Механизмы передачи информации поколеЕия в IIоколение - ато 1) гомеостаз 2) обмен веществ о признаках, свойствах и функциях оргаIIизма из 3) раздражимость 4) наследстве}Iность ,П 2П gП 4П Кто из перечисленных учёных предлоЕсил называть дискретfiые единицы наслед, ствеIIЕости генами? 1) Г. Мендель 2) В. Иогансен 3) Э. Чермак lП 2П зП 4П 4) Г. де Фриз табл. 1.,1 , стр. 2З9 Какие из перечисденных признаков гороха 1) морщинистая поверхность семян 2) белая окраска цветков lП эП зП 4П явдяются домиIIантными? 3) плоская форма бобов 4) жёлтая окраска семян В генетике при записи екрещивания 1) поколение родителей 2) гибриды второго поколения символом <) приЕято обозначать 3) мужской пол 4) доминантный аллель 1П еП зП 4П Как называют особи, в потомстве которых не обнару}Iсивается расщеrrление признаков? 1) гомозиготными 2) гетерозиготЕыми 3) альтернативными 4) гибридными lП эП зП 4П Как называют фенотипическое проявлеЕие одного алледя у гетеровиготной особи? Fr появление новых сочетаний генов, ведущее к новым коплбинацияп,t признаков у потоlvства. 1) гибридизация 2) рецессивность 3) рекомбиЕация 4) доминантность 1П ,'П зП 4П Как называют совокупность генов, которую организм получает от своих родителей? 1) наследственностью 2) фенотипом 3) генотипом 4) генофондом FFw генофонд - совокупнос]ь всех генных вариаций (аллелей) определённой популяции, 1П аП зП 4П
Дәрумен — адам мен жануарлардың тіршілігіне, олардың ағзасындағы зат алмасудың бірқалыпты болуы үшін аз мөлшерде өте қажетті биологиялық активті органикалық қоспалар. Дәрумен (латынша віта – тіршілік және амин) туралы ілімнің негізін 1880 жылы орыс дәрігері Николай Лунин салды. 1912 жылы поляк дәрігері Казимеж Функ сол кезге дейін жасалған тәжірибелер нәтижесін қорытындылап, ғылымға дәрумен терминін енгізді. Дәрумен немесе витамин - салыстырмалы құрылысы күрделі емес және әртүрлы табиғаты бар төменгі молекулярлы органикалық қосылыстардың тобы. Бұл жиынды химиялық табиғаты бойынша органикада біріктіріледі, олардың ортақ қасиеті гетеротрофтылармен азық түрінде тұтынатынында. Автотрофты ағзалар да дәруменге мұқтаж болып келеді, дегенмен олар дәруменді синтез жолымен не тікелей қоршаған ортадан алады.
А.
Дәрумен.
Тағамдар құрамында (немесе қоршаған ортада)дәрумендер саны айтарлықтай көп емес болғандытан, олар микронутриент болып табылады. Дәрумендер қатарына әдетте микроэлементтер мен алмастырылмайтын амин қышқылдары жатқызылмайды.
Дәрумендерді зерттейтін ілім витаминология деп аталады.
Дәрумендердің көбісі коферменттер болып табылады. Дәрумендердің көпшілігі ферменттердің негізгі құрамдас бөлігі болып табылады. Ағзада үздіксіз жүріп жататын химиялық реакциялар, мысалы, ішкен тағамның, мал азығының ыдырап, қорытылуы, ферменттердің қызметіне байланысты. Тағамның құрамында дәрумен жеткіліксіз болса, адам әр түрлі ауруға шалдығады. Ал дәруменді (әсіресе, А және Д дәрумендерін) шамадан тыс көп қабылдау ағзаның улануына (гипервитаминоз) соқтырады. Ол көбінесе, жас балаларда жиі кездеседі. Қазір барлық дәрумендерді суда еритін дәрумен, майда еритін дәрумен және дәрумен тектес заттар деп бөледі.
Объяснение:
СИПАТТАМАСЫ БЕРІЛМЕГЕН