшерде өте қажетті биологиялық активті органикалық қоспалар. Дәрумен (латынша віта – тіршілік және амин) туралы ілімнің негізін 1880 жылы орыс дәрігері Николай Лунин салды. 1912 жылы поляк дәрігері Казимеж Функ сол кезге дейін жасалған тәжірибелер нәтижесін қорытындылап, ғылымға дәрумен терминін енгізді. Дәрумен немесе витамин - салыстырмалы құрылысы күрделі емес және әртүрлы табиғаты бар төменгі молекулярлы органикалық қосылыстардың тобы. Бұл жиынды химиялық табиғаты бойынша органикада біріктіріледі, олардың ортақ қасиеті гетеротрофтылармен азық түрінде тұтынатынында. Автотрофты ағзалар да дәруменге мұқтаж болып келеді, дегенмен олар дәруменді синтез жолымен не тікелей қоршаған ортадан алады.

А.

Дәрумен.

Тағамдар құрамында (немесе қоршаған ортада)дәрумендер саны айтарлықтай көп емес болғандытан, олар микронутриент болып табылады. Дәрумендер қатарына әдетте микроэлементтер мен алмастырылмайтын амин қышқылдары жатқызылмайды.

Дәрумендерді зерттейтін ілім витаминология деп аталады.

Дәрумендердің көбісі коферменттер болып табылады. Дәрумендердің көпшілігі ферменттердің негізгі құрамдас бөлігі болып табылады. Ағзада үздіксіз жүріп жататын химиялық реакциялар, мысалы, ішкен тағамның, мал азығының ыдырап, қорытылуы, ферменттердің қызметіне байланысты. Тағамның құрамында дәрумен жеткіліксіз болса, адам әр түрлі ауруға шалдығады. Ал дәруменді (әсіресе, А және Д дәрумендерін) шамадан тыс көп қабылдау ағзаның улануына (гипервитаминоз) соқтырады. Ол көбінесе, жас балаларда жиі кездеседі. Қазір барлық дәрумендерді суда еритін дәрумен, майда еритін дәрумен және дәрумен тектес заттар деп бөледі.

Объяснение:

СИПАТТАМАСЫ БЕРІЛМЕГЕН

За наявності або відсутності внутрішнього скелета тварини поділяються на дві групи-безхребетні (всі типи, крім Хордових) і хребетні (тип Хордові). Залежно від походження ротового отвору у дорослої організму виділяють дві групи тварин: первинно-і вто-річноротие. Первичноротих об’єднують тварин, у яких первинний рот зародка на стадії гаструли – бластопор – залишається ротом дорослого організму. До них відносяться тварини всіх типів, крім голкошкірими і Хордових. У останніх первинний рот зародка перетворюється в анальний отвір, а істинний рот закладається вдруге у вигляді ектодермального кишені. З цієї причини їх називають вторичноротих тваринами. За типом симетрії тіла виділяють групу променистих, або радіально- симетричних, тварин (типи Губки, Кишковопорожнинні і Иглокожие) і групу двосторонньо-симетричних (всі інші типи тварин). Променева симетрія формується під впливом сидячого життя тварин, при якому весь організм поставлений по відношенню до факторів середовища в абсолютно однакові умови. Ці умови і формують розташування однакових органів навколо головної осі, що проходить через рот до протилежного йому прикріпленого полюси. Двосторонньо-симетричні тварини рухливі, володіють однією площиною симетрії, по обидві сторони якої розташовуються різні парні органи. У них розрізняють ліву і праву, спинну і черевну боку, передній і задній кінці тіла.