Тапсырма
1. Энергия көздерін сипаттаңыз. Бірінші баған үлгі үшін толтырылған.
Жел
Cy
Тас көмі
Газ
| Жер қойнауынан алынады
Ия
Жылу энергиясына айналады
Ия
Электр энергиясына айналады |
Жоқ
Жаңартылған энергия көзі бола | Жоқ
алады
2. Бір ай бойы тұтынылған энергия құны 2000 теңгені құрады. Электр энергиясыны
тариф бойынша құны 13,06 теңге. Ай бойы тұтынылған энергия мәнін анықтаңы
3. Елімізде табиғи пайдалы энергия қоры таусылып келе жатқаны белгілі. К
энергия көздері олардың орынын толықтыра алады?
4. а) Адам қаңқасының тірек-қимыл жүйесінің маңызын сипаттаңыз.
b) Дұрыс жауапқа сәйкес сөздердің астын сызыңыз:
1) Қаңқа ... (сүйектердің, бұлшықеттердің, сіңірлердің) көмегімен қозғалады.
2) Бұлшық еттер жиырылған кезде ... (ұзарады, қысқарады).
3) Адамның қимыл әрекетін ... (сопақша ми, жұлын, мишық) реттейді.
4) Милы (ми сауыты, омыртқа жотасы, кеуде) қорғайды.​

Палеолит

Мезолит

Неолит

Объяснение:

Қазақстан жерінің, оны өте көне замандарда мекендеген а ң, адамзат қоғамының тарихы дүние жүзіндегі адамзаттың даму тарихымен тығыз байланысты. А ң шығу тегінің, қалыптасуының ортақ тарихы, заңдылықтары бар. Сондықтан қай елдің, қай халықтың болсын көне тарихын дүрыс түсіну үшін, осы ең көне замандағы тарихқа шолу жасау қажет.

Тарихты дәуірлеу қоғамдық өндірістің дамуына, өндірістік қатынастардың даму деңгейіне байланысты жасалады. Белгілі бір ғылым саласының әдіс-тәсілдері арқылы жасалатын кезеңге бөлу археологиялық және геологиялық деп екі кезеңге бөліп қарастырылады.

Тарихи дәуірлеудің алғашқы нұсқасын жасаған — атақты американ этнологі Льюис Генри Морган а тарихын жабайылық, тағылық (варварлық ) және өркениеттік (цивилизация) деп үш кезеңге бөлді. Аталған әрбір кезеңде а өзінің дамуы барысында белгілі бір жетістіктерге жетіл отырды. Мысалы, жабайылық кезеңінде адамзат калыптасу үдерісінен өтіп, өзара қатынас құрды — сөйлеу тілі пайда болды, отты бағындырды, балық аулауды игерді, садақ пен жебені пайдаланды. Тағылық кезеңде а құмыра жасауды, егін салу мен мал бағуды үйренді, темірді өзіне бағындырды, ал өркениет кезеңі тарихта жазу-сызу шыққаннан басталады. Л.Г.Морган а тарихын эволюцияльқ даму тұрғысынан карастырып, тарих кезеңдерін материалдық өндірістегі белгілі бір жетістіктермен байланыстырды. Оның бұл бағыты кейінгі кезендерге бөлу ісіне дұрыс жол сілтеді.

Тас дәуірінің кезеңдерін жете түсіну үшін, осы дәуірдің геологиялық, археологиялық деректерін нақты білу қажет-ақ. Геологиялық кезеңге бөлу бойынша, шамамен 67 млн жыл бүрын кайназой дәуірі басталды. Осы дәуірде жер бетінде сүтқоректі жануарлар, құстар, әр түрлі өсімдіктер пайда болды. Кайназой дәуірі үштік және төрттік кезеңдерге бөлінеді. А ң тарихы осы төрттік кезеңмен байланысты.

Палеолит Олдувай кезеңінен басталады. Олдувай кезеңі мөлшермен б.з.д 2,5-млн жылдықтан 840-мыңжылдыққа дейін; шелль-ашель кезеңдері б.з.д 840-мыңжылдықтан 140-мыңжылдыққа дейін созылады. Ашелль-мустье дәуірі 140—40-мыңжылдықтар арасын алып жатыр. Соңғы палеолитке (мустье) б.з.д 40—12-мыңжылдыктар жатады.

Бүгінгі таңда бір топ ғалымдар палеолит дәуірін: ерте (төменгі) палеолит, орта палеолит және соңғы (жоғары) палеолит деп үш үлкен кезеңге бөлсе, енді бір топ ғалымдар палеолитті: ерте (төменгі) палеолит жөне соңгы(жоғары) палеолит деп екі үлкен кезеңге бөледі.

