Бұдан 300 миллион жыл бұрын ғаламшарымызда әр түрлі өсімдіктер мен жануарлар тіршілік етті. Геологтер осы дәуірді «Карбон кезеңі» деп атайды. Жануарлар геологиялық өзгерістер нәтижесінде жойылып, сүйектері топырақ астында қалып кетті. Жер астындағы осы қалдықтар қазір «көмір» мен «мұнай» деп аталып жүрген энергия көздеріне айналды. Бұл қалдықтар «қазбалы отындар» деп аталады. Уақыт өте келе адамдар жердің астында мыңдаған метр тереңдікте миллиондаған жыл сақталып, кейін жер бетіне шыққан аталмыш материалды пайдалана бастады. Орта ғасырдан бастап энергия қажеттілігін қамтамасыз ету мақсатында көмір алдыңғы орынға шықты. 1800 жылдардың басында аса маңызды бола бастады. Адамзат ХІХ ғасырдың аяғына қарай мұнайды шығарып, өңдеуді үйренді. Мұнайдың туындысы ретінде табиғи газ ХХ ғасырдың энергия көздерінің біріне айналып, күнделікті тіршіліктің қажеттіліктері арасында орын алды. Қазбалы отындар жанған кезде құрамында миллиондаған жыл сақталған химиялық энергияны жылу энергиясына айналдырады. Жану кезінде ауаға шығатын көміртегі газы «зиян газ» деп аталатын қауіпті газдардың бірі. Өнеркәсіптің дамуының арқасында жылына 30 миллиард тоннаға жеткен көміртегі газы атмосфераға араласады. Осы себепті адамдар қоршаған ортаның ластану мәселелеріне душар бола бастады. Қазбалы отындардың қоршаған ортаға зияны және а ң өміріне төндіретін қаупі күн сайын артуда.
Докучаевтың есімін әлемге әйгілеген «Русский чернозем» атты монографиясы. Ол 1880-1896 жылдары Петербург университетінде минерология және кристаллография пәндерінен лекция оқыды. Ол 1871 жылы Петербург университетіндегі табиғаттану ғылымы бөлімінің физика-математика факультетін бітіріп, геология кабинетінде істеді, 1872 жылы Петербургтегі табиғат зерттеушілер қоғамының тұрақты мүшесі, 1873 жылы минерология қоғамының мүшесі, 1874 жылы жоғарыда аталған қоғамның геология және минерология бөлімшесінің секретары. Ол 1877 жылдан қара топырақты аймақтың топырағын зерттеуге кірісті. Ресейдің бірнеше губерниясының топырақ қыртысын зерттеуге экспедициялар ұйымдастырып, оған басшылық етті. Париждегі дүгие жүзілік көрмеде 1889 жылы орыс топырағының үлгісі мен Докучаевтың жарияланған еңбектері көрсетілді. Ресейде тұңғыш рет Ново-Александрийск институтында топырақ тану кафедрасын ашты.
Докучаев 1903 жылы 26 қазанда Петербург қаласында дүниеден озған. КСРО-да Докучаевтың теориялық және практикалық еңбектері жоғары бағаланды. Оның 100 жылдығына орай топырақтану саласындағы үздік ғылыми еңбектерге Алтын медаль және В.В.Докучаев атындағы сыйлық берілді.
Термин Средние века появился в 15 веке среди итальянских гуманистов. Так они называли Эпоху, отделяющую от них времена классической древности (античности). Термин закрепился. Сейчас существует целая наука, которая занимается комплексным изучением средневековой эпохи: культура, политика, экономика, быт, литература. Эта наука – медиевистика, от медиус – средний. Не существует четких хронологических границ этой эпохи – разные мнения у разных ученых. Самая распространенная версия: нижняя граница – 5 век (гибель Римской империи), верхняя граница порождает больше всего споров, но чаще – 15 век, начало возрождения. Споры о верхней границе идут, так как эпоха возрождения в разных странах началась в разное время. Раньше всего в Италии – 13 век уже Эпоха предвозрождения, дученто. Англия – 16 век, Германия – 17 век. У нас самая средняя и условная классификация.
Каждая эпоха имеет свое лицо, особое мировоззрение. Основные особенности мировоззрения человека Средневековья определяют тексты.
Объяснение:
Докучаевтың есімін әлемге әйгілеген «Русский чернозем» атты монографиясы. Ол 1880-1896 жылдары Петербург университетінде минерология және кристаллография пәндерінен лекция оқыды. Ол 1871 жылы Петербург университетіндегі табиғаттану ғылымы бөлімінің физика-математика факультетін бітіріп, геология кабинетінде істеді, 1872 жылы Петербургтегі табиғат зерттеушілер қоғамының тұрақты мүшесі, 1873 жылы минерология қоғамының мүшесі, 1874 жылы жоғарыда аталған қоғамның геология және минерология бөлімшесінің секретары. Ол 1877 жылдан қара топырақты аймақтың топырағын зерттеуге кірісті. Ресейдің бірнеше губерниясының топырақ қыртысын зерттеуге экспедициялар ұйымдастырып, оған басшылық етті. Париждегі дүгие жүзілік көрмеде 1889 жылы орыс топырағының үлгісі мен Докучаевтың жарияланған еңбектері көрсетілді. Ресейде тұңғыш рет Ново-Александрийск институтында топырақ тану кафедрасын ашты.
Докучаев 1903 жылы 26 қазанда Петербург қаласында дүниеден озған. КСРО-да Докучаевтың теориялық және практикалық еңбектері жоғары бағаланды. Оның 100 жылдығына орай топырақтану саласындағы үздік ғылыми еңбектерге Алтын медаль және В.В.Докучаев атындағы сыйлық берілді.
Термин Средние века появился в 15 веке среди итальянских гуманистов. Так они называли Эпоху, отделяющую от них времена классической древности (античности). Термин закрепился. Сейчас существует целая наука, которая занимается комплексным изучением средневековой эпохи: культура, политика, экономика, быт, литература. Эта наука – медиевистика, от медиус – средний. Не существует четких хронологических границ этой эпохи – разные мнения у разных ученых. Самая распространенная версия: нижняя граница – 5 век (гибель Римской империи), верхняя граница порождает больше всего споров, но чаще – 15 век, начало возрождения. Споры о верхней границе идут, так как эпоха возрождения в разных странах началась в разное время. Раньше всего в Италии – 13 век уже Эпоха предвозрождения, дученто. Англия – 16 век, Германия – 17 век. У нас самая средняя и условная классификация.
Каждая эпоха имеет свое лицо, особое мировоззрение. Основные особенности мировоззрения человека Средневековья определяют тексты.
Не знаю правильно или нет♀️
Объяснение: