У апавяданні В. Карамазава «Дзяльба кабанчыка» расказваецца пра звычайны для вясковага жыцця эпізод — дзеці прыехалі ў вёску да маці «на свежыну» . Але пісьменнік звяртае нашу ўвагу на паводзіны дзяцей, іх адносіны да маці.
Маці вырасціла, выпеставала трох дзяцей: Веру, Ніну і Сцяпана. Мы даведаліся, што ўсе яны добра ўладкаваліся, жывуць у горадзе, не адчуваюць сябе беднымі, а дапамагае маці толькі адзін Сцяпан. Вера і Ніна нават не адчуваюць сваёй віны за тое, што даўно не былі на магіле бацькі, забыліся туды дарогу. Не заўважаюць, што іх маці стала зусім старэнькай, а даглядае такую вялікую гаспадарку. I даглядае не для сябе, а для таго, каб дзеці, прыехаўшы, маглі чаго ўзяць. Пісьменнік не апісвае знешнасці сясцёр, а ўсю ўвагу надае адзенню малодшай сястры Ніны — белы плашчык, чырвоны берэцік, лакавыя чаравічкі. Яна прыехала не дамоў, а ў госці. Ці можна ў белым плашчыку і лакавых чаравічках дапамагчы маці па гаспадарцы? Канешне, не. Ды яна і не збіралася дапамагаць. Яе не ўразілі словы маці аб тым, што цяжка стала «цягнуць» гаспадарку — рукі ломіць і не хапае сіл. Але найбольш яскравы эпізод, які характарызуе ўсіх дзяцей — сцэна дзяльбы кабанчыка. «Смешна было глядзець, як маці бярэ з агульнай кучы кавалак, варочае яго з боку на бок, перакладае з рукі ў руку, гадаючы, каму пакласці, а сёстры і Коля ўважліва сочаць за матчынымі рукамі, маўчаць, ані слова — не да размоў...» Сясцёр і зяця турбуе толькі адно, каб толькі іх не абдзялілі. Адзін толькі Сцяпан заўважае, што маці недзе парэзала палец і ён, заматаны ў белую анучку, «падобны на белую каціную лапку» . Аднаму Сцяпану няёмка, што маці ўсё мяса аддае ім, а сабе нічога не пакінула. Менш за ўсё маці думае пра сябе, а дарослыя дзеці нават не заўважаюць гэтага ў прагным жаданні атрымаць найлепшы кавалак.
ДЛЯ ЗАКВАСКИ: Ржаная мука (цельнозерновая) 200 гр Вода (теплая) 400 мл ДЛЯ ТЕСТА: Ржаная мука (цельнозерновая) 100 гр Вода (теплая) 300 мл Пшеничная мука 375 гр Закваска 200 гр Соль 1 чайн.л. Сахар 1 стол.л. Семена льна 2 стол.л. Кунжут 2 стол.л. Готовим для начала закваску. Ржаная мука заливается теплой водой и ставится на сутки в теплое место. Точно также делаем через сутки на второй день, на третий и четвертый, добавляя муку и воду. Когда закваска будет готова (получается, на пятый день), часть берем для теста (200 гр), остальное убираем на хранение в холодильник (не более недели).
Объединяем закваску с теплой водой и хорошо размешиваем. Добавляем туда же просеянную муку (оба вида), семена, соль и сахар. Замешиваем тесто.
Тесто мешается около получаса с добавлением муки. Поначалу замешивать трудно, как часто бывает с тестом. Дальше в процессе вымешивать становится легче. Когда тесто будет готово, формируем из него округлый хлеб (один большой или несколько меньшего размера) и накрываем тканью. Ставим в теплое место на три часа. По этого времени можно выпекать вкусный хлебушек.
У апавяданні В. Карамазава «Дзяльба кабанчыка» расказваецца пра звычайны для вясковага жыцця эпізод — дзеці прыехалі ў вёску да маці «на свежыну» . Але пісьменнік звяртае нашу ўвагу на паводзіны дзяцей, іх адносіны да маці.
Маці вырасціла, выпеставала трох дзяцей: Веру, Ніну і Сцяпана. Мы даведаліся, што ўсе яны добра ўладкаваліся, жывуць у горадзе, не адчуваюць сябе беднымі, а дапамагае маці толькі адзін Сцяпан. Вера і Ніна нават не адчуваюць сваёй віны за тое, што даўно не былі на магіле бацькі, забыліся туды дарогу. Не заўважаюць, што іх маці стала зусім старэнькай, а даглядае такую вялікую гаспадарку. I даглядае не для сябе, а для таго, каб дзеці, прыехаўшы, маглі чаго ўзяць. Пісьменнік не апісвае знешнасці сясцёр, а ўсю ўвагу надае адзенню малодшай сястры Ніны — белы плашчык, чырвоны берэцік, лакавыя чаравічкі. Яна прыехала не дамоў, а ў госці. Ці можна ў белым плашчыку і лакавых чаравічках дапамагчы маці па гаспадарцы? Канешне, не. Ды яна і не збіралася дапамагаць. Яе не ўразілі словы маці аб тым, што цяжка стала «цягнуць» гаспадарку — рукі ломіць і не хапае сіл. Але найбольш яскравы эпізод, які характарызуе ўсіх дзяцей — сцэна дзяльбы кабанчыка. «Смешна было глядзець, як маці бярэ з агульнай кучы кавалак, варочае яго з боку на бок, перакладае з рукі ў руку, гадаючы, каму пакласці, а сёстры і Коля ўважліва сочаць за матчынымі рукамі, маўчаць, ані слова — не да размоў...» Сясцёр і зяця турбуе толькі адно, каб толькі іх не абдзялілі. Адзін толькі Сцяпан заўважае, што маці недзе парэзала палец і ён, заматаны ў белую анучку, «падобны на белую каціную лапку» . Аднаму Сцяпану няёмка, што маці ўсё мяса аддае ім, а сабе нічога не пакінула. Менш за ўсё маці думае пра сябе, а дарослыя дзеці нават не заўважаюць гэтага ў прагным жаданні атрымаць найлепшы кавалак.
Ржаная мука (цельнозерновая) 200 гр
Вода (теплая) 400 мл
ДЛЯ ТЕСТА:
Ржаная мука (цельнозерновая) 100 гр
Вода (теплая) 300 мл
Пшеничная мука 375 гр
Закваска 200 гр
Соль 1 чайн.л.
Сахар 1 стол.л.
Семена льна 2 стол.л.
Кунжут 2 стол.л.
Готовим для начала закваску. Ржаная мука заливается теплой водой и ставится на сутки в теплое место. Точно также делаем через сутки на второй день, на третий и четвертый, добавляя муку и воду. Когда закваска будет готова (получается, на пятый день), часть берем для теста (200 гр), остальное убираем на хранение в холодильник (не более недели).
Объединяем закваску с теплой водой и хорошо размешиваем. Добавляем туда же просеянную муку (оба вида), семена, соль и сахар. Замешиваем тесто.
Тесто мешается около получаса с добавлением муки. Поначалу замешивать трудно, как часто бывает с тестом. Дальше в процессе вымешивать становится легче. Когда тесто будет готово, формируем из него округлый хлеб (один большой или несколько меньшего размера) и накрываем тканью. Ставим в теплое место на три часа. По этого времени можно выпекать вкусный хлебушек.
Приятного аппетита!