Жизнь-это удивительный дар! Все мы, люди, по-разному к ней относимся. Кто-то считает себя счастливым, а кто-то - несчастным… Все зависит от того, как мы относимся к жизни. Что для нас значит сей дар? Лично я убежден, что человеку жизнь дарована не случайно, а с какой-то целью.
Не напрасно, не случайно
Жизнь от Бога нам дана,
Ум молчит, но сердцу ясно —
Жизнь от Бога нам дана.
Я часто задавал себе вопрос: «Для чего я живу?», «С какой целью мы живем на Земле?» Я прекрасно понимаю, что не у каждого человека в жизни есть цель, потому что цель-это то к чему надо стремиться, прикладывая определенные усилия. А на это не все. Согласитесь, разве будет стремиться к чему-то определенному человек, у которого каждый день разные цели. Нет, конечно... Такие люди могут только мечтать. Как правило, они мало чего добиваются. А вообще нужна ли цель??? Размышляя над этим вопросом, я пришел к выводу, что это уже зависит от того, чего мы хотим от жизни
Блажен, кто выбрал цель и путь
И видит в этом жизнь и суть…
Издревле люди бились над вопросом о смысле человеческого бытия. Для чего человек живет на этой земле, зачем приходит в этот мир и с каким багажом уходит. В произведениях русской литературы мы часто сталкиваемся с этой темой. Литературные герои служат нам примером. Для меня ими стали герои романа В. Каверина «Два капитана». Девизом главного героя - Саньки Григорьева, были вот такие слова: «Бороться и искать, найти и не сдаваться». В этой фразе и цель, и задача. Одним словом, смысл нашего пребывания на Земле. Если бы каждый из нас шел к своей цели так же упорно, как герои названного произведения, то многого можно было бы добиться в жизни.
Для чего я живу? Этот вопрос волнует каждое людское сердце. С раннего детства мы не задумываемся над этим вопросом, но немного подрастая, придя в школу, каждый из нас намечает свой путь, сначала своими мечтами. Мне кажется, что придя на эту землю, я должен творить добро, приносить пользу людям. Еще в начальной школе мне стал нравиться предмет английский язык. Благодаря моему педагогу и маме я стал углубленно изучать его. Из года в год я узнавал все больше и больше нового. Не так давно в моей жизни появилась мечта: стать переводчиком. Я думаю, связав свою жизнь с этой профессией, я смогу много сделать в жизни для себя и людей. Эта профессия даст много возможностей для осуществления моих планов. По моему мнению, переводчик – нужная и интересная профессия. Получив образование, я буду повышать свой профессиональный уровень. Сейчас я изучаю в школе «Актив» английский язык, участвую в различных олимпиадах, кстати, занимаю призовые места. Можно сказать, что я тем самым уже иду к своей цели. Я хочу получить хорошее образование, найти интересную работу, конечно, немаловажным фактором является финансовая сторона. Забыл, хочу иметь, просто мечтаю иметь хороших и верных друзей. В жизни каждого человека, на мой взгляд, должен быть друг. Такой друг, на которого можно было бы положиться в любой момент. Конечно, мечтая обрести друзей, я и сам буду стремиться к тому, чтобы стать лучше. Вообще-то, я думаю, должна быть цель - это самое главное в жизни. Стремление к осуществлению мечты, к реализации планов. Эта цель может быть у каждого своя, но она должна быть. И она должна быть высокой, благородной, такой, которая возвышала бы человека в его собственных глазах и в глазах окружающих его людей.
О том поразмысли, что ждет впереди;
Цель выбрав благую, к ней прямо иди.
В будущем я хочу заниматься любимым делом, о котором писал ранее. Я считаю. Что если человек занят тем, что ему нравится, то у него все получится. Ведь если работа по душе, то чувствуешь себя востребованным, а следовательно, стремишься все дальше и дальше. Преодолевая препятствия, допуская ошибки.
