Словесный портрет выдающегося деятеля культуры России будет посвящен русскому поэту, на стихотворениях и прозаических произведениях которого вырос каждый в России. Этот поэт и прозаик, драматур заложил основые русского реализма. Также он был критиком и теоретиком литературы, был историком и публицистом. И важно – его называют основоположником современного русского литературного языка.
Без преувеличения, этот человек был одним из самых авторитетных литературных деятелей первой трети 19 века, его знают во всем мире. Причем популярность пришла к нему еще при жизни.
Его сочинения обладают эталонностью, а его самого гением и культом.
Одоевский называл его «солнцем нашей поэзии», а Белинский называл его «первым поэтом-художником России», а Григорьев сказал, что этот поэт – наше все.
Творческую деятельность этого гения оценивают в двух направлениях: художественно-философское и научно историко-биографическое.
Этот поэт и прозаик стал знаменит не только своими выдающими произведениями, но также политическими взглядами, поскольку он был приближен к кругу декабритов. Он дружил со многими декабристами, и был готов сам участвовать в восстании, но не случилось. Несмотря на его былую любовь к революционным идеалам, он написал примирительное с Николаем 1 стихотворение «Стансы». А вообще его называли «певцом империи», основываясь на том, что он ратовал за завоевание Кавказа, подавление польского восстния.
Этот выдающийся деятель культуры России – Александр Сергеевич Пушкин.
Юстиниан І (Justіnіanos І) (482/83, Таурисий, Жоғары Солтүстік Македония – 14.11.565, Константинополь) – Византия императоры (527 – 565). Шаруа отбасынан шыққан. Өзінің үлкен ағасы император Юстин І-нің (518 – 527) көмегімен император сарайына жақын болып, мемлекеттік істерге үлкен ықпал етті. Таққа отырған соң империяның бұрынғы шекараларын қайта қалпына келтіруге тырысты. Жер иеленушілер мен құлиеленушілерге сүйенді, православие дінінен қолдау іздеп, сенаторлардың қарсылығын шектеуге тырысты. Мемлекеттік саясатта императордың әйелі Феодора үлкен рөл атқарды. Юстиниан І кезінде рим құқықтары толықтай қалпына келтіріліп, заң шығарушылық қызмет императордың шексіз билігін орнатуға, құл иеленушілікті нығайтуға бағытталды. Оның 536 – 538 ж. жүргізген реформалары мемлекетті орталықтандыруға жағдай жасады. Әкімшілік округтер үлкейтіліп, мемлекеттік аппарат пен армия күшейтілді. Қолөнер мен саудаға мемлекет бақылауы қойылды. Юстиниан І-нің кезінде салықтар көбейіп, еретиктер қатаң қудаланды. Ол алып құрылыстар жүргізуге (варварлардың баса-көктеп кіруінен қорғану үшін әскери бекіністер, қалалар, сарайлар мен ғибадатханалар салуға) үнемі қолдау жасап отырды. Кең көлемді жаулап алу саясатын жүргізді: варварлар басып алған Батыс Рим империясының жерлері (533 – 534 ж. Солтүстік Африка, Сардиния, Карсика, 535 – 555 ж. – Апеннин түбегі мен Сицилия, 554 ж. – Пиреней түбегінің оңтүстік-шығыс бөлігі) қайтадан тартып алынып, бұл жерлердегі құлиеленушілік тәртіптер қалпына келтірілді. Шығыста Иранмен (527 – 532, 540 – 561), солтүстікте славяндармен соғыс жүргізілді. Византияға қосылған жерлерде император билігіне қарсы жиі-жиі халық көтерілістері болып тұрды. [1]
Словесный портрет выдающегося деятеля культуры России будет посвящен русскому поэту, на стихотворениях и прозаических произведениях которого вырос каждый в России. Этот поэт и прозаик, драматур заложил основые русского реализма. Также он был критиком и теоретиком литературы, был историком и публицистом. И важно – его называют основоположником современного русского литературного языка.
Без преувеличения, этот человек был одним из самых авторитетных литературных деятелей первой трети 19 века, его знают во всем мире. Причем популярность пришла к нему еще при жизни.
Его сочинения обладают эталонностью, а его самого гением и культом.
Одоевский называл его «солнцем нашей поэзии», а Белинский называл его «первым поэтом-художником России», а Григорьев сказал, что этот поэт – наше все.
Творческую деятельность этого гения оценивают в двух направлениях: художественно-философское и научно историко-биографическое.
Этот поэт и прозаик стал знаменит не только своими выдающими произведениями, но также политическими взглядами, поскольку он был приближен к кругу декабритов. Он дружил со многими декабристами, и был готов сам участвовать в восстании, но не случилось. Несмотря на его былую любовь к революционным идеалам, он написал примирительное с Николаем 1 стихотворение «Стансы». А вообще его называли «певцом империи», основываясь на том, что он ратовал за завоевание Кавказа, подавление польского восстния.
Этот выдающийся деятель культуры России – Александр Сергеевич Пушкин.
Объяснение:
Юстиниан І (Justіnіanos І) (482/83, Таурисий, Жоғары Солтүстік Македония – 14.11.565, Константинополь) – Византия императоры (527 – 565). Шаруа отбасынан шыққан. Өзінің үлкен ағасы император Юстин І-нің (518 – 527) көмегімен император сарайына жақын болып, мемлекеттік істерге үлкен ықпал етті. Таққа отырған соң империяның бұрынғы шекараларын қайта қалпына келтіруге тырысты. Жер иеленушілер мен құлиеленушілерге сүйенді, православие дінінен қолдау іздеп, сенаторлардың қарсылығын шектеуге тырысты. Мемлекеттік саясатта императордың әйелі Феодора үлкен рөл атқарды. Юстиниан І кезінде рим құқықтары толықтай қалпына келтіріліп, заң шығарушылық қызмет императордың шексіз билігін орнатуға, құл иеленушілікті нығайтуға бағытталды. Оның 536 – 538 ж. жүргізген реформалары мемлекетті орталықтандыруға жағдай жасады. Әкімшілік округтер үлкейтіліп, мемлекеттік аппарат пен армия күшейтілді. Қолөнер мен саудаға мемлекет бақылауы қойылды. Юстиниан І-нің кезінде салықтар көбейіп, еретиктер қатаң қудаланды. Ол алып құрылыстар жүргізуге (варварлардың баса-көктеп кіруінен қорғану үшін әскери бекіністер, қалалар, сарайлар мен ғибадатханалар салуға) үнемі қолдау жасап отырды. Кең көлемді жаулап алу саясатын жүргізді: варварлар басып алған Батыс Рим империясының жерлері (533 – 534 ж. Солтүстік Африка, Сардиния, Карсика, 535 – 555 ж. – Апеннин түбегі мен Сицилия, 554 ж. – Пиреней түбегінің оңтүстік-шығыс бөлігі) қайтадан тартып алынып, бұл жерлердегі құлиеленушілік тәртіптер қалпына келтірілді. Шығыста Иранмен (527 – 532, 540 – 561), солтүстікте славяндармен соғыс жүргізілді. Византияға қосылған жерлерде император билігіне қарсы жиі-жиі халық көтерілістері болып тұрды. [1]