1. Какими событиями культурной жизни Воронежского края характеризовалась первая половина 19 века?
2.Какие учебные заведения появились в этот период?
3. Когда появился профессиональный театр и чем он

Александр герасимов родился 19 (31 июля) 1881 года в козлове (ныне мичуринск, тамбовская область) в купеческой семье. в 1903—1915 годах обучался в мужвз у к. а. коровина, а. е. архипова и в. а. серова. в 1915 году был мобилизован в армию и до 1917 года находился на фронтах первой мировой войны. после демобилизации, в 1918—1925 годах, жил и работал в козлове. в 1925 году переехал в москву, вступает в ахрр, преподаёт в училище памяти 1905 года. в 1939—1954 годах был председателем оргкомитета сх . в 1943 году передал свои личные сбережения, 50 000 рублей, в фонд обороны. с 1947 года — действительный член, в 1947—1957 годах — первый президент ах . 1951 год — доктор искусствоведения. один из крупнейших советских художников 1930-х — 1950-х годов. увлекавшийся в молодости импрессионизмом, он в 1920-е годы начинает писать картины в жанре социалистического реализма. картины а. м. герасимова написаны яркими, насыщенными красками и часто посвящены советской и партийной .

Әдеттегідей құлағыма ұялы телефонның құлаққабын салып, сергек музыкаға ере күндізгі тіршілік қамына еніп кетемін. Жылы індерінің арасынан ақырындап басқа үй мүшелері де жыбырлай бастайды. Жуынып-шайынып жүргенше, олардың әрқайсысы өзінше бір әдепкі қалпымен «ұйқыдан ояну» рәсімдерін жасап жүреді. Біреуі билеп, таңғы жаттығулар жасаса, енді біреуі таңғы ас әзірлейді. Ал кейбір сәтті күндері ваннадан шығып бара жатып, залда анаң мен әкең қосылып алып билегенін көріп қалсаң, көңіл күйің күні бойы көтеріңкі жүрері сөзсіз. Бәріміздің шулап жүріп таңғы ас ішуіміз, әзілдесуіміз, жоспарларымызбен бөлісуіміз – бәрі де жүрегіме жылу сыйлайтын бағасыз бақыт. Әсіресе үйдің кенжесі болсам да, анам да, әкем де, Баян да (әпкем) менің назарымды, көңілімді талап етуі сүйсіндіреді. Біздің үйді «Айжан, анау қайда, мынау қайда», «Айжан ананы қалай істейді», «Айжан, мынаған не болған», «Айжан, былай киінсем қалай» деген сөздерсіз елестету мүмкін емес. Кейде мұның бәрінен шаршап кетсең де, өмірде біреуге керек екеніңді сезіну сені бақытты қылады. Иә, менің өмірімдегі ең жақын достарым да, тіренішім де осылар...