Всем известна пословица «Каждый мужчина в своей жизни должен построить дом, посадить дерево и вырастить сына». Пусть это покажется вам банальным, но я хочу это осуществить. Ведь в жизни у нас есть непреходящие ценности, и я считаю, что главной целью моей жизни будет именно эта. Да, я хочу построить дом, посадить дерево, вырастить сына (в будущем, конечно). Я хочу расти и радовать своих родителей. И ко всему этому я буду идти. А чтобы достичь всего этого, нужно учиться быть честным, благородным, отважным и целеустремленным. И самое, самое, самое важное – оставаться Человеком в любых ситуациях. Чтобы не было стыдно взглянуть на себя со стороны, а обернувшись назад, я скажу когда-нибудь с гордостью: «Да, это был мой путь, пусть он был нелегким, но было интересно». Скажу о том, что именно в пути и есть смысл жизни. Прекрасно понимаю, что жизнь прожить – не поле перейти. На нашем жизненном пути нас ждут и радость, и разочарования. Но идти вперед нужно. Не боясь трудностей, преодолевая препятствия, исправляя допущенные ошибки. Нужно жить, стремясь к высшему, лучшему, светлому.
Объяснение:Қазақ кеңес әдебиетінің негізін қалаушы жалынды ақын, айбынды күрескер, қоғам қайраткері Сәкен Сейфуллиннің өмір жолы мен өнерпаздығына көз салғанда қазақ тарихының ұлы өзгерістерінің көп қырларын аңғарамыз.
Сәкен қайраткерлігіне бір арнадан қарап, бір жүйеде баға беру дұрыс болмайды. Қазақтың мақтанышына айналған азаматтың өр тұлғасынан талай өнер үлгілері тарамданады.
Коммунистік партия мен Кеңес өкіметіне сеніп, оның жолын әділдік, теңдік жолы деп ұққан Сәкен басшылық тарапынан саясатты бұрмалаушылық көрген тұста, өзінің ой сезімін іркіп қалмағандығына тарих тағылымы біздің көзімізді жеткізді. Ол әрқашан пікірін ашық білдіріп отырған.Ол «ұлттардың өзін-өзі билеуі» деген Ленин қағидасына құлай сенген. Қазақстанда ұлт өкілдерін «ұлтшылдықпен» айыптап, қорытқысы келгендерге ашық наразылық білдірген. Бұған дәлел-оның 1923 жылы Ярославскийге жазған хаты. Ол Қазақстан үкіметінің басшысы боп жүргенде қазақ тілін мемлекеттік тіл етіп жариялау, мемлекеттік іс қағаздарын қазақ тілінде жүргізу, қазақ тілінде кітаптар, газет журналдарды шығаруды ұлғайту мәселлерін көтерген. «Қырғыз» аталып келген ұлттың «қазақ» екенін дәлелдеген де – осы Сәкен Сейфуллин. Ол 1923 жылы «Қазақты қазақ дейік, қателікті түзетейік» деген мақала жазды . Мақаласында ол: «бүгінге шейін қазақты орыстар киргиз деп келеді,… киргиз дегенде бір түрлі менмендік қиянатпен, қорлаған мазақпен айтатын» -деп ашына жазады.
1923 жылы 9 маусымда «Кеңсе істерін қазақ тілінде жүргізу керек» деген атақты мақаласын жариялады. Айтып –айтпай не керек…осы күнгедейін өз тіліміз өзімізге бұйырмай келе жатқандығы бәріңізге аян.
Сәкен ең алдымен өзінің өмір сүрген дәуірін жырлап, оны қастерлеудің оңтайлы жолдарын таба білген жаңашыл ұлы тұлға. Құдай берген дарынын сәулелендіруге сазгерлігі едәуір демесін жасап, сал-серілігі ажарлай түскені тағы бар. Сәкеннің өзімен қатарлас қанаттас болған қоғам және мемлекет қайраткерлерінен бір ерекшелігі оның ұлы ақындығында. Ал ақындығының ең мәнді сыры жаңашыл реформаторлығында. Жаңашылдықтың ең негізігі арнасы өмір сүрген замананың образын жасауында. Ақын жазушылар қай-қайсысы болмасын өз заманының образын жасауға талпынады, бірақ ондай дүние кез-келгеннің маңдайына жазылмайтын бақыт.
