Иқта (араб.: жерді пайдалану және оған иелік ету) – мұсылмандық құқықтағы тиісті салықтарды мемлекетке төлеу шартымен иен жатқан жерлерді пайдалануға беру тәртібі.
Араб халифатында әскери әрекеттер нәтижесінде қолға түскен жерлер сол шайқасқа қатысқан әскерлердің олжасы болып саналып, оларға белгілі тәртіп бойынша үлестірілетін. Бұл жағдай әскери күштерді әлсіретіп, мемлекеттік қаржы жүйесіне нұқсан тигізетін болған соң, халифа Омар ибн әл-Хаттаб (634 – 644) жаулап алған жерлерді бұрынғы иелерінде қалдырып, олардан алым-салық алуды бұйырған. Жиналған алым-салықтар әскерлердің барлық қажетіне тікелей жұмсалатын. Осы кезеңнен бастап ешқандай иесі жоқ жерлерді дәл иесі бар жерлердей алым-салық төлеу шартымен адамдардың қолдануына беру жүйесі пайда болды. Имам Әбу Жүсіптің (731 – 798) айтуына қарағанда, халифа Омар Ирак жерін бағындырған соң, Сасани әулетінің қарамағында болған және соғыстан кейін иесіз қалған жерлерді адамдарға үлестіріп берген. Иесі иқта жерді мұра етіп қалдыра алмайтын, үшінші тұлғаға иқта етіп бере алмайды. Алым-салықтың мөлшері жердің бағасына, құнарлылығына, суармалылығына, т.б. сәйкес белгіленетін. Иқта мақсаты әскердің жағдайын жақсарту, алынған жерлерді игеру, елді абаттандыру және мемлекеттік құрылымды күшейту болды. Кейінгі ғасырларда халифат құрамына арабтардан басқа халықтардың енуі және олардың, әсіресе, түріктердің әскер ішінде көбеюі нәтижесінде иқта жүйесі де түбегейлі өзгеріске ұшыраған. Аббас әулеті билігі тұсында әскердің басым көпшілігінде және саяси лауазымдарда түріктер үстемдікке ие болды. Иқта етілген жерлерді басқарған әскербасылар осы жерлердің салықтарын жинап қана қоймай, оларға иелік етеді. Селжұқтар Аббас әулеті мемлекетін өзіне бағындырғанға дейін тек халифалар ғана жерлерді иқта етуге құқықты саналатын. Ал, селжұқтар Бағдадты қаратып алған соң, Низам әл-Мүліктің (1018 – 92) тұсында халифа тек рухани саладағы әмірші ретінде қалғандықтан Иқта ету құқығына селжұқ билеушілері мен олар сенім артқан лауазымды адамдар ие болды.
Иқта етілген жерлер үлкен иқталар және шағын иқталар деп екіге бөлінген. Үлкен иқталар, көбінесе, Ирак және Иран жерінде кезігетін. Шағын иқталар жан саны тығыз орналасқан елдерде болатын. Қолда бар тарихи деректерге қарағанда иқта жүйесінің Қарахандар әулеті, Хорезм, Селжұқ, Илхан, Ғазна және Осман әулеті мемлекеттерінде жергілікті жағдайларға қарай түрлі тәсілдермен жүзеге асырылғандығын көрсетеді. Осман империясында (1299 – 1922) 1839 жылғы Танзимат жарлығына дейін жүргізілген иқта жүйесі тимар деп аталған және әскердің негізгі бөлігін құрайтын сипаїилардың ұйымдастырылуында қолданылған.[1]
Иқта — б. з. 10 ғасырының ортасы мен 12 ғ. басында Жетісу аумағьгнда салтанат құрған Қарахандар мемлекетіндегі алым-салық жүйесі. Бұрын мемлекет қазынасына түсіп отырған төлем түрлерін хандар өздерінің туысқандары мен жақын адамдарының исленуінс рұқсат етті. Мұндай табыс көзін иеленушілерді "мұқта" немесе "иқтадар" деп атады. Орта ғасырлық деректемелерге қарағанда, жергілікті тұрғындардың Иқта салығын алудың тиянақталған тәртібі мен мөлшер-мөні болған.
Танцы являются прекрасным занятие, которое развить тело, сделать его более подтянутым, но не только это важно, ведь такое хобби целиком и полностью изменить мировоззрение человека, сделать его лучше и добрее.
