XVIII век занимает особое место в судьбах народов Центральной Азии, в том числе и Казахстана. Ухудшению геополитического положения Казахстана в центрально-азиатском регионе предшествовало интенсивное развитие военно-политической экспансии Российского государства в Сибири и Цинской империи – в Центральной Азии. Исходя из своих геополитических и экономических интересов, оба государства проводили активную внешнюю политику, в результате которой произошло постепенное вытеснеиие кочевых народов с исконных земель и с торговых путей, смещение традиционных маршрутов кочевок, которые в свою очередь привели к усилению противоречий между кочевыми иародами за земли, лучшие пастбища, свободный доступ к торговым центрам.
Интерес российского государства к Казахстану возрастает с установлением в конце XVII в. торговых и дипломатических отношений с Хивой и Бухарой – через казахские степи шла транзитная торговля русских купцов с городами Средней Азии.
Для постепенного осуществления своей военно-политической экспансии в отношении к Казахстану, россиянами еще в конце XVI в. на русско-казахской границе начинается строительство своих городов, крепостей, форпостов, казачьих станиц, редутов и маяков. Некоторые военные сооружения были построены непосредственно на территории Казахстана. В 1620 г. был заложен Яицкий городок (Уральск), в 1645 г. Гурьев (Атырау).В свою очередь казахский хан Тауке, в целях установления взаимовыгодных отношений, посылает в 90-ые г. XVIІ в. несколько посольств в Россию. Основные задачи, которые ставились перед посланниками – добиться прекращения набегов уральских казаков и башкир и заключить торговые соглашения с русскими купцами. Однако российсская сторона, не видевшая выгоды в сближении с казахами, затянула переговоры, арестовав ханских послов, что заставило Тауке хана сдержанно относиться к перспективам казахско-русского союза.
В 1694 г. Тауке хан вновь послал послов в Москву с письмом к Петру I, в котором выражал надежду на упрочение торговых отношений. Однако Петр I оценил значение Казахского ханства во внешней политике России следующими словами: «Всем азиатским странам и землям оная орда ключ и врата, и той ради причины оная орда потребна под Российской протекцией быть».
В начале XVIII века усиливается колонизаторское движение российского царизма на восток, при этом он стремился удержать уже приобретенные к тому времени территории и установить торгово-экономические связи со странами Центральной Азии. Попытки властей и купечества закрепиться на достигнутых рубежах на первый план выдвинули направления по рекам Иртыш и Урал.
Таким образом, начало укрепления связей Казахстана с Россией наступает в связи с экономическим подъемом России при Петре I, который уделял большое внимание установлению торгово-экономических и политических связей не только со среднеазиатскими ханствами, но и с Ираном, Китаем и Индией, путь к которым пролегал через территорию Казахстана. В «Разных бумагах» генерал-майора А.Тевкелева приводится высказывание Петра I о необходимости привлечения казахов в российское подданство: «Оная киргиз-кайсацкая орда ко всем азиатским странам и землям ключ и врата, чтоб чрез них во всех азиатских странах комоникацею иметь и к Российской стороне полезные меры иметь».
Адамның қалаған нәрсеге қол жеткізе алмауының себебі көбінесе жағдайлар емес, сонымен қатар мүмкіндіктерімізден толықтай пайда көруге кедергі жасайтын ішкі сеніміміз.Адамның мүмкіндіктері іс жүзінде шектеусіз.Ия,сіз өзіңіз қалаған нәрсеге ие бола аласыз:денсаулық, бақыт,мансап және т.б
Біздің қабілеттеріміз қайда жасырулы? Әрқайсымыздың ішімізде деп ойлаймын.Бұл - біздің миымыз. Ғалымдар дәлелдегендей,тіпті ең танымал ойшылдар оны 25% ғана пайдаланады екен.Қалған 75% қолданылмайды.Миымыздың көп қорын қолдану мүмкіндігі бізге не береді? Сіз таңқаларсыз, бірақ бұл адамды құдіретті етеді.