Сәкеннің көңіл күйі лирикаларының ішінде «Сыр сандық» атты өлеңі көрнекті орын алады. Адамдар арасындағы адал достық пен сезім тазалығын шерткен бұл шығармада ақын адамның рухани дүниесін биік құздың басына тығылған кілттеулі сыр сандығына балайды. Екінің бірі сол құздың басына шығып, сыр сандықты аша алмайды. Оны жан сырын терең ұғынған адал достар ғана аша алмақ. Сыр сандығын ашып, адам жанының сым пернесін басқанда ғана дос көңілі, сыры шертіледі.
өлеңді ойға құру, мазмұнды түрмен ашу сияқты ізденістерді дамыта келіп,
сылқым сылдыры ойнақы өрнегі бар «Сыр сандықты» дүниеге әкелді.
Сыр сандықты ашып қара, /8/
Ашып қара сырласым. /7/
Сым пернені басып қара, /8/
Басып қара жырласын. /7/
Өлеңді өрнектеуі де қазақ поэзиясы үшін тың жаңалық болумен қатар сөздердің сазы көңіл қошын тез тауып еріксіз би билеткендей.
«Сыр сандық» өлеңі 1926 жылы жазылған.Ақын өлеңін «Досқа жазылған хат» деп атаған.Ақын өміріндегі 1923 жылы Қызылжар қаласында болған жағдайға байланысты туған.Халық комиссары Сәкенді бір сапарында вокзалдан күткен досы Шәр Тотоев аяғын сындырып алады.Бірақ кейінгі бір кездесуге Сәкенді жаңағы досы танымайды,шақыртқанына келмепті.Сонда көңілі қалған Сәкен ақын: «Үлкен шенділерге табынғыш,жарамсақ.Былтыр күтіп,аяғын сындырған доссымағым ұлық болсам ғана шырқ айналар соқыр тауық болғаны ма?» дегенді ойлапты.Әрине,бұл дерек Сәкен туралы естеліктерде (фил.ғыл.докторы С.Талжанов) осылай сақталғанымен, Сәкен бұл өлеңінде шынайы адал достықты тілге тиек еткен.Өмір,достық туралы терең толғанған ақынның жаны таза,ешкімге қиянаты жоқ.Адалдық пен арамдық,мансап пен ар-ұждан,достық пен қастықтың ара жігін аша жазып,адам үшін құнды байлық-достықты жырлайды.Дос көңілін шыңдағы қоймаға, алтын сарайға балайды.Лирикалық кейіпкер ақынның өзі достық сезімін құзды шыңға,нулы шатқалға,мөлдір суға,қымбат жасауға ұқсатады.Жанама,жағымсыз достарды қаламайды.Алтын сарай- шын достыққа нағыз дос ие болады дегенді айтады.Сұлу пернелер-адам бойындағы жақсы,жағымды қасиеттер.Адамдағы асыл қасиеттер шын достыққа жеткізетінін ақын тебірене жырлайды.
Өлеңде жаныңды түсіне білетін шынайы достарға «қолыңда жемің барда шырқ айналып, жем таусылса, жалт беретін жанама достар» қарсы қойылған.
Сөйтіп, Сәкен лириканы тек сезімді жырлаумен шектемей, оған азаматтық әуен, ойлы мазмұн дарытьш, жаңа мұмкіндіктерін ашты. Қазақ лирикасының үздік үлгілерін тудырған ол ізгі де сұлу сезімдердің, айнымас достық пен махаббаттың шабытты жыршысы болды.
Дар напрасный, дар случайный,
Жизнь, зачем ты мне дана?