Танцы можно в некотором роде рассматривать, как маленькую жизнь. Именно я не считаю танцы обычным хобби или увлечением, поскольку даже самые простые движения наполнить внутренний мир особенными эмоциями, которые мне насладиться жизнью в полной мере.
Очень важно тем родителям, которые хотят, чтобы их дети выросли сильными, добрыми и веселыми, то им следует отдавать своего ребенка на танцы с самого детства. Именно мои родители так и поступили, чему я несказанно рада.
Для начала я посещала ритмику, где нашу группу учили как правильно нужно слушать музыкальный ритм. А после меня отдали на танцы. И хотя сначала я не понимала, зачем мне нужно это занятие, вскоре все прояснилось. Ритмичные движения учат человека очень многому. Тот, кто танцует, очень хорошо чувствует свое тело. А это человеку вести себя более расковано и в повседневной жизни. Поэтому если сначала дети и не понимают, зачем родители их отдают на танцы, то через некоторое время они уже не смыслят жизни без этих динамичных движений. Здесь главное упорство и оставаться преданным своему любимому делу и тогда обязательно все получится. Поэтому, я считаю, что танцы – это для меня, ведь они придают свободы, благодаря ним даже на мир начинаешь смотреть по-другому, да и круг общения становится шире, ведь танцами увлечена практически вся подвижная молодежь. Я мечтаю, добиться в этой сфере чего-то значительного, а со временем и сделаться тренером для детей, у которых заниженная самооценка или просто тяжелый характер. Я хочу людям раскрыться, не бояться осуществлять свои мечты, пусть сначала они и кажутся нереальными. Но ведь это здорово, когда одним делом занято столько хороших людей. Кроме этого, важно не бояться участвовать в различных мероприятиях. Этот процесс на самом деле является очень интересным и тоже найти много друзей, которые дадут полезные советы, расскажут о своем направлении в танце и научат чему-то полезному.
Поэтому советую тем, кому еще не удалось найти себя, заняться именно танцами, ведь они дарят человеку крылья, и через время ты уже начинаешь замечать, что не передвигаешься, а паришь на сцене.
Иқта (араб.: жерді пайдалану және оған иелік ету) – мұсылмандық құқықтағы тиісті салықтарды мемлекетке төлеу шартымен иен жатқан жерлерді пайдалануға беру тәртібі.
Араб халифатында әскери әрекеттер нәтижесінде қолға түскен жерлер сол шайқасқа қатысқан әскерлердің олжасы болып саналып, оларға белгілі тәртіп бойынша үлестірілетін. Бұл жағдай әскери күштерді әлсіретіп, мемлекеттік қаржы жүйесіне нұқсан тигізетін болған соң, халифа Омар ибн әл-Хаттаб (634 – 644) жаулап алған жерлерді бұрынғы иелерінде қалдырып, олардан алым-салық алуды бұйырған. Жиналған алым-салықтар әскерлердің барлық қажетіне тікелей жұмсалатын. Осы кезеңнен бастап ешқандай иесі жоқ жерлерді дәл иесі бар жерлердей алым-салық төлеу шартымен адамдардың қолдануына беру жүйесі пайда болды. Имам Әбу Жүсіптің (731 – 798) айтуына қарағанда, халифа Омар Ирак жерін бағындырған соң, Сасани әулетінің қарамағында болған және соғыстан кейін иесіз қалған жерлерді адамдарға үлестіріп берген. Иесі иқта жерді мұра етіп қалдыра алмайтын, үшінші тұлғаға иқта етіп бере алмайды. Алым-салықтың мөлшері жердің бағасына, құнарлылығына, суармалылығына, т.б. сәйкес белгіленетін. Иқта мақсаты әскердің жағдайын жақсарту, алынған жерлерді игеру, елді абаттандыру және мемлекеттік құрылымды күшейту болды. Кейінгі ғасырларда халифат құрамына арабтардан басқа халықтардың енуі және олардың, әсіресе, түріктердің әскер ішінде көбеюі нәтижесінде иқта жүйесі де түбегейлі өзгеріске ұшыраған. Аббас әулеті билігі тұсында әскердің басым көпшілігінде және саяси лауазымдарда түріктер үстемдікке ие болды. Иқта етілген жерлерді басқарған әскербасылар осы жерлердің салықтарын жинап қана қоймай, оларға иелік етеді. Селжұқтар Аббас әулеті мемлекетін өзіне бағындырғанға дейін тек халифалар ғана жерлерді иқта етуге құқықты саналатын. Ал, селжұқтар Бағдадты қаратып алған соң, Низам әл-Мүліктің (1018 – 92) тұсында халифа тек рухани саладағы әмірші ретінде қалғандықтан Иқта ету құқығына селжұқ билеушілері мен олар сенім артқан лауазымды адамдар ие болды.
