Лексика, тилдин негизги лексикасы - лексиканын эң туруктуу бөлүгү, сөздөрдүн негизги булагы. Лексикага тилде мурунтан эле пайда болгон сөздөрдүн бардыгы, ошондой эле кийин пайда болгон сөздөрдүн бардыгы кирет, бирок лексикага ошол тилде сүйлөгөндөрдүн баарына түшүнүктүү сөздөр гана кирет. Сөздүктөгү сөздөрдүн көлөмү сөздүккө караганда азыраак. Казак тилинин сөздүгүндө түрк тилдерине мүнөздүү, бир муундуу жана көп маанидеги байыркы сөздөр камтылган. Негизги лексикага кылымдар бою калыптанган казактын байыркы оригиналдуу сөздөрү кирет: салыштырмалуу аттар (чоң ата, жеңе, жеңе); мал (уй, төө, тай); айбандар (карышкыр, түлкү, коён); жыгач (карагай, эмен, карагай); боз үй (шаңырақ, кереге, уык); нерселердин сапаттык, критикалык аталыштары (жакшы, катуу, жылуу) ж.б. Лексикага илгертен тилге сиңип калган жана улуттук мүнөзгө ээ болгон ачкыч сөздөр (китептер, илим, дубалар) дагы кирет. Сөздүктүн негизги өзгөчөлүгү - бул улуттук мүнөз басымдуулук кылган туруктуулук. Сөздүктөгү сөздөр жаңы сөздөрдүн пайда болушуна түрткү берип, сөз байлыгын байытат. Мисалы, жер сөзү жергиликтүү, жердеш, үй, жертөлө ж.б. сөздөр жасалды. Негизги лексика стилистикалык кабатташуу менен мүнөздөлбөйт, аларды стилистикалык аймактын айрым түрлөрүнө бөлүүгө болбойт.
Жи́дкость — вещество, находящееся в жидком агрегатном состоянии, занимающем промежуточное положение между твёрдым и газообразным состояниями[1].
При этом агрегатное состояние жидкости как и агрегатное состояние твёрдого тела является конденсированным, то есть таким, в котором частицы (атомы, молекулы, ионы) связаны между собой.
Основным свойством жидкости, отличающим её от веществ, находящихся в других агрегатных состояниях, является неограниченно менять форму под действием касательных механических напряжений, даже сколь угодно малых, практически сохраняя при этом объём.
Лексика, тилдин негизги лексикасы - лексиканын эң туруктуу бөлүгү, сөздөрдүн негизги булагы. Лексикага тилде мурунтан эле пайда болгон сөздөрдүн бардыгы, ошондой эле кийин пайда болгон сөздөрдүн бардыгы кирет, бирок лексикага ошол тилде сүйлөгөндөрдүн баарына түшүнүктүү сөздөр гана кирет. Сөздүктөгү сөздөрдүн көлөмү сөздүккө караганда азыраак. Казак тилинин сөздүгүндө түрк тилдерине мүнөздүү, бир муундуу жана көп маанидеги байыркы сөздөр камтылган. Негизги лексикага кылымдар бою калыптанган казактын байыркы оригиналдуу сөздөрү кирет: салыштырмалуу аттар (чоң ата, жеңе, жеңе); мал (уй, төө, тай); айбандар (карышкыр, түлкү, коён); жыгач (карагай, эмен, карагай); боз үй (шаңырақ, кереге, уык); нерселердин сапаттык, критикалык аталыштары (жакшы, катуу, жылуу) ж.б. Лексикага илгертен тилге сиңип калган жана улуттук мүнөзгө ээ болгон ачкыч сөздөр (китептер, илим, дубалар) дагы кирет. Сөздүктүн негизги өзгөчөлүгү - бул улуттук мүнөз басымдуулук кылган туруктуулук. Сөздүктөгү сөздөр жаңы сөздөрдүн пайда болушуна түрткү берип, сөз байлыгын байытат. Мисалы, жер сөзү жергиликтүү, жердеш, үй, жертөлө ж.б. сөздөр жасалды. Негизги лексика стилистикалык кабатташуу менен мүнөздөлбөйт, аларды стилистикалык аймактын айрым түрлөрүнө бөлүүгө болбойт.
Жи́дкость — вещество, находящееся в жидком агрегатном состоянии, занимающем промежуточное положение между твёрдым и газообразным состояниями[1].
При этом агрегатное состояние жидкости как и агрегатное состояние твёрдого тела является конденсированным, то есть таким, в котором частицы (атомы, молекулы, ионы) связаны между собой.
Основным свойством жидкости, отличающим её от веществ, находящихся в других агрегатных состояниях, является неограниченно менять форму под действием касательных механических напряжений, даже сколь угодно малых, практически сохраняя при этом объём.