Жизнь-это удивительный дар! Все мы, люди, по-разному к ней относимся. Кто-то считает себя счастливым, а кто-то - несчастным… Все зависит от того, как мы относимся к жизни. Что для нас значит сей дар? Лично я убежден, что человеку жизнь дарована не случайно, а с какой-то целью.
Не напрасно, не случайно
Жизнь от Бога нам дана,
Ум молчит, но сердцу ясно —
Жизнь от Бога нам дана.
Я часто задавал себе вопрос: «Для чего я живу?», «С какой целью мы живем на Земле?» Я прекрасно понимаю, что не у каждого человека в жизни есть цель, потому что цель-это то к чему надо стремиться, прикладывая определенные усилия. А на это не все. Согласитесь, разве будет стремиться к чему-то определенному человек, у которого каждый день разные цели. Нет, конечно... Такие люди могут только мечтать. Как правило, они мало чего добиваются. А вообще нужна ли цель??? Размышляя над этим вопросом, я пришел к выводу, что это уже зависит от того, чего мы хотим от жизни
Блажен, кто выбрал цель и путь
И видит в этом жизнь и суть…
Издревле люди бились над вопросом о смысле человеческого бытия. Для чего человек живет на этой земле, зачем приходит в этот мир и с каким багажом уходит. В произведениях русской литературы мы часто сталкиваемся с этой темой. Литературные герои служат нам примером. Для меня ими стали герои романа В. Каверина «Два капитана». Девизом главного героя - Саньки Григорьева, были вот такие слова: «Бороться и искать, найти и не сдаваться». В этой фразе и цель, и задача. Одним словом, смысл нашего пребывания на Земле. Если бы каждый из нас шел к своей цели так же упорно, как герои названного произведения, то многого можно было бы добиться в жизни.
Для чего я живу? Этот вопрос волнует каждое людское сердце. С раннего детства мы не задумываемся над этим вопросом, но немного подрастая, придя в школу, каждый из нас намечает свой путь, сначала своими мечтами. Мне кажется, что придя на эту землю, я должен творить добро, приносить пользу людям. Еще в начальной школе мне стал нравиться предмет английский язык. Благодаря моему педагогу и маме я стал углубленно изучать его. Из года в год я узнавал все больше и больше нового. Не так давно в моей жизни появилась мечта: стать переводчиком. Я думаю, связав свою жизнь с этой профессией, я смогу много сделать в жизни для себя и людей. Эта профессия даст много возможностей для осуществления моих планов. По моему мнению, переводчик – нужная и интересная профессия. Получив образование, я буду повышать свой профессиональный уровень. Сейчас я изучаю в школе «Актив» английский язык, участвую в различных олимпиадах, кстати, занимаю призовые места. Можно сказать, что я тем самым уже иду к своей цели. Я хочу получить хорошее образование, найти интересную работу, конечно, немаловажным фактором является финансовая сторона. Забыл, хочу иметь, просто мечтаю иметь хороших и верных друзей. В жизни каждого человека, на мой взгляд, должен быть друг. Такой друг, на которого можно было бы положиться в любой момент. Конечно, мечтая обрести друзей, я и сам буду стремиться к тому, чтобы стать лучше. Вообще-то, я думаю, должна быть цель - это самое главное в жизни. Стремление к осуществлению мечты, к реализации планов. Эта цель может быть у каждого своя, но она должна быть. И она должна быть высокой, благородной, такой, которая возвышала бы человека в его собственных глазах и в глазах окружающих его людей.
О том поразмысли, что ждет впереди;
Цель выбрав благую, к ней прямо иди.
В будущем я хочу заниматься любимым делом, о котором писал ранее. Я считаю. Что если человек занят тем, что ему нравится, то у него все получится. Ведь если работа по душе, то чувствуешь себя востребованным, а следовательно, стремишься все дальше и дальше. Преодолевая препятствия, допуская ошибки.
