Іван-Дурень, одружившись на Василісі-Прекрасній, в очікуванні діток. Дурість і краса - домінантні, розум і некрасивість - рецесивні. Василіса Премудра і Прекрасна гетерозиготна по красі. У Івана, писаного красеня, батько відрізнявся розумом, але був негарний. Дайте йому консультацію, на кого з подружжя буде схоже потомство?
ал бар сенің сұрақ!
Анаэробтар мен аэробтар-жер бетіндегі организмдердің тіршілік етуінің екі түрі. Мақалада микроорганизмдер туралы айтылады.
Анаэробтар-бұл бос оттегі жоқ ортада дамитын және көбейетін микроорганизмдер. Анаэробты микроорганизмдер іріңді-қабыну ошақтарынан адамның барлық тіндерінде кездеседі. Олар оппортунистік деп аталады (адамдарда бар және тек иммундық жүйесі әлсіреген адамдарда дамиды), бірақ кейде олар патогендік (патогендік) болуы мүмкін.
Факультативті және міндетті анаэробтар бар. Факультативті анаэробтар оттегі жоқ және оттегі ортасында дамып, көбейе алады. Бұл E. coli, Yersinia, Staphylococcus, Streptococcus, Shigella және басқа бактериялар сияқты микроорганизмдер. Міндетті анаэробтар тек оттегі жоқ ортада өмір сүре алады және қоршаған ортада бос оттегі пайда болған кезде өледі. Міндетті анаэробтар екі топқа бөлінеді:
спораларды құрайтын бактериялар, әйтпесе оларды клостридия деп атайды
споралар түзбейтін бактериялар немесе басқаша клостридиальды емес анаэробтар.
Клостридия – бұл анаэробты клостридиальды инфекциялардың қоздырғышы-ботулизм, клостридиальды жара инфекциясы, сіреспе. Клостридиальды емес анаэробтар-бұл адамдар мен жануарлардың қалыпты микрофлорасы. Оларға өзек тәрізді және сфералық бактериялар кіреді: бактероидтар, фузобактериялар, пейлонеллалар, пептококктар, пептострептококктар, пропионибактериялар, эубактериялар және басқалар.
Бірақ клостридиальды емес анаэробтар іріңді-қабыну процестерінің дамуына айтарлықтай ықпал етуі мүмкін (перитонит, өкпе мен мидың абсцессі, пневмония, плевра эмпиемасы, жақ-бет аймағының флегмондары, сепсис, отит және басқалар). Клостридиальды емес анаэробтардан туындаған анаэробты инфекциялардың көпшілігі эндогендік (ішкі себептерден туындаған ішкі шығу тегі) болып табылады және негізінен ағзаның қарсыласуының төмендеуімен, жарақаттар, операциялар, гипотермия, иммунитеттің төмендеуі нәтижесінде қоздырғыштардың әсеріне төзімділікпен дамиды.
Негізгі бөлігін анаэробтар, ойнайтын рөлі инфекциялар құрайды бактероиды, фузобактерии, пептострептококки және споровые таяқшалар. Іріңді-қабыну анаэробты инфекциялардың жартысын бактероидтар тудырады.
Бактероидтар-мөлшері 1-15 мкм, флагелла көмегімен қозғалатын немесе қозғалатын таяқшалар. Олар вируленттілік (ауру) факторлары ретінде әрекет ететін токсиндерді шығарады.
Фузобактериялар-өзек тәрізді анаэробты бактериялар (оттегі болмаған кезде ғана өмір сүреді), ауыз бен ішектің шырышты қабатында тұрады, қозғалмайтын немесе қозғалмалы болуы мүмкін, құрамында күшті эндотоксин бар.
Пептострептококктар-екі, төрт, тұрақты емес кластерлерде немесе тізбектерде орналасқан сфералық бактериялар. Бұл жансыз бактериялар, споралар түзбейді. Пептококктар-P. niger бір түрімен ұсынылған сфералық бактериялардың тұқымы. Жеке, жұп немесе кластерлерде орналасқан. Пептококктарда флагелла жоқ, олар споралар түзбейді.
Вейонелла-қысқа тізбектер түрінде орналасқан, қозғалмайтын, споралар түзбейтін диплококктардың тұқымы (жасушалары жұптасып орналасқан коккалық бактериялар).
Науқастардың инфекциялық ошақтарынан оқшауланған басқа клостридиальды емес анаэробты бактериялар - пропион бактериялары, рөлі аз зерттелген волинелла.
