Назавіце асаблівасці рамантычнай паэмы. Што дазваляе нам аднесці «Бандароўну» да жанру рамантычнай паэмы, да літаратурнай плыні неарамантызму?

Паэт вельмі хутка зразумеў сутнасць беларускай народнай прымаўкі: «Плакаў, плакаў — быў Бог аднакаў, а як стаў скакаць — стаў і Бог даваць». Сапраўды, аднымі нараканнямі ні настрой свой не ўзнімеш, ні долю не палепшыш. Гэтаму новаму разуменню і ўспрыманню жыцця Янкі Купалы пасадзейнічалі як уздым грамадскай актыўнасці ва ўсёй Расійскай імперыі ў 1909—1913 гады, так і жыццё паэта ў найбольшым тагачасным расійскім прамысловым і культурным цэнтры — Пецярбургу, знаёмства з перадавой рускай і замежнай літаратурай, у прыватнасці з творчасцю Максіма Горкага. Менавіта Максім Горкі заклікаў пісьменнікаў «раздуваць іскры новага ў яркія агні», бо «старое, рабскае, якое жыве з часу прыгоннага права… дастаткова выяўлена» ў літаратуры. Ужо вершы «Песня званара», «Маладая Беларусь», узвышана-рамантычныя па сваім складзе, добра ілюструюць і своеасаблівы пералом у светаўспрыманні Янкі Купалы, і новае разуменне задач творчасці. Пра гэта сведчаць і яго вядомыя рамантычныя паэмы «Курган» (1910), «Бандароўна» (1913), «Магіла льва» (1913), «Яна і я» (1913).

Усе названыя паэмы — рамантычныя па сваім характары. Галоўныя дзейныя асобы ў іх — неардынарныя, выключныя, ідэалізаваныя. Яны, як правіла, надзелены нейкімі аднымі рысамі — станоўчымі або адмоўнымі. Падзеі таксама, як правіла, незвычайныя, гераічныя. Сам аповед у паэмах вядзецца ўзнёсла, з дапамогай слоў і вобразаў узвышаных, часта не-звычайных.

Яскравы ўзор такой рамантычнай паэмы Янкі Купалы — «Бандароўна». (створана на фальклорнай аснове, мае гераічную тэматыку, выключны галоўны герой, які трагічна гіне ў фінале)