Всем известна пословица «Каждый мужчина в своей жизни должен построить дом, посадить дерево и вырастить сына». Пусть это покажется вам банальным, но я хочу это осуществить. Ведь в жизни у нас есть непреходящие ценности, и я считаю, что главной целью моей жизни будет именно эта. Да, я хочу построить дом, посадить дерево, вырастить сына (в будущем, конечно). Я хочу расти и радовать своих родителей. И ко всему этому я буду идти. А чтобы достичь всего этого, нужно учиться быть честным, благородным, отважным и целеустремленным. И самое, самое, самое важное – оставаться Человеком в любых ситуациях. Чтобы не было стыдно взглянуть на себя со стороны, а обернувшись назад, я скажу когда-нибудь с гордостью: «Да, это был мой путь, пусть он был нелегким, но было интересно». Скажу о том, что именно в пути и есть смысл жизни. Прекрасно понимаю, что жизнь прожить – не поле перейти. На нашем жизненном пути нас ждут и радость, и разочарования. Но идти вперед нужно. Не боясь трудностей, преодолевая препятствия, исправляя допущенные ошибки. Нужно жить, стремясь к высшему, лучшему, светлому.
И пускай нас кидает на дно,
И пусть нужно начать всё сначала,
Как молитву твержу я одно:
Я живу! Разве этого мало?
Объяснение:Қазақ кеңес әдебиетінің негізін қалаушы жалынды ақын, айбынды күрескер, қоғам қайраткері Сәкен Сейфуллиннің өмір жолы мен өнерпаздығына көз салғанда қазақ тарихының ұлы өзгерістерінің көп қырларын аңғарамыз.
Сәкен қайраткерлігіне бір арнадан қарап, бір жүйеде баға беру дұрыс болмайды. Қазақтың мақтанышына айналған азаматтың өр тұлғасынан талай өнер үлгілері тарамданады.
Коммунистік партия мен Кеңес өкіметіне сеніп, оның жолын әділдік, теңдік жолы деп ұққан Сәкен басшылық тарапынан саясатты бұрмалаушылық көрген тұста, өзінің ой сезімін іркіп қалмағандығына тарих тағылымы біздің көзімізді жеткізді. Ол әрқашан пікірін ашық білдіріп отырған.Ол «ұлттардың өзін-өзі билеуі» деген Ленин қағидасына құлай сенген. Қазақстанда ұлт өкілдерін «ұлтшылдықпен» айыптап, қорытқысы келгендерге ашық наразылық білдірген. Бұған дәлел-оның 1923 жылы Ярославскийге жазған хаты. Ол Қазақстан үкіметінің басшысы боп жүргенде қазақ тілін мемлекеттік тіл етіп жариялау, мемлекеттік іс қағаздарын қазақ тілінде жүргізу, қазақ тілінде кітаптар, газет журналдарды шығаруды ұлғайту мәселлерін көтерген. «Қырғыз» аталып келген ұлттың «қазақ» екенін дәлелдеген де – осы Сәкен Сейфуллин. Ол 1923 жылы «Қазақты қазақ дейік, қателікті түзетейік» деген мақала жазды . Мақаласында ол: «бүгінге шейін қазақты орыстар киргиз деп келеді,… киргиз дегенде бір түрлі менмендік қиянатпен, қорлаған мазақпен айтатын» -деп ашына жазады.
1923 жылы 9 маусымда «Кеңсе істерін қазақ тілінде жүргізу керек» деген атақты мақаласын жариялады. Айтып –айтпай не керек…осы күнгедейін өз тіліміз өзімізге бұйырмай келе жатқандығы бәріңізге аян.
