Дәрумен — адам мен жануарлардың тіршілігіне, олардың ағзасындағы зат алмасудың бірқалыпты болуы үшін аз мөлшерде өте қажетті биологиялық активті органикалық қоспалар. Дәрумен (латынша віта – тіршілік және амин) туралы ілімнің негізін 1880 жылы орыс дәрігері Николай Лунин салды. 1912 жылы поляк дәрігері Казимеж Функ сол кезге дейін жасалған тәжірибелер нәтижесін қорытындылап, ғылымға дәрумен терминін енгізді. Дәрумен немесе витамин - салыстырмалы құрылысы күрделі емес және әртүрлы табиғаты бар төменгі молекулярлы органикалық қосылыстардың тобы. Бұл жиынды химиялық табиғаты бойынша органикада біріктіріледі, олардың ортақ қасиеті гетеротрофтылармен азық түрінде тұтынатынында. Автотрофты ағзалар да дәруменге мұқтаж болып келеді, дегенмен олар дәруменді синтез жолымен не тікелей қоршаған ортадан алады.
А.
Дәрумен.
Тағамдар құрамында (немесе қоршаған ортада)дәрумендер саны айтарлықтай көп емес болғандытан, олар микронутриент болып табылады. Дәрумендер қатарына әдетте микроэлементтер мен алмастырылмайтын амин қышқылдары жатқызылмайды.
Дәрумендерді зерттейтін ілім витаминология деп аталады.
Дәрумендердің көбісі коферменттер болып табылады. Дәрумендердің көпшілігі ферменттердің негізгі құрамдас бөлігі болып табылады. Ағзада үздіксіз жүріп жататын химиялық реакциялар, мысалы, ішкен тағамның, мал азығының ыдырап, қорытылуы, ферменттердің қызметіне байланысты. Тағамның құрамында дәрумен жеткіліксіз болса, адам әр түрлі ауруға шалдығады. Ал дәруменді (әсіресе, А және Д дәрумендерін) шамадан тыс көп қабылдау ағзаның улануына (гипервитаминоз) соқтырады. Ол көбінесе, жас балаларда жиі кездеседі. Қазір барлық дәрумендерді суда еритін дәрумен, майда еритін дәрумен және дәрумен тектес заттар деп бөледі.
Даже в чистых и ухоженных домах и квартирах иногда появляются пауки. Многие их боятся и сразу пытаются избавиться от незваных гостей, но сперва следует разобраться — действительно ли опасен домовой паук.
Комнатный паук Тegenaria domestica имеет небольшие размеры, в среднем от 5 до 12 мм. Особенностью является то, что самки в размерах вдвое больше противоположного пола. Окрас — пятнистый, оттенки от светлого до тёмно-жёлтого с бурыми вкраплениями. Расположение пятен на туловище может быть индивидуальным, иногда они образуют узор в виде ёлки. Строение тела у обоих полов не отличается.
Встречается данный вид в любом месте, где живут люди, поскольку дома и квартиры для его представителей — наиболее благоприятная среда. Если же особи всё-таки оказались в дикой природе, они ищут схожее окружение для безопасности, например: упавшее дерево; опавшая листва; заброшенное здание и т. д.
По внешнему виду домовой паук очень схож с бродячим, второе название которого — «кусачий». Он действительно опасен для людей, поскольку из-за его укуса образуется рана, которая очень долго заживает.Но домовой паук не опасен, поскольку его челюсти не могут прокусить кожу, а если и удалось это сделать — яд слишком слаб, чтобы принести вред человеку.
Дәрумен — адам мен жануарлардың тіршілігіне, олардың ағзасындағы зат алмасудың бірқалыпты болуы үшін аз мөлшерде өте қажетті биологиялық активті органикалық қоспалар. Дәрумен (латынша віта – тіршілік және амин) туралы ілімнің негізін 1880 жылы орыс дәрігері Николай Лунин салды. 1912 жылы поляк дәрігері Казимеж Функ сол кезге дейін жасалған тәжірибелер нәтижесін қорытындылап, ғылымға дәрумен терминін енгізді. Дәрумен немесе витамин - салыстырмалы құрылысы күрделі емес және әртүрлы табиғаты бар төменгі молекулярлы органикалық қосылыстардың тобы. Бұл жиынды химиялық табиғаты бойынша органикада біріктіріледі, олардың ортақ қасиеті гетеротрофтылармен азық түрінде тұтынатынында. Автотрофты ағзалар да дәруменге мұқтаж болып келеді, дегенмен олар дәруменді синтез жолымен не тікелей қоршаған ортадан алады.
А.
Дәрумен.
Тағамдар құрамында (немесе қоршаған ортада)дәрумендер саны айтарлықтай көп емес болғандытан, олар микронутриент болып табылады. Дәрумендер қатарына әдетте микроэлементтер мен алмастырылмайтын амин қышқылдары жатқызылмайды.
Дәрумендерді зерттейтін ілім витаминология деп аталады.
Дәрумендердің көбісі коферменттер болып табылады. Дәрумендердің көпшілігі ферменттердің негізгі құрамдас бөлігі болып табылады. Ағзада үздіксіз жүріп жататын химиялық реакциялар, мысалы, ішкен тағамның, мал азығының ыдырап, қорытылуы, ферменттердің қызметіне байланысты. Тағамның құрамында дәрумен жеткіліксіз болса, адам әр түрлі ауруға шалдығады. Ал дәруменді (әсіресе, А және Д дәрумендерін) шамадан тыс көп қабылдау ағзаның улануына (гипервитаминоз) соқтырады. Ол көбінесе, жас балаларда жиі кездеседі. Қазір барлық дәрумендерді суда еритін дәрумен, майда еритін дәрумен және дәрумен тектес заттар деп бөледі.
Объяснение:
СИПАТТАМАСЫ БЕРІЛМЕГЕН
Даже в чистых и ухоженных домах и квартирах иногда появляются пауки. Многие их боятся и сразу пытаются избавиться от незваных гостей, но сперва следует разобраться — действительно ли опасен домовой паук.
Комнатный паук Тegenaria domestica имеет небольшие размеры, в среднем от 5 до 12 мм. Особенностью является то, что самки в размерах вдвое больше противоположного пола. Окрас — пятнистый, оттенки от светлого до тёмно-жёлтого с бурыми вкраплениями. Расположение пятен на туловище может быть индивидуальным, иногда они образуют узор в виде ёлки. Строение тела у обоих полов не отличается.
Встречается данный вид в любом месте, где живут люди, поскольку дома и квартиры для его представителей — наиболее благоприятная среда. Если же особи всё-таки оказались в дикой природе, они ищут схожее окружение для безопасности, например: упавшее дерево; опавшая листва; заброшенное здание и т. д.
По внешнему виду домовой паук очень схож с бродячим, второе название которого — «кусачий». Он действительно опасен для людей, поскольку из-за его укуса образуется рана, которая очень долго заживает.Но домовой паук не опасен, поскольку его челюсти не могут прокусить кожу, а если и удалось это сделать — яд слишком слаб, чтобы принести вред человеку.