Палеолитті үш кезеңге бөлушілер ерте (төменгі) палеолитке олдувайдан бастап кейінгі ашельге дейінгі кезеңді, ал мустьені — орта немесе соңғы палеолитке жатқызады. Сонымен бірге соңғы немесе жоғары палеолитке — оринъяк, солютре, мадлен мәдениеттерін жатқызады. Екі топтағы археологтардың бұл мәселедегі таласы мустье кезеңіне байланысты екен, біреулері оны палеолиттің орта дәуірі деп есептесе, екіншілері мустьені соңғы палеолитке қосып жібереді. Тас дәуіріне арналған еңбектерде ғалымдар кейде геологиялық, кейде археологиялық мәліметтерді пайдаланады. Сондықтан жер тарихының геологиялық және археологиялық кезеңге бөлінуін салыстыра білу қажет. Геологиялық кезеңге бөлуге сүйенсек, плейстоцен толығымен палеолитке және жартылай мезолитке сөйкес келеді. Ал голоцен (мұз қайтқаннан кейінгі дәуір) неолит заманына сай келеді.

Объяснение:

Н.А. Римский-Корсаков занимает особое место в русской музыкальной культуре. Творческий путь его был долог, и он всегда шёл в ногу со временем, всегда был лидером, фигурой яркой, неординарной. Его творческая деятельность была многогранной, и в каждой области он достиг больших высот. Творчество Римского-Корсакова завершило развитие русской музыкальной классики в XIX веке, эволюцию жанра оперы, симфонической и камерной вокальной музыки. Вместе с тем оно ознаменовало наступление нового её исторического этапа, приходящегося уже на начало XX столетия. Римский-Корсаков явился одним из носителей и творцов живой, непрерывно развивающейся традиции русского искусства.Своими произведениями и всей разносторонней музыкальной деятельностью Римский-Корсаков утверждал мировое значение отечественной музыкальной культуры.Музыкальный язык

Мелодика. Прочный фундамент стиля Римского-Корсакова – народная русская музыка. Он исследовал все пласты фольклора, его музыку можно назвать своеобразным «зеркалом» народно-национальных истоков русской школы. Важным источником был для него также инонациональный фольклор: западнославянский (польский, сербский), испанский и, в особенности, восточный, в интерпретации Римского-Корсакова – общеарабский, общекавказский. Другую интонационную природу имеют мелодии чисто инструментального характера, часто они гармонического происхождения (в основном – в поздний период творчества). С их композитор обрисовывает образы фантастики.

Гармония. С одной стороны, он опирается на комплекс ладо-гармонических средств, подчёркивающих русскую природу его мелодики (натурально-ладовые обороты, древние лады). С другой стороны, колористические устремления композитора и свойственное ему образно-ассоциативное мышление вызвали развитие звукоцветовой стороны его музыки: ощущение «цветового» спектра тональностей, свето-цветового значения аккордов и их последований, чистых или смешанных тембров. В немалой степени они предвосхищают «синтетические» поиски в музыке XX в. Характерны: гамма тон-полутон, увеличенные трезвучия, тритоны, цепочки нонаккордов, эллипсисы и т.д. В поздний период музыкальный язык композитора приобретает большую сложность, временами почти импрессионистскую утонченность и зыбкость. Образно говоря, диссонанс в нем «спорит» с консонансом за право первенства, но такое противоречие образует точно выверенное «динамическое равновесие».

Форма. Всегда строго организована. Был в этом отношении глинкианцем. В данной области отмечается большое влияние симметрии, характерны формы рондо, трёхчастная, рондо-соната, сюитная.

Драматургия. Музыкальное мышление Римского-Корсакова имеет в основном эпическую природу, хотя в корсаковском творчестве есть замечательные примеры драматизма, острой психологической конфликтности. Эпический метод воздействует на «жизнь» образов — они сохраняют свою эстетическую и музыкальную сущность, получая разностороннее освещение в цепи вариационных и вариантных изменений основного тематического материала. Эпическая природа музыки выражена и в развертывании целостного содержания как последования контрастных музыкальных эпизодов, она сказывается в расчлененности самого процесса развития музыкальной мысли, в заметной замедленности «повествования», как бы отвлекающегося от главной смысловой линии к побочным, сопутствующим.

Инструментовка. В этой области занимает исключительное место в кучкистской среде. Обладал замечательным даром музыкальной звукописи, мастерски владел выразительными средствами всех инструментов. Исследователи говорят о живописности оркестрового таланта композитора, импрессионистической красочности.