Сәкен ең алдымен өзінің өмір сүрген дәуірін жырлап, оны қастерлеудің оңтайлы жолдарын таба білген жаңашыл ұлы тұлға. Құдай берген дарынын сәулелендіруге сазгерлігі едәуір демесін жасап, сал-серілігі ажарлай түскені тағы бар. Сәкеннің өзімен қатарлас қанаттас болған қоғам және мемлекет қайраткерлерінен бір ерекшелігі оның ұлы ақындығында. Ал ақындығының ең мәнді сыры жаңашыл реформаторлығында. Жаңашылдықтың ең негізігі арнасы өмір сүрген замананың образын жасауында. Ақын жазушылар қай-қайсысы болмасын өз заманының образын жасауға талпынады, бірақ ондай дүние кез-келгеннің маңдайына жазылмайтын бақыт.
Сәкеннің көңіл күйі лирикаларының ішінде «Сыр сандық» атты өлеңі көрнекті орын алады. Адамдар арасындағы адал достық пен сезім тазалығын шерткен бұл шығармада ақын адамның рухани дүниесін биік құздың басына тығылған кілттеулі сыр сандығына балайды. Екінің бірі сол құздың басына шығып, сыр сандықты аша алмайды. Оны жан сырын терең ұғынған адал достар ғана аша алмақ. Сыр сандығын ашып, адам жанының сым пернесін басқанда ғана дос көңілі, сыры шертіледі.
өлеңді ойға құру, мазмұнды түрмен ашу сияқты ізденістерді дамыта келіп,
сылқым сылдыры ойнақы өрнегі бар «Сыр сандықты» дүниеге әкелді.
Сыр сандықты ашып қара, /8/
Ашып қара сырласым. /7/
Сым пернені басып қара, /8/
Басып қара жырласын. /7/
Өлеңді өрнектеуі де қазақ поэзиясы үшін тың жаңалық болумен қатар сөздердің сазы көңіл қошын тез тауып еріксіз би билеткендей.
«Сыр сандық» өлеңі 1926 жылы жазылған.Ақын өлеңін «Досқа жазылған хат» деп атаған.Ақын өміріндегі 1923 жылы Қызылжар қаласында болған жағдайға байланысты туған.Халық комиссары Сәкенді бір сапарында вокзалдан күткен досы Шәр Тотоев аяғын сындырып алады.Бірақ кейінгі бір кездесуге Сәкенді жаңағы досы танымайды,шақыртқанына келмепті.Сонда көңілі қалған Сәкен ақын: «Үлкен шенділерге табынғыш,жарамсақ.Былтыр күтіп,аяғын сындырған доссымағым ұлық болсам ғана шырқ айналар соқыр тауық болғаны ма?» дегенді ойлапты.Әрине,бұл дерек Сәкен туралы естеліктерде (фил.ғыл.докторы С.Талжанов) осылай сақталғанымен, Сәкен бұл өлеңінде шынайы адал достықты тілге тиек еткен.Өмір,достық туралы терең толғанған ақынның жаны таза,ешкімге қиянаты жоқ.Адалдық пен арамдық,мансап пен ар-ұждан,достық пен қастықтың ара жігін аша жазып,адам үшін құнды байлық-достықты жырлайды.Дос көңілін шыңдағы қоймаға, алтын сарайға балайды.Лирикалық кейіпкер ақынның өзі достық сезімін құзды шыңға,нулы шатқалға,мөлдір суға,қымбат жасауға ұқсатады.Жанама,жағымсыз достарды қаламайды.Алтын сарай- шын достыққа нағыз дос ие болады дегенді айтады.Сұлу пернелер-адам бойындағы жақсы,жағымды қасиеттер.Адамдағы асыл қасиеттер шын достыққа жеткізетінін ақын тебірене жырлайды.
Өлеңде жаныңды түсіне білетін шынайы достарға «қолыңда жемің барда шырқ айналып, жем таусылса, жалт беретін жанама достар» қарсы қойылған.
Сөйтіп, Сәкен лириканы тек сезімді жырлаумен шектемей, оған азаматтық әуен, ойлы мазмұн дарытьш, жаңа мұмкіндіктерін ашты. Қазақ лирикасының үздік үлгілерін тудырған ол ізгі де сұлу сезімдердің, айнымас достық пен махаббаттың шабытты жыршысы болды.