Миымыз біздің ойлау процестерімізді басқарғандықтан,мұнда әртүрлі деструктивті ойлар мен теріс көзқарастар болады.Және бұл дегеніміз,біз ішінен өзіміз қалаған нәрсеге жету мүмкіндігінен айырылып, өзіміз қалаған адам болуға кедергі жасаймыз.Біздің миымызда: "Мен ешқашан істей алмаймын ...","мен жеткілікті түрде жақсы емеспін...» және тағы басқалар сияқты ойлар бар. Бірақ тәжірибе көрсеткендей адам осындай күмәндардан айрылса,өзіның биікке қалай көтерілгенін де байқамай қалады.Бұған мысал ретінде, Гиннестің рекордтар кітабындағы көптеген атақты адамдардың іс-әрекеті.Өткен ғасырда өмір кешкен Трояны ашқан ғалым Шлиман 22 тілді білген екен. Моцарт 5 жасында симфония жазса,тас керең Бетховен өлмес классикалық музыкалық шығармалар қалдырды.Олардың құпиясы қарапайым:олар өздерінің қабілеттеріне күмәнданбаған.
Және бұл адамның физикалық қабілеттеріне де қатысты.Көпшілігіміз ауыр машина көтеру үшін жеткілікті физикалық күш сезінбейміз.Бірақ дөңгелектің астына түсіп қалған балаларды құтқаруға тырысатын аналар ауыр автомобильдерді өз күштерімен көтерген жағдайлар бар.Олар күнделікті өмірде бұны ешқашан істей алмаған еді,бірақ стресстік жағдайында баламды құтқарам деген оймен олардың барлық шектеулі көзқарастары жойылып кеткен.Осындай мысалдар өмірде өте көп.
Қорытындылай келе,біздің санамыздағы шектеулерді өзге емес,өзіміз орнатамыз.Біз өзімізді жеткіліксіз талантты, табысты,күшті, бақытты деп санамаймыз.Осындай кедергілермен күресуге,оларды керісінше ауыстыруға және осылайша қажетсіз кедергілерді жоюға болады. Біз өзімізді өзіміз ғана жаратамыз және біздің болашағымыз тек өзімізге байланысты.
XVIII век занимает особое место в судьбах народов Центральной Азии, в том числе и Казахстана. Ухудшению геополитического положения Казахстана в центрально-азиатском регионе предшествовало интенсивное развитие военно-политической экспансии Российского государства в Сибири и Цинской империи – в Центральной Азии. Исходя из своих геополитических и экономических интересов, оба государства проводили активную внешнюю политику, в результате которой произошло постепенное вытеснеиие кочевых народов с исконных земель и с торговых путей, смещение традиционных маршрутов кочевок, которые в свою очередь привели к усилению противоречий между кочевыми иародами за земли, лучшие пастбища, свободный доступ к торговым центрам.
Интерес российского государства к Казахстану возрастает с установлением в конце XVII в. торговых и дипломатических отношений с Хивой и Бухарой – через казахские степи шла транзитная торговля русских купцов с городами Средней Азии.
Для постепенного осуществления своей военно-политической экспансии в отношении к Казахстану, россиянами еще в конце XVI в. на русско-казахской границе начинается строительство своих городов, крепостей, форпостов, казачьих станиц, редутов и маяков. Некоторые военные сооружения были построены непосредственно на территории Казахстана. В 1620 г. был заложен Яицкий городок (Уральск), в 1645 г. Гурьев (Атырау).В свою очередь казахский хан Тауке, в целях установления взаимовыгодных отношений, посылает в 90-ые г. XVIІ в. несколько посольств в Россию. Основные задачи, которые ставились перед посланниками – добиться прекращения набегов уральских казаков и башкир и заключить торговые соглашения с русскими купцами. Однако российсская сторона, не видевшая выгоды в сближении с казахами, затянула переговоры, арестовав ханских послов, что заставило Тауке хана сдержанно относиться к перспективам казахско-русского союза.
В 1694 г. Тауке хан вновь послал послов в Москву с письмом к Петру I, в котором выражал надежду на упрочение торговых отношений. Однако Петр I оценил значение Казахского ханства во внешней политике России следующими словами: «Всем азиатским странам и землям оная орда ключ и врата, и той ради причины оная орда потребна под Российской протекцией быть».