Иқта етілген жерлер үлкен иқталар және шағын иқталар деп екіге бөлінген. Үлкен иқталар, көбінесе, Ирак және Иран жерінде кезігетін. Шағын иқталар жан саны тығыз орналасқан елдерде болатын. Қолда бар тарихи деректерге қарағанда иқта жүйесінің Қарахандар әулеті, Хорезм, Селжұқ, Илхан, Ғазна және Осман әулеті мемлекеттерінде жергілікті жағдайларға қарай түрлі тәсілдермен жүзеге асырылғандығын көрсетеді. Осман империясында (1299 – 1922) 1839 жылғы Танзимат жарлығына дейін жүргізілген иқта жүйесі тимар деп аталған және әскердің негізгі бөлігін құрайтын сипаїилардың ұйымдастырылуында қолданылған.[1]
Иқта — б. з. 10 ғасырының ортасы мен 12 ғ. басында Жетісу аумағьгнда салтанат құрған Қарахандар мемлекетіндегі алым-салық жүйесі. Бұрын мемлекет қазынасына түсіп отырған төлем түрлерін хандар өздерінің туысқандары мен жақын адамдарының исленуінс рұқсат етті. Мұндай табыс көзін иеленушілерді "мұқта" немесе "иқтадар" деп атады. Орта ғасырлық деректемелерге қарағанда, жергілікті тұрғындардың Иқта салығын алудың тиянақталған тәртібі мен мөлшер-мөні болған.
Объяснение:
абсолютно дұрыс.
Танцы являются прекрасным занятие, которое развить тело, сделать его более подтянутым, но не только это важно, ведь такое хобби целиком и полностью изменить мировоззрение человека, сделать его лучше и добрее.
Танцы можно в некотором роде рассматривать, как маленькую жизнь. Именно я не считаю танцы обычным хобби или увлечением, поскольку даже самые простые движения наполнить внутренний мир особенными эмоциями, которые мне насладиться жизнью в полной мере.
Очень важно тем родителям, которые хотят, чтобы их дети выросли сильными, добрыми и веселыми, то им следует отдавать своего ребенка на танцы с самого детства. Именно мои родители так и поступили, чему я несказанно рада.
Для начала я посещала ритмику, где нашу группу учили как правильно нужно слушать музыкальный ритм. А после меня отдали на танцы. И хотя сначала я не понимала, зачем мне нужно это занятие, вскоре все прояснилось. Ритмичные движения учат человека очень многому. Тот, кто танцует, очень хорошо чувствует свое тело. А это человеку вести себя более расковано и в повседневной жизни. Поэтому если сначала дети и не понимают, зачем родители их отдают на танцы, то через некоторое время они уже не смыслят жизни без этих динамичных движений. Здесь главное упорство и оставаться преданным своему любимому делу и тогда обязательно все получится. Поэтому, я считаю, что танцы – это для меня, ведь они придают свободы, благодаря ним даже на мир начинаешь смотреть по-другому, да и круг общения становится шире, ведь танцами увлечена практически вся подвижная молодежь. Я мечтаю, добиться в этой сфере чего-то значительного, а со временем и сделаться тренером для детей, у которых заниженная самооценка или просто тяжелый характер. Я хочу людям раскрыться, не бояться осуществлять свои мечты, пусть сначала они и кажутся нереальными. Но ведь это здорово, когда одним делом занято столько хороших людей. Кроме этого, важно не бояться участвовать в различных мероприятиях. Этот процесс на самом деле является очень интересным и тоже найти много друзей, которые дадут полезные советы, расскажут о своем направлении в танце и научат чему-то полезному.
Поэтому советую тем, кому еще не удалось найти себя, заняться именно танцами, ведь они дарят человеку крылья, и через время ты уже начинаешь замечать, что не передвигаешься, а паришь на сцене.