Клостридии – род спорообразующих анаэробты бактериялар. Клостридиялар асқазан-ішек жолдарының шырышты қабаттарында тұрады. Клостридии негізінен патогенны (болезнетворны) үшін адам. Олар әр түрге тән жоғары белсенді токсиндерді шығарады. Анаэробты инфекцияның қоздырғышы бактериялардың бір түрі де, микроорганизмдердің бірнеше түрі де болуы мүмкін: анаэробты-анаэробты (бактероидтар мен фузобактериялар), анаэробты-аэробты (бактероидтар мен стафилококктар, клостридиялар және стафилококктар)
Аэробтар-тіршілік ету және көбею үшін бос оттегін қажет ететін организмдер. Аэробтардағы анаэробтардан айырмашылығы, оттегі қажетті энергияны өндіру процесіне қатысады. Аэробтарға жануарлар, өсімдіктер және микроорганизмдердің едәуір бөлігі кіреді, олардың арасында оқшауланған.
міндетті аэробтар – бұл "қатаң" немесе "шартсыз" аэробтар, олар энергияны тек оттегінің қатысуымен тотығу реакцияларынан алады; оларға, мысалы, псевдомоналардың кейбір түрлері, көптеген сапрофиттер, саңырауқұлақтар, Diplococcus pneumoniae, дифтерия таяқшалары жатады
міндетті аэробтар тобында микроаэрофилдерді бөлуге болады-өмір сүру үшін оларға оттегінің төмен мөлшері қажет. Кәдімгі сыртқы ортаға енген кезде мұндай микроорганизмдер басылады немесе өледі, өйткені оттегі олардың ферменттерінің әсеріне теріс әсер етеді. Оларға, мысалы, менингококктар, стрептококктар, гонококктар жатады.
қосымша аэробтар-оттегі болмаған кезде дами алатын микроорганизмдер, мысалы, ашытқы таяқшасы. Бұл топқа патогендік микробтардың көпшілігі жатады.
мен түсінбедім орыс тілінде айтыңыз, содан кейін шешемін!
Сұраймын! Маған осы қосымшада 3-5 есептік жазбаны өзгерту өте жаман болуы керек деп сұраймын .Тек тәжді басыңыз және солай! осылайша сіз көмектесесіз!
Объяснение:ал сен түсіндім?!
У деревьев развивается поверхностная корневая система, а вертитикальные корни отсутствуют. Рост всасывающих корней при хлорозе ослабляется, и растения не получают питательные вещества из всего объема почвы. При недостатке питания в листьях разрушается хлорофилл, они желтеют и преждевременно опадают. Это ослабляет рост молодых деревьев, задерживает вступление их в пору плодоношения, часто приводит к гибели. Продуктивность плодоносящих растений снижается, нередко они усыхают.
Для правильного лечения заболевших деревьев надо прежде всего установить, какие условия вызывают появление хлороза, и после этого разработать комплекс мероприятий по борьбе с ними. Лечебные мероприятия должны быть направлены на улучшение условий жизнедеятельности корневой системы.
Для полива использовать воду из открытых водоемов — реки, пруда, озера. Воду из колодца применять только после предварительного анализа, если в ней нет карбонатов и легкорастворимых солей — сульфатов и хлоридов.
Из удобрений давать в первую очередь азотные. Суперфосфат в чистом виде и свежий навоз усиливают заболевание хлорозом. Калийные удобрения вносить в малых дозах.
Ослабить хлороз можно внесением перегноя, компоста, торфа или лесной подстилки. Эти удобрения вносят раз в 2—3 года по 5—6 кг на 1 м2 удобряемой площади. Полезно проводить удобрительные поливы, добавляя к воде птичий помет, который разбавлять водой в 10—12 раз.
Для лечения хлороза необходимо рано весной опрыскивать деревья раствором железного купороса (300—500 г на 10 л во-Ды) . Заболевание заметно затухает, если в период активного роста побегов (конец мая-июнь) провести не менее трех раз, с промежутками 10—12 дней, опрыскивание деревьев раствором железного купороса (50—70 г на 10 л воды) . Для предохранения листьев от ожогов надо концентрацию раствора железного купороса проверить сначала на отдельных ветках, а потом уже обрабатывать все дерево. Опрыскивание проводить вечером или утром.
В момент активного роста всасывающих корней (конец августа, сентябрь, начало октября) одновременно с обильным поливом вносят от 1 до 2 кг железного купороса на дерево, в зависимости от возраста и карбонатности почвы. Железный купорос лучше перемешать с перегноем, компостом или с почвой верхнего слоя и внести по окружности кроны в 4—6 ямок шириною 40—50 см, глубиной до 60 см. Под одно дерево вносят по 35—40 кг смеси. В состав смеси включают на 1 ц перегноя 1,5 кг железного купороса.
Для улучшения кислородного режима в зоне деятельности корней полезно использовать марганцовокислый калий (30—40 г на 10 л воды) . Его вносят в увлажненную почву по границе кроны на глубину 30—40 см по 10—15 л на одно дерево.
Хорошие результаты дает устройство дренажа. Вокруг дерева роют с двух сторон траншею на глубину 60—80 см, которую заполняют слоем песка и глины. Этим улучшается воздушный режим и создаются благоприятные условия для проникновения корней в более глубокие слои.