Аўтар спачувае матулі. Гэта адчуваецца ў апісанні яе спрацаваных рук, старэнькага адзення, ды і сам факт апавядання — да старой маці прыязджаюць ужо гарадскія дзеці, якія пра родную вёску ды маці пачалі забываць, з’яўляюцца цяпер усе, каб падзяліць паміж сабой кабанчыка, якога маці выгадавала без іхняй дапамогі — сведчыць аб асуджэнні аўтара ў такіх адносін да свайго роднага чалавека дзяцей.
