Жизнь людей на земле зародилась много сотен тысяч назад. Первобытные люди были дикарями и подобно животным жили стадами. Большими группами бродили Они по земле в поисках скудной пищи, сообща делали грубые орудия и пользовались ими.
Первобытные люди тратили много труда, чтобы добыть себе пищу. Они не знала ни скотоводства, ни земледелия, ни переработки добытых продуктов. Им приходилось искать и просто собирать всё то, что годилось в пищу.
В этот первый период своей жизни люди не имели жилищ, они ещё не научились их строить. Поэтому они жили в лесах, прятались в кустах, забивались в глубокие пещеры. Орудия труда изготовлялись ими из камня и кости. Это были грубые орудия без какой-либо отделки и шлифовки. Эти первые орудия из камня, которые люди научились делать, называются орудиями «древнекаменного века» (палеолита). С их люди охотились на диких животных, выкапывали съедобные коренья. Немного можно было сделать такими простыми орудиями. Поэтому жизнь этих людей постоянно угрожала опасность хищных зверей и голода. В борьбе за существование людям приходилось бродить вместе большой ордой сообща искать пищу, выбирать временную стоянку. Такова была жизнь первобытной орды.
Ми сыңырлары- ми қабығы (екі бөліктен оң жақ және сол жақ сыңар деп аталатын) тұрады. Ми сыңарларының салмағы мидің жалпы салмағының 80 пайызына тең. Оның ішінде ақ зат, сыртында сұр зат бар. Сұр зат ми қабығы деп аталады. Ол қалыңдығы 3-4 мм-лік бірнеше қабаттардан тұрады. Бұл қабаттардың клеткалары типі мен қызметіне қарай бір-бірінен өзгеше болып келеді. Осы клеткалардан тарайтын жүйке талшықтардың оларды сезім мүшелерімен, бүкіл денемен, сондағы барлық клекалармен байланыстырады. Ми қабындағы осындай жүйке клеткаларының саны 16 миллиардқа жуық деп есептелінеді. Ми қабығы төртке бөлінеді. Олар: маңдай, төбе, желке және самай деп аталынады. Ми қабығы бірыңғай тұтас мүше, ол бейне қабылдағыш аспап тәрізді көптеген анализаторлардың (талғыштардың) ядросынан тұрады. Мұнда көру, есту, иіс, дәм, тері, қозғалыс тағы басқа жүйке орталықтары бар. Мәселен, мидың желке бөлігінде көру зонасы, самай бөлігінде қазғалыс орталықтары орналасқан. Осындай орталықтардың жалпы саны – 200-ге жуық. Бұлардың ми қабындағы орны бір жерге шектелмеген, нақты ми орталықтары мидың басқа бөліктеріне де таралып кетіп жатады. Ми сыңарларының (оң,сол) бірлесіп жұмыс атқарулармен қатар өз алдына дербес қызметтері бар екендігі анықталған. Мәселен, сол сыңары – логикалық ойлау мен санаудың, ал оң жарты шар кеңістікті бағдарлау мен нақты бейнелеудің (ән, музыка тағы басқа), эмоциялық әсерлердің дағды, әдет, бейсана құбылыстардың жұмысын айқын реттестіріп отыратындағы дәлелденген.
Жизнь людей на земле зародилась много сотен тысяч назад. Первобытные люди были дикарями и подобно животным жили стадами. Большими группами бродили Они по земле в поисках скудной пищи, сообща делали грубые орудия и пользовались ими.
Первобытные люди тратили много труда, чтобы добыть себе пищу. Они не знала ни скотоводства, ни земледелия, ни переработки добытых продуктов. Им приходилось искать и просто собирать всё то, что годилось в пищу.
В этот первый период своей жизни люди не имели жилищ, они ещё не научились их строить. Поэтому они жили в лесах, прятались в кустах, забивались в глубокие пещеры. Орудия труда изготовлялись ими из камня и кости. Это были грубые орудия без какой-либо отделки и шлифовки. Эти первые орудия из камня, которые люди научились делать, называются орудиями «древнекаменного века» (палеолита). С их люди охотились на диких животных, выкапывали съедобные коренья. Немного можно было сделать такими простыми орудиями. Поэтому жизнь этих людей постоянно угрожала опасность хищных зверей и голода. В борьбе за существование людям приходилось бродить вместе большой ордой сообща искать пищу, выбирать временную стоянку. Такова была жизнь первобытной орды.
Ми сыңырлары- ми қабығы (екі бөліктен оң жақ және сол жақ сыңар деп аталатын) тұрады. Ми сыңарларының салмағы мидің жалпы салмағының 80 пайызына тең. Оның ішінде ақ зат, сыртында сұр зат бар. Сұр зат ми қабығы деп аталады. Ол қалыңдығы 3-4 мм-лік бірнеше қабаттардан тұрады. Бұл қабаттардың клеткалары типі мен қызметіне қарай бір-бірінен өзгеше болып келеді. Осы клеткалардан тарайтын жүйке талшықтардың оларды сезім мүшелерімен, бүкіл денемен, сондағы барлық клекалармен байланыстырады. Ми қабындағы осындай жүйке клеткаларының саны 16 миллиардқа жуық деп есептелінеді. Ми қабығы төртке бөлінеді. Олар: маңдай, төбе, желке және самай деп аталынады. Ми қабығы бірыңғай тұтас мүше, ол бейне қабылдағыш аспап тәрізді көптеген анализаторлардың (талғыштардың) ядросынан тұрады. Мұнда көру, есту, иіс, дәм, тері, қозғалыс тағы басқа жүйке орталықтары бар. Мәселен, мидың желке бөлігінде көру зонасы, самай бөлігінде қазғалыс орталықтары орналасқан. Осындай орталықтардың жалпы саны – 200-ге жуық. Бұлардың ми қабындағы орны бір жерге шектелмеген, нақты ми орталықтары мидың басқа бөліктеріне де таралып кетіп жатады. Ми сыңарларының (оң,сол) бірлесіп жұмыс атқарулармен қатар өз алдына дербес қызметтері бар екендігі анықталған. Мәселен, сол сыңары – логикалық ойлау мен санаудың, ал оң жарты шар кеңістікті бағдарлау мен нақты бейнелеудің (ән, музыка тағы басқа), эмоциялық әсерлердің дағды, әдет, бейсана құбылыстардың жұмысын айқын реттестіріп отыратындағы дәлелденген.