Сыр өңірі – белгілі бір дәстүрдің ғана жеке дамыған жері емес, тоғыз жолдың торабы, сан түрлі тарихи оқиғалар мен көзқарастар бір мүддеге тоғысқан өлке. Сол себепті өңірде өмір сүрген жырау, жыршы, ақын, күйші, әнші, сал – серілер шығармашылығы әлем әдебиетінде сирек кездесетін құбылыс ретінде өзіндік сипаты басым өнер түрі есебінде айрықша назар аударады. Сыр елінде өмір сүріп, аты үш жүзге мәлім болған ақын – жырауларымыз ұрпақ тәрбиесіне, инабаттылық пен ой – өрісінің дамуына, эстетикалық талғам биігінен көрінуін басты назарда ұстаған.Мысалыға, атақты Ешнияз сал, Жиенбай Дүзбенбетов, Сәрсенбай Бөртебаев, Тұрымбет Салқынбаев, Тасберген Құлманов, Шегебай Бектасұлы, Рүстембек Жиенбаев, Дайырдың Оңғары, Молдахмет Дабылов, Жүсіп, Ібаш, Дүйсен, Мұзарап, Үбісұлтан, Әкімгерей, Көшеней тағы басқа да есімі елге кеңінен танылған жыршы-жыраулардың туған, өмір сүрген жері Сыр бойы, Қасиетті Қармақшы жері.
Пришла золотая осень. Сеет частый дождь. Нет больше цветов. Нет мягкой травы. Все желто стало.
В саду сыро. Нельзя гулять. Мама сидит у окна и шьёт. Варя сидит подле неё и смотрит в окно.
— Скучный дождь, нельзя гулять! — пищит Варя.
— Не все гулять, надо и дело делать. Возьми нитки. Вяжи.
— Лень!
Мама молчит и шьёт.
— Мама, скажи сказку! — снова пищит Варя.
— Изволь, слушай! Взошло солнце. Встал ото сна труд. Взялся за дело.
А лень лежит, пальцем не двинет. День Солнце идет на закат. «Пора и
тебе, труд, отдых дать. Бери свою плату; сытно поешь, вкусно попей и крепко усни
до утра!»
— И я есть хочу, и я пить хочу! — пищит лень.
— А на что ты купишь питье и еду? Где твое дело? За что дать тебе плату? Труд поел-попил, лег и сладко уснул до утра. А лень голод томит, жажда томит, и сон на ум не идет. А как быть? Кто дела не делал, тот не проси и кушать!
— Мама, — просит Варя, — дайка мне нитки; я буду вязать; а то скоро и обед!
Сыр өңірі – белгілі бір дәстүрдің ғана жеке дамыған жері емес, тоғыз жолдың торабы, сан түрлі тарихи оқиғалар мен көзқарастар бір мүддеге тоғысқан өлке. Сол себепті өңірде өмір сүрген жырау, жыршы, ақын, күйші, әнші, сал – серілер шығармашылығы әлем әдебиетінде сирек кездесетін құбылыс ретінде өзіндік сипаты басым өнер түрі есебінде айрықша назар аударады. Сыр елінде өмір сүріп, аты үш жүзге мәлім болған ақын – жырауларымыз ұрпақ тәрбиесіне, инабаттылық пен ой – өрісінің дамуына, эстетикалық талғам биігінен көрінуін басты назарда ұстаған.Мысалыға, атақты Ешнияз сал, Жиенбай Дүзбенбетов, Сәрсенбай Бөртебаев, Тұрымбет Салқынбаев, Тасберген Құлманов, Шегебай Бектасұлы, Рүстембек Жиенбаев, Дайырдың Оңғары, Молдахмет Дабылов, Жүсіп, Ібаш, Дүйсен, Мұзарап, Үбісұлтан, Әкімгерей, Көшеней тағы басқа да есімі елге кеңінен танылған жыршы-жыраулардың туған, өмір сүрген жері Сыр бойы, Қасиетті Қармақшы жері.
Сказка о труде.
Пришла золотая осень. Сеет частый дождь. Нет больше цветов. Нет мягкой травы. Все желто стало.
В саду сыро. Нельзя гулять. Мама сидит у окна и шьёт. Варя сидит подле неё и смотрит в окно.
— Скучный дождь, нельзя гулять! — пищит Варя.
— Не все гулять, надо и дело делать. Возьми нитки. Вяжи.
— Лень!
Мама молчит и шьёт.
— Мама, скажи сказку! — снова пищит Варя.
— Изволь, слушай! Взошло солнце. Встал ото сна труд. Взялся за дело.
А лень лежит, пальцем не двинет. День Солнце идет на закат. «Пора и
тебе, труд, отдых дать. Бери свою плату; сытно поешь, вкусно попей и крепко усни
до утра!»
— И я есть хочу, и я пить хочу! — пищит лень.
— А на что ты купишь питье и еду? Где твое дело? За что дать тебе плату? Труд поел-попил, лег и сладко уснул до утра. А лень голод томит, жажда томит, и сон на ум не идет. А как быть? Кто дела не делал, тот не проси и кушать!
— Мама, — просит Варя, — дайка мне нитки; я буду вязать; а то скоро и обед!