В начале XVIII века усиливается колонизаторское движение российского царизма на восток, при этом он стремился удержать уже приобретенные к тому времени территории и установить торгово-экономические связи со странами Центральной Азии. Попытки властей и купечества закрепиться на достигнутых рубежах на первый план выдвинули направления по рекам Иртыш и Урал.
Таким образом, начало укрепления связей Казахстана с Россией наступает в связи с экономическим подъемом России при Петре I, который уделял большое внимание установлению торгово-экономических и политических связей не только со среднеазиатскими ханствами, но и с Ираном, Китаем и Индией, путь к которым пролегал через территорию Казахстана. В «Разных бумагах» генерал-майора А.Тевкелева приводится высказывание Петра I о необходимости привлечения казахов в российское подданство: «Оная киргиз-кайсацкая орда ко всем азиатским странам и землям ключ и врата, чтоб чрез них во всех азиатских странах комоникацею иметь и к Российской стороне полезные меры иметь».
Адамның немесе сенікі
Адамның қалаған нәрсеге қол жеткізе алмауының себебі көбінесе жағдайлар емес, сонымен қатар мүмкіндіктерімізден толықтай пайда көруге кедергі жасайтын ішкі сеніміміз.Адамның мүмкіндіктері іс жүзінде шектеусіз.Ия,сіз өзіңіз қалаған нәрсеге ие бола аласыз:денсаулық, бақыт,мансап және т.б
Біздің қабілеттеріміз қайда жасырулы? Әрқайсымыздың ішімізде деп ойлаймын.Бұл - біздің миымыз. Ғалымдар дәлелдегендей,тіпті ең танымал ойшылдар оны 25% ғана пайдаланады екен.Қалған 75% қолданылмайды.Миымыздың көп қорын қолдану мүмкіндігі бізге не береді? Сіз таңқаларсыз, бірақ бұл адамды құдіретті етеді.
Миымыз біздің ойлау процестерімізді басқарғандықтан,мұнда әртүрлі деструктивті ойлар мен теріс көзқарастар болады.Және бұл дегеніміз,біз ішінен өзіміз қалаған нәрсеге жету мүмкіндігінен айырылып, өзіміз қалаған адам болуға кедергі жасаймыз.Біздің миымызда: "Мен ешқашан істей алмаймын ...","мен жеткілікті түрде жақсы емеспін...» және тағы басқалар сияқты ойлар бар. Бірақ тәжірибе көрсеткендей адам осындай күмәндардан айрылса,өзіның биікке қалай көтерілгенін де байқамай қалады.Бұған мысал ретінде, Гиннестің рекордтар кітабындағы көптеген атақты адамдардың іс-әрекеті.Өткен ғасырда өмір кешкен Трояны ашқан ғалым Шлиман 22 тілді білген екен. Моцарт 5 жасында симфония жазса,тас керең Бетховен өлмес классикалық музыкалық шығармалар қалдырды.Олардың құпиясы қарапайым:олар өздерінің қабілеттеріне күмәнданбаған.
Және бұл адамның физикалық қабілеттеріне де қатысты.Көпшілігіміз ауыр машина көтеру үшін жеткілікті физикалық күш сезінбейміз.Бірақ дөңгелектің астына түсіп қалған балаларды құтқаруға тырысатын аналар ауыр автомобильдерді өз күштерімен көтерген жағдайлар бар.Олар күнделікті өмірде бұны ешқашан істей алмаған еді,бірақ стресстік жағдайында баламды құтқарам деген оймен олардың барлық шектеулі көзқарастары жойылып кеткен.Осындай мысалдар өмірде өте көп.
Қорытындылай келе,біздің санамыздағы шектеулерді өзге емес,өзіміз орнатамыз.Біз өзімізді жеткіліксіз талантты, табысты,күшті, бақытты деп санамаймыз.Осындай кедергілермен күресуге,оларды керісінше ауыстыруға және осылайша қажетсіз кедергілерді жоюға болады. Біз өзімізді өзіміз ғана жаратамыз және біздің болашағымыз тек өзімізге байланысты.