«Алые паруса» - повесть Александра Грина, соединяющая в себе две грани – мечту и реальность. Автор показывает два ярких главных образа: молодую девушку Ассоль и юного капитана Артура Грея. Герои повести обрели счастье в друг друге. Правда, Ассоль пришлось пройти немало испытаний, прежде чем стать счастливой.
Еще восьми месяцев от роду девочка лишилась матери. Трактирщик Меннерс отказал Мери в , тогда женщина отправилась в город, чтобы заложить обручальное кольцо, простудилась и слегла. Ассоль воспитывал отец, строгий и угрюмый Лонгрен. Правда, таким он был для всех, кроме дочери, в малышке он не чаял души. Меннерсу же он смог отомстить, не оказал , когда шлюпку последнего уносило во врем шторма в открытое море. Наверное, на такой жестокий поступок он имел право, не нам его судить.
Но отношение жителей Каперны было однозначным: они стали ненавидеть бывшего матроса. Эти чувства передались и на его дочь. Ассоль испытывала нападки детей, с ней никто не хотел общаться. Порой поступки были совсем жестокими: ребятишки бросали в невинную девочку камнями. Героиня терпеливо сносила все обиды. Она ждала исполнения своей самой заветной мечты. Когда ей было восемь лет, она случайно встретила старика Эгля. Собиратель преданий и легенд рассказал девочке о предзнаменовании: Ассоль обретет счастье в лице принца, который приплывет к берегам Каперны на корабле с алыми парусами.
Б.з.д. 2 мыңжылдықтың алғашқы ширегі бітер кезде (Қола дәуірі) Еділ мен Алтай арасында мал шаруашылығымен айналасқан адамдар қола жасауды меңгерді. Оңтүстік Сібірдегі Ачинск қаласы маңындағы Андроново селосынан қола дәуірі ескерткіштері алғаш рет табылды. Оны 1913 ж. Б.Г. Андрианов ашты. Ғылымда шартты түрде Қазақстан жеріндегі қола дәуірі ескерткіштерін Андронов ескерткіштері деп атайды. Бұл атауды ғылыми айналымға 1927 жылы С. А. Теплоухов енгізген. 1927 жылы археолог М.П.Грязнов осындай қорымды Батыс Қазақстаннан да тапты. Андронов ескерткіштері Қазақстан, Орта Азия, Сібір жерлерінен табылып отыр. Андронов мәдени-тарихи қауымының негізгі орталықтарының бірі Қазақстан аумағында болды. Батыс аудандардың андроновтық тұрғындары қима мәдениетінің туысқан тайпаларының ықпалына үнемі түсіп және өз тарапынан оларға тікелей ықпал жасап отырды. Археологиялық деректер андроновтық тұрғындардың басым көпшілігі отырықшылық өмір сүргенін көрсетеді. Қоныс-мекендер кең жайылма шалғыны бар өзендердің жағаларына орналасты. Патриархаттық отбасылардың үйлері үлкен жер төбелер болды; олардың жанынан әр түрлі шаруашылық жайлар мен мал қамайтын қашалар салынды. Бұл қоныс-мекендерге мал бағу кәсібі едәуір басым малшылық-егіншілік шаруашылығының кешенді сипаты тән болды.
«Алые паруса» - повесть Александра Грина, соединяющая в себе две грани – мечту и реальность. Автор показывает два ярких главных образа: молодую девушку Ассоль и юного капитана Артура Грея. Герои повести обрели счастье в друг друге. Правда, Ассоль пришлось пройти немало испытаний, прежде чем стать счастливой.
Еще восьми месяцев от роду девочка лишилась матери. Трактирщик Меннерс отказал Мери в , тогда женщина отправилась в город, чтобы заложить обручальное кольцо, простудилась и слегла. Ассоль воспитывал отец, строгий и угрюмый Лонгрен. Правда, таким он был для всех, кроме дочери, в малышке он не чаял души. Меннерсу же он смог отомстить, не оказал , когда шлюпку последнего уносило во врем шторма в открытое море. Наверное, на такой жестокий поступок он имел право, не нам его судить.
Но отношение жителей Каперны было однозначным: они стали ненавидеть бывшего матроса. Эти чувства передались и на его дочь. Ассоль испытывала нападки детей, с ней никто не хотел общаться. Порой поступки были совсем жестокими: ребятишки бросали в невинную девочку камнями. Героиня терпеливо сносила все обиды. Она ждала исполнения своей самой заветной мечты. Когда ей было восемь лет, она случайно встретила старика Эгля. Собиратель преданий и легенд рассказал девочке о предзнаменовании: Ассоль обретет счастье в лице принца, который приплывет к берегам Каперны на корабле с алыми парусами.
Объяснение:
Б.з.д. 2 мыңжылдықтың алғашқы ширегі бітер кезде (Қола дәуірі) Еділ мен Алтай арасында мал шаруашылығымен айналасқан адамдар қола жасауды меңгерді. Оңтүстік Сібірдегі Ачинск қаласы маңындағы Андроново селосынан қола дәуірі ескерткіштері алғаш рет табылды. Оны 1913 ж. Б.Г. Андрианов ашты. Ғылымда шартты түрде Қазақстан жеріндегі қола дәуірі ескерткіштерін Андронов ескерткіштері деп атайды. Бұл атауды ғылыми айналымға 1927 жылы С. А. Теплоухов енгізген. 1927 жылы археолог М.П.Грязнов осындай қорымды Батыс Қазақстаннан да тапты. Андронов ескерткіштері Қазақстан, Орта Азия, Сібір жерлерінен табылып отыр. Андронов мәдени-тарихи қауымының негізгі орталықтарының бірі Қазақстан аумағында болды. Батыс аудандардың андроновтық тұрғындары қима мәдениетінің туысқан тайпаларының ықпалына үнемі түсіп және өз тарапынан оларға тікелей ықпал жасап отырды. Археологиялық деректер андроновтық тұрғындардың басым көпшілігі отырықшылық өмір сүргенін көрсетеді. Қоныс-мекендер кең жайылма шалғыны бар өзендердің жағаларына орналасты. Патриархаттық отбасылардың үйлері үлкен жер төбелер болды; олардың жанынан әр түрлі шаруашылық жайлар мен мал қамайтын қашалар салынды. Бұл қоныс-мекендерге мал бағу кәсібі едәуір басым малшылық-егіншілік шаруашылығының кешенді сипаты тән болды.