Алесь адмовіўся ад прапанаванага яму чужога шчасця, прывязаў яго да каня і адправіў у свет для пошукаў таго, хто яго згубіў. Яму не патрэбна было чужога шчасця, бо ў яго “рукі ад зямлі чыстыя, душа ад неба светлая — а такім чужое шчасце вочы не